De ouders van de 23-jarige Ranjeev Banda zijn momenteel erg wanhopig. Zij weten nu niet waar zij aan toe zijn over de verdere behandeling van hun zoon, die al 8 weken in het Sint Vincentius Ziekenhuis ligt. De jongen heeft volgens verklaringen van de medische specialisten Leukemie (bloedkanker) en zijn toestand is nu vrijwel kritiek. De jongen heeft volgens artsen een chemokuur nodig om zijn bloed weer op een normaal peil te brengen, maar die medicatie wordt niet door de verzekeraar gedekt, omdat de prijs van de kuur boven het maximale bedrag staat dat in de polisvoorwaarde en de klapper is opgenomen.
De ouders moeten uit hun eigen zak betalen voor extra medicijnen die de jongen nodig heeft. Jerry Banda (vader) en Bimla Banda (moeder), ouders van Ranjeev, zeggen in een interview dat ze niet in staat zijn het bedrag dat zij wekelijks moeten neertellen voor de medicamenten, te betalen. ‘Hij is PZS verzekerd, maar wij moeten bijna elke dag betalen voor de medicijnen die hij nu toegediend krijgt. We weten niet waar we aan toe zijn, omdat wij voor een keuze staan. Of we gaan door met de behandeling of we stoppen ermee. Dat is wat de artsen ons voorhouden. Als wij zo door gaan zonder de chemokuur zal hij het niet halen, maar als wij stoppen betekent het ook dat die jongen dood mag gaan. Dat willen we niet, vandaar dat wij op zoek zijn naar hulp om de chemokuur voor de jongen te regelen’, zegt de moeder.
De vader heeft hulp van Stichting 1 voor 12 ingeroepen, opdat zijn zoon toch nog beter kan worden. De stichting heeft hieromtrent gesproken met artsen in het ziekenhuis. Zij wensen niet in de publiciteit te komen, maar hebben toch nog tijd genomen om de situatie uit te leggen. De arts die de jongen behandelt, zegt dat de ouders geen geld hebben om voor de medicijnen te betalen. Ze heeft zodoende brieven gericht naar het kabinet van de president en het ministerie van Sociale Zaken, echter zonder resultaat. Het ligt volgens haar niet aan de artsen. Als de verzekeraars de kosten voor de medicaties niet willen dekken, kunnen ze niks doen. De artsen doen tot waar zij kunnen.
Ranjeev is intussen helemaal zwak geworden. Hij zegt huilend vanuit het ziekenhuis dat hij weer naar huis wil gaan. ‘Ik weet niet wat er met me zal gebeuren, want ik voel me niet lekker. Ik wil hier niet meer blijven. Ik was lichamelijk echt stevig voordat ik in het ziekenhuis ben opgenomen. Ik was een sporter, werkte en ging naar school, maar opeens weet ik niet wat er is gebeurd’, zegt Ranjeev. Louis Vismale voorzitter van Stichting 1 voor 12 sprak met de administratief medewerker op de PZS-afdeling van Self-Reliance, Tine Hammel. Zij zegt dat dat er eerst een onderzoek gedaan moet worden om precies te weten wat er speelt. De verzekeraars hebben volgens haar een polisvoorwaarde en dekken medicamenten conform de geneesmiddelen klapper, en wat er in de polisvoorwaarde is gesteld. In het geval van Ranjeev gaat het om het basiszorgpakket. De chemokuur wordt in dat pakket tot een maximaal bedrag van SRD 6000 gedekt per verzekeringsjaar. Het bedrag dat betaald moet worden voor de kuur die Ranjeev nodig heeft, ligt hoger dan dat bedrag.
