Recentelijk is de Surinaamse samenleving verrast geworden door een bericht in de media, met als kop” geheime gesprekken tussen Santokhi, Rusland en President Bouterse te Leonsberg in zijn Presidentiele residentie. De meningen waren zo uiteenlopend dat het haast onoverzichtelijk werd wat je wel of niet geloven moest. Je kon als het ware door de bomen het bos niet meer zien, totdat ik het verhaal hoorde over een vliegtuig dat de lucht ingegaan was met passagiers en men op een gegeven moment rookontwikkeling ontdekte aan een van de motoren. Alle passagiers raakten danig in paniek met uitzondering van een, die zich niet druk maakte over hetgeen zich voordeed aan het vliegtuig en rustig zijn boek door las. De in paniek geraakte passagiers vroegen aan hem of hij niet door had dat een van de motoren in vlammen stond. Als antwoord daarop gaf hij aan: Het kan mij niet schelen want het vliegtuig is niet van mijn vader. De twee(2) eerdergenoemde jonge dynamische voorzitters hebben de moed opgebracht en vaderlandsliefde getoond door in het hol van de leeuw te gaan voor dat gesprek welke in ’s landsbelang werd gevoerd. Reden te meer omdat deze zelfde president de hoofdverdachte is in het 8december 1982 proces. Door de stap te ondernemen om op de uitnodiging in te gaan om thuis bij de president op Leonsberg alwaar de Presidentiele residentie is, hebben zij hun leven ook op het spel gezet. Evengoed kon het anders zijn afgelopen gezien de harde campagne die er gevoerd werd door partijen. Voorzitter Santokhi en Rusland hebben zich niet opgesteld als die ene vliegtuig passagier bij wie het niet kon schelen of nou het vliegtuig zou neerstorten of verder kon vliegen. Integendeel hebben ze hun trots terzijde gezet en het landsbelang voorop gesteld. Ik zou haast willen zeggen dat wij hun initiatief als een heldendaad kunnen beschouwen, in plaats van hen te beschuldigen en hen allerlei negatieve benamingen als te zijn “slijmballen” op te plakken. Men is zelfs zo ver gegaan om dat “geheim gesprek” te betitelen als het 2e Leonsberg akkoord. Een ander probleem die voor veel ophef heeft gezorgd is de plaats waar deze bespreking heeft plaatsgevonden. Ware het niet zo dat de president zijn residentie had In het Paleis wat in feite wel had gemoeten, hoe zou men dan dat gesprek noemen? Zijn voorgangers hebben ook niet in het paleis gewoond. Wat is dan in deze het probleem als de president voor een overleg cq onderhandeling hoogwaardigheidsbekleders of andere vooraanstaande personen uitnodigt om naar zijn presidentiele residentie te komen? De genodigden zouden er dan even goed naar toe kunnen gaan. Internationaal wordt de presidentiele residentie ook gebruikt voor besprekingen; internationaal bekeken is het dus een normaal proces. Hoe vaak zijn deze twee (2) voorzitters en andere prominenten van het land niet uitgenodigd geworden door de Franse, Amerikaanse, Nederlandse, Indiase of andere ambassadeurs op hun residentie voor het voeren van officiele besprekingen of voor recepties? Maar, geachte voorzitters, kort na het gesprek waren jullie beiden uitlading. Indien jullie je ( dagelijks) bestuur die loyaal en pal achter jullie stonden, hadden geïnformeerd, dan was de kous af. Want dan was er slechts een(1) statement van een(1) bestuurslid naar buiten gerold dat ze op de hoogte waren van Uw gesprek. Deze statement zou de partij helemaal niet schaden. Integendeel! Jullie zijn twee jonge volksleiders en het is U aardig gelukt met “damage cotrole. Maar de vraag is: Hoe lang nog? Wanneer gaat U inzien dat dit niets anders is dan een dolksteek in de rug van de partij? Want jullie hebben niets verraden, maar jullie zijn verraden geworden door de tegenpartij, met slechts een doel. En dat doel is ook bij jullie bekend. Denk A Tori!
R.D; een rechtgeaarde burger van Suriname
