De veehouders willen graag dat de Melk Centrale Paramaribo terug komt in handen van de boeren. Voorzitter Mukesh Ramlagan stelt dat het staatsbedrijf momenteel in handen is van, zoals hij het verwoordt, een “meki njang project”. Hij is de mening toegedaan dat de transporteur wiens melk de afgelopen periode werd afgekeurd, dezelfde transporteur is die 2 grote ladingen van ongeveer 9.000 liter melk bij MCP had aangeleverd in 2008. De oorsprong van deze melk was niet bekend en is nog steeds niet achterhaald. De boeren waren toen aan het onderzoeken van waar zoveel melk kwam dat hen dwong om hun melk op straat te dumpen, omdat MCP geen melk kon accepteren van hen. De MCP kon de overtollige melk niet verkopen. Dit geval is volgens Ramlagan bekend bij de directie. Dezelfde transporteur had in 2010, 150 bussen melk van 5.000 liter geschonken. Dit zonder te keuren en met leveranciernummers van namen van boeren die al zijn overleden. Het laatste is volgens Ramlagan ook bekend bij de directie, omdat er overal bij de MCP camera’s zijn die rechtstreeks verbonden staan met het kantoor van de directie. De Veehoudersbond is daarom blij dat er eindelijk een gedegen onderzoek wordt uitgevoerd om deze zaak recht te trekken. Het is volgens Ramlagan geen vermoeden meer, maar een zekerheid dat de directie medeplichtig is.
Aan de andere kant probeert Laurence Pereira, die lid is van de rvc van de MCP, volgens Ramlagan het onderzoek op een dwaalspoor te brengen door te zeggen dat de boeren het probleem bij zichzelf moeten zoeken. “Pereira moet zijn mond dicht houden, omdat hij door de boeren is afgezet als voorzitter vanwege zijn ondeskundigheid. Volgens de melkboeren heeft de MCP 5 elektronische apparaten ter waarde van $90.000 bij Pereira gekocht. Dit bedrag is door de staat betaald. De melk die door deze elektronische apparaten zou worden gemeten, zou de melkboeren meer zekerheid moeten bieden. De melkboeren zouden direct na de metingen weten wat ze voor de dag hebben verdiend. Volgens de melkboeren zijn de apparaten sinds de eerste dag al kapot en hebben zij die zekerheid dus nooit gehad. De melkboeren hebben nooit een bon gehad, waaruit blijkt dat er door apparatuur is gemeten. De Veehoudersbond wil hebben dat de MCP de apparatuur terug geeft aan de verkoper en het geldbedrag weer in de kas van de Staat wordt gestort. “Als het kan, moet de regering de politie inschakelen om dit probleem op te lossen. Als de regering het zogenaamde ‘meki njang project’ niet aanpakt, kan de MCP het tweede vonnis van de Veehoudersbond op tafel verwachten. Wij zijn boeren die niet geschoold zijn, maar goed verstand hebben wij wel om te weten dat dit niet door de beugel kan”, aldus Ramlagan.
Pereira geconfronteerd met hetgeen Ramlagan stelt, geeft aan dat in zijn periode als voorzitter van de Vereniging van Surinaamse Melkboeren inderdaad bij de regering elektronische apparaten en koelwagens zijn aangevraagd. Die zijn nooit aangekomen. “De regering heeft nooit een cent betaald of neergeteld. De MCP heeft zelf 1 apparaat gekocht. Ik aan de andere kant ben geen handelaar in elektronisch apparatuur. Dus ik weet niet van waar Ramlagan met zijn informatie komt. Ik snap niets van de 5 apparaten, nog minder van het bedrag”, aldus Pereira.
Kavish Ganesh
