Multinationals zijn en blijven multinationals. Zoals koepari’s het lichaam van dode honden verlaten wanneer de bloedstroom ophoudt en niets meer te zuigen is dan gewoon ontbindingsvocht, verlaat de Alcoa (Suralco) Suriname na bijkans 100 jaar. Wie dat niet zag aankomen is totaal niet bekend met het karakter van multinationals.
In die 100 jaar heeft dit bedrijf tientallen miljarden dollars opgestreken aan de bauxiet activiteiten die zij vanaf 1916 in Suriname heeft ontplooit. Zij heeft tientallen miljoenen tonnen van de hoogste kwaliteit bauxiet afgegraven en geëxporteerd. De meerwaarde die werd gecreëerd vond buiten ons land plaats en is vele malen hoger geweest dan wat wij als gastland overhielden van de aanwezigheid van dit bedrijf. Slechts een heel klein deel van het gemijnde bauxiet werd na de Brokopondo overeenkomst in Suriname verwerkt tot aluminium en in de laatste decennia van haar aanwezigheid werd slechts aluinaarde geproduceerd waarvan de productie successievelijk werd afgebouwd en wij thans (dit jaar nog) de complete sluiting en vertrek zullen meemaken.
Bij het vertrek laat deze company kraters achter in de uit gemijnde gebieden en miljoenen tonnen aan chemisch en ander industrieel afval die zij ergens in onze bodems heeft begraven. Vernomen wordt dat het bedrijf voor de opruiming zal zorgdragen. Het zal goed zijn om ex-werkers of contractoren die met name betrokken zijn geweest bij deze begravingen met toezicht en controle te belasten.
Surinamers hebben hard gewerkt voor dit bedrijf en velen van hen zijn voor hun “tijd” heen gegaan. Als uitgeknepen lemmetjes verlieten enkelen het bedrijf om een paar jaar daarna veelal aan een of ander vorm van kanker te overlijden. Het vertrek van dit bedrijf moet voor ons een grote les zijn. Wij mogen dit besluit van Alcoa absoluut niet als een tegenslag beschouwen maar juist met inspiratie en overtuiging en geloof in ons zelf de toekomst van ons land in eigen hand nemen.
Doorgaan met bauxiet winning en afgaan op de veraf gelegen voorraden bauxiet van lage kwaliteit zal m.i. niet verstandig zijn. We hebben als land zoveel andere duurzame mogelijkheden. Laten wij ons op die mogelijkheden gaan concentreren en daarmee besluiten om de minerale sectoren niet meer dominant te laten zijn, maar bovenal om nimmer in de toekomst van ons land afhankelijk te worden van multinationals; immers …….ze zijn toch doodgewone koepari’s!?
Winston W. Wirht
