Laat mij voorop stellen dat ik altijd gecharmeerd ben over het gedrag van Salam Somohardjo de afgelopen jaren. Vandaar dat het volgende apart bekeken moet worden. Ramond Sapoen zou vandaag in de politiek niets zijn in de maatschappij als het niet aan Somohardjo had gelegen. Sapoen heeft destijds de Pendawalima overgenomen en er niets van gebakken. Hij heeft die partij, die destijds onder Somohardjo een grote hoogte had bereikt, gecoupt. Ondanks het feit dat Somohardjo deze partij toen voor hem heeft gelaten en de Pertjah Luhur heeft opgericht heeft Sapoen nooit ook maar een (1) zetel weten te behalen.
Uitgaande van de gedachte om alle personen van Javaanse komaf te accommoderen onder Pertjah Luhur heeft Somohardjo toen jaren geleden de doorstroom ingezet in deze partij. Raymond Sapoen werd terug verwelkomd en hij kreeg een riante positie in deze partij als ook destijds op de DNA lijst. Hij werd zelfs minister van Onderwijs en later van Handel en Industrie, dank zij Somohardjo. Tijdens de laatste verkiezing van 25 mei werd Raymond Sapoen gekozen dank zij de oproep en kracht van Pertjah Luhur. Sapoen is niets eens op voorkeur gekozen. Gaat u de cijfers na. Cijfers liegen niet.
Dat Sapoen daags na de uitslag toen de zetels binnen waren met het verhaal van hervormingen kwam opdagen, kan alleen vertaald worden als een eng “beestje” dat reeds vooraf met een gemeen plan rond liep. Waarom heeft hij het niet eerder gezegd. Omdat het politiek “beestje” zijn inborst gemeen is.
Al de zogenaamde juridische spitsvondigheden zijn alleen maar om verwarring te brengen. Het is simpel verraad. Alles er na is voor aardige bezigheid. Verraad is in de inborst van Sapoen als de politieke loopbaan wordt gevolgd. Tijdens Jules Wijdenbosch werd hij onderminister van Onderwijs. Toen de Pendawalima werd opgedoekt, ging hij naar PL. Hij werd minister van Onderwijs en daarna Handel en industrie onder de regering Bouterse. Ondanks dat Bouterse hem had beledigd als minister tijdens de affaire rond de uitgave van een gewraakte tekst in een boek, over Bouterse, heeft Somohardjo hem niet gedumpt, maar gedragen. Nu pleegt Sapoen weer verraad. Sapoen kan gewoon niet meer zonder de ambtelijke luxe waarin hij heeft mogen leven op kosten van het volk. Een oppositionele plek zou betekenen dat hij zijn rekeningen zelf zou moeten betalen. Hij zal de geschiedenis ingaan als “sapoentje, de verrader”, en dit zal ook bij zijn nageslacht weergalmen.
Chitan.
In 2010 kreeg hij een plek op de DNA-lijst van Pertjah Luhur in het district Saramacca. Als onderdeel van de hervormingen binnen PL en de gedachtegang om een multi-etnische partij tot stand te brengen. Normaal gezien zou nimmer een andere partij met als grootste achterban Javanen gedurfd hebben een persoon van Hindoestaanse komaf op de kandidatenlijst te plaatsen.
Chitan werd gekozen op eigen kracht, maar door de kracht en oproep van Somohardjo naar de Javanen toe om op de Hindoestaan Chitan te stemmen. De Javanen in Saramacca, vertrouwen hebbende in Somohardjo, hebben gestemd op Chitan en hij werd gekozen. In de afgelopen vijf jaar in DNA heeft Chitan nimmer iets zinnigs gedaan en gezegd, alleen tijdens zijn eedsaflegging werd hij eens gehoord.
In 2015 heeft Somohradjo het wederom gedurfd om dezelfde persoon in V7 combinatieverband op de lijst te plaatsen. Dit keer liep het echter heel slecht af. Chitan kwam wel binnen met de zetel, maar hij haalde geen voorkeurstemmen. Hij is meegenomen in de zuiging van de andere kandidaten op de lijst. Daags na de uitslag komt ook deze man die in de afgelopen vijf jaar nooit heeft gepraat in DNA, met de ondersteuningsgedachte van de goeroe der verraders in PL, Sapoen.
Ieder weldenkend mens weet dat wat er nu gebeurd is, simpelweg verraad is, want Chitan komt hierna, nooit meer terug. Hij moet dus maar halen wat er nog te halen valt in deze vijf jaren. Daarna is het zeker over en uit.
Ook hij zal als de verrader en overloper de geschiedenis ingaan. En zoals het historisch met alle verraders is toe gegaan sinds de mensheid bestaat, ze worden nooit meer herinnerd en hun nageslacht zal voor altijd verguisd worden.
Als hun kinderen gevraagd zal worden: “Wie is je pappie?” en de naam wordt genoemd zal in de onderbewustzijn van de vragensteller gelijk het woord verrader opkomen.
Clyde Sarman
