‘Wij in Nickerie denken niet eens aan de padie-inzaai of het gaat plaatsvinden of niet’, reageert de voorzitter van de Surinaamse Padieboeren Associatie (de SPBA), Harrynannan Oemraw, tegenover Dagblad Suriname. In principe zou de inzaai over twee weken, op 1 november, al moeten geschieden. Maar of er ingezaaid zal worden, is nog onduidelijk.
Rijstboeren hebben scala aan problemen
Er is een scala aan problemen, die de rijstboeren in een wurgpositie houden. Behalve het duurder wordende levensonderhoud en kosten voor nutsvoorzieningen, hebben ze schulden lopen bij de banken die de boeren maar niet kunnen aflossen. Aan de LVV-minister is gevraagd vrijstelling van de schulden voor een jaar. Maar er is nog geen akkoord bereikt met de minister van Financiën. Oemraw stelt duidelijk dat indien zij over geen andere keuze beschikken, zij hun machines maar zullen afstaan aan de banken. ‘En dan zaaien we niet meer in. Maar we gaan het nooit zover laten komen dat ons perceel en huis op de veiling wordt gegooid. Want dan hebben we geen dak meer boven ons hoofd. Moeten we dan op straat wonen.’
Droogte eist ook haar tol
Behalve de schulden bij de banken blijkt dat de droogte in Nickerie ook haar tol begint te eisen. ‘Er is nergens water’, benadrukt Oemraw. De Nani Zwamp is wel goed voor watervoorziening voor slechts een half uur. Het pompgemaal te Wageningen is al zes maanden defect. In de worst case scenario kan er water genomen worden via de Wakaipomp en de Corantijnpolder. ‘Maar dan moet je ook geld hebben om de pompen draaiende te houden.’ Maar niet alle rijstboeren kunnen voorzien worden van dit brakwater, wijst Oemraw op. Hij zegt dat ook de rijstbouw in Guyana te kampen heeft met de aanhoudende droogte.
Nul cent op zak
Behalve de schulden bij de banken en de aanhoudende droogte blijken de rijstboeren met nul cent op zak te zitten. En daarmee kan beslist geen droge grondbewerking gedaan worden. Alvorens de inzaai plaatsvindt, moet de droge grondbewerking hebben plaatsgevonden. Maar hiervan is er nog helemaal geen sprake. Hoewel de kostprijs van een baal padie bijkans SRD 58 bedraagt, wordt een baal padie opgekocht tussen de SRD 28 en SRD 35. Maar feit is dat de rijstboeren hun geld nog steeds niet hebben ontvangen. ‘Behalve dit geld moeten we nog geld krijgen van de vorige oogst.’
Geen verlies lijden, maar doodbloeden
Oemraw stelt duidelijk dat de rijstboeren niet kunnen spreken in termen van verlies lijden, maar dat ze aan het doodbloeden zijn. ‘Wij hebben ook huishoudens om te draaien. En alles wordt steeds duurder’, aldus Oemraw, die eraan herinnert dat zeker op zijn minst 10.000 tot 15.000 personen hun brood verdienen in de rijstsector.
Asha Gajadien-Bhagwat
