‘Deze wijze van handeling van de overheid’ geeft volgens parlementariër Dew Sharman duidelijk aan dat de regering de volwassenheid in de democratie niet heeft begrepen en doet overkomen dat zij geen boodschap heeft aan wat een ‘constructieve houding’ inhoudt. Een solidariteitsheffing, zoals de verhoging van de benzineprijzen wordt genoemd, roept bij Sharman ook vraagtekens op. ‘Immers, solidariteit impliceert een stukje saamhorigheid en vrijwilligheid. Deze heffing heeft niks van vrijwilligheid in zich. Integendeel, het is opgelegd. Voor wie is de solidariteit bedoeld? Voor de samenleving of voor de mensen die dit volk op de rand van faillissement hebben gebracht’, vraagt Sharman zich af.
Toegespitst op het gezin
‘Het gezin is het fundament van een samenleving. Een goede en welvarende samenleving begint met een stabiel gezin. Armoede heeft grote implicaties op veel gezinnen.’ De burgers zullen volgens Sharman vanwege de maatregelen een wezenlijk deel van hun inkomen uitgeven aan stroom, water en benzine. Hierdoor zal er weinig overblijven voor andere zaken. Diepte-investering in het gezin zal uitblijven, waardoor het welzijnsgevoel en het tevredenheidsgevoel zullen afnemen. ‘En juist dit is erg belangrijk als je die samenleving wil aansporen tot prestatie en productie. We stevenen af op een complete humanitaire crisis’, zegt Sharman. Wat volgens de parlementariër zeker niet uit het oog verloren mag worden, zijn de effecten op gezondheid. Gezondheidsverzekeringen, zoals de wet voorschrijft, zullen niet betaald kunnen worden, omdat dit gewoon geen prioriteit is. ‘Vooral jonge kinderen, baby’s en senioren burgers zullen het hardst getroffen worden. Ook de senioren burgers behoeven extra aandacht, omdat ook deze speciale groep haar bijdrage aan de samenleving al heeft geleverd en beter verdient dan in eenzaamheid en armoede oud te worden’, meent Sharman
Sharman betwijfelt als de effecten op de samenleving wel goed zijn afgewogen. ‘Zowel de ernst als de omvang van armoede zal toenemen, omdat de armoedegrens omhoog gaat.’ Hij vroeg de regering dus concreet wat de armoedegrens zal worden en hoe groot de groep zal zijn die onder de armoedegrens zal leven. De parlementariër rekent erop dat de volwassenheid in de politiek met zich meebrengt dat er serieus met het dit volk wordt omgegaan, ‘anders zal deze regering de basis hebben gelegd voor een verloren generatie’.
Kavish Ganesh
