Door de president is het regeerplan uiteengezet voor de komende 5 jaar. Dit regeerplan is o.a. getypeerd als ‘nuchter’. Daarmee heeft men bedoeld te zeggen dat er geen onrealistische plannen in de verklaring zijn opgenomen. Op zich zegt dat niets specifieks over het regeerprogramma zelf. De regering behoort ambities te hebben en een missie. Deze laatste is doorgaans een horizon die je vooruit duwt meer die je nooit kan aanraken of bereiken. Daarom is het wel raadzaam om ambities te hebben, maar we moeten er niet aan kapot gaan. Opmerkelijk in de regeringsverklaring is de verklaring van de president over Tigri. Deze kwestie is door hem in de voorgaande regeerperiode verwaarloosd. De benadering nu is radicaal anders, nu wel in de juiste richting. De regering c.q. de president acht als randvoorwaarde 2 (uit de 3) voor het voortbestaan (van Suriname) als territoir en als natie het vraagstuk van de soevereiniteit. Dit is een van de drie hoogste prioriteiten van deze regering. Sinds 1969 is een deel van het Surinaamse territoir bezet door Guyana vindt deze regering. Guyana, ons buurland in het westen, is dus bezetter van Surinaams grondgebied. Het land van president Granger houdt dus een deel van het land van president Bouterse bezet. Deze bezetting wordt door de regering ervaren als een onrechtmatige daad. Sinds 2000 is het de eerste keer dat een zodanige sterke statement gemaakt over het gebied Tigri. Het door de vorige regering (2010-2015) officieel negeren en gaan voor gezamenlijke exploratie en exploitatie was bezien vanuit het oogpunt van de soeveriniteit een dieptepunt, gelijk de statement nu aanleiding kan zijn voor een hoogtepunt. Tigri zal op de agenda geplaatst worden van ‘de bilaterale bespreking’ tussen de twee landen. Of Tigri onderdeel zal zijn van reguliere bilaterale gesprekken (gemengde technische commissies) zo die bestaan of bijzonder bilateraal overleg is niet duidelijk. Deze regering gaat uit van bezetting en een onrechtmatige daad. De vraag rijst of we in de bilaterale bespreking ook zo onze bewoordingen gaan kiezen, op zich is daar niets fout aan. Wanneer we intern vinden dat Guyana een deel van Suriname bezet, dan hebben we geen keus dan ook extern zo onze gevoelens te uiten. Als Guyana vindt dat het gebied Guyanees is (New River Triangle) en wij vinden dat het van ons is (Tigri) en Guyana heeft troepen daar en heeft effectieve controle over het gebied, hoe los je dat dan op? Als het bezet gebied is, dan moeten we alles terug en niet een deel, want dit laatste zou betekenen dat we een deel van ons territoir cadeau doen aan de Guyanezen en vanuit de grondwet is het verboden om Surinaams grondgebied te vervreemden. Het is dus een case van ‘take it or leavr it’. Het is niet waarschijnlijk dat Guyana eenheden zal terugtrekken uit het gebied. De enige optie zal op den duur blijken weer een internationaal tribunaal te zijn. Eerder schreven we uitgebreid hier wat de kansen vanuit de doctrine en de jurisrudentie op dit stuk zijn vor Suriname. Een ander in het oog springend punt in de regerngsverklaring is de beloofde doorlichting van alle parastatale bedrijven, dus geen uitgezonderd. De pararstatale bedrijven hebben aanvankelijk ideologische partijen zodanig doen ontaarden dat ze uiteindelijk in de praktijk belandden aan het andere uiterste van het politieke firmament. Deze bedrijven zijn lange tijd misbruikt om hoge banen functies aan te bieden aan personen die het niet tot hun missie hadden om het algemeen belang te dienen via hun specifiek beleidsgebied. Dat was zo in de NF-periode en dat was ook zo in de vorige periode. Men zorgde er wel voor dat mensen die keurige lange Nederlandse zinnen konden verzinnen, op de posten werden gezet. Maar keurig hoogdravend Nederlands brengt Moesje niet naar Parijs. EBS behoort maar het begin te zijn van een totale zuivering van de pararstatele bedrijven van alle onzuivere elementen. Een geestelijke begeleder van de resident had het in een vrij vroeg stadium in de vorige regeerperiode over deze onzuivere elementen die rondom de president waren voor hun eng belang. ‘Alle’ pararstatele bedrijven betekent dat ook de ziekenhuizen, PCS, SZF, SLM, Staatsolie, Surair Catering, Telesur, SWM, NVB, Surpost, Luchthavenbeheer, Havenbeheer, STS en MAS onder andere worden doorgelicht. Aandacht moet worden besteed aan het beleid van het aantrekken van goederen en diensten (rectmatigheid, doelmatigheid, comptabiliteit), het recruteren van beleid en de loonverhoudingen. Opmerkelijk is ook dat uiteindelijk de zeespiegelstijging een van de drie topprioriteiten zijn in het land. Wat welgemist wordt is de aankondiging van een brede anticorruptiecultuur in de ruime publieke sector en de private sector. Zonder introductie van deze cultuur breed is het onmogelijk om de samenleving te herinrichten.
