Suriname heeft niet de juiste opstelling als het gaat om mensenhandel. Dat blijkt uit de woorden van de Buza-minister. Ten eerste, de minister zegt dat hij bezwaren heeft tegen het rapport, criteria zouden te eenzijdig zijn. Dat bezwaar is een hele tijd geleden geopperd tegenover de uitgevers van het rapport (Buza-USA), maar ons land heeft nooit kenbaar gemaakt dat het zelf een onderzoek zal doen uitvoeren, noch minder is de Staat Suriname zelf met een tegenrapport gekomen. Suriname zegt dat de informatie niet klopt, maar de juiste informatie kunnen we niet aandragen. Wat erger is, is het feit dat de Buza-minister in zijn onkunde probeert te verdedigen dat Chinezen hun salarissen niet aan hun worden uitbetaald, maar een deel aan iemand anders en wij denken daarbij aan de persoon die de reis van de mensen bekostigt. Dat is in moderne termen de mensensmokkelaar. Het inhouden van een deel van het salaris van werknemers is een klassiek aspect van mensenhandel. Het is een essentieel aspect van de uitbuiting. Suriname wordt al een hele tijd in verband gebracht met mensenhandel. In Suriname zijn functionarissen en organisaties ettelijke keren getraind. Dit punt van het inhouden van salaris is onderdeel van deze trainingen. Volgens de Surinaamse wet zijn er zeer beperkte mogelijkheden om loondelen van een werknemer in te houden. Het internationaal recht stelt wel dat bureaus en rekrutanten geen loon of vergoeding moeten eisen van werkzoekenden; dit moet wettelijk verboden worden. Een derde punt dat ook neerkomt op het verdedigen van mensenhandel, zijn de beweringen die de Buza-minister doet om het achterhouden van de paspoorten door bepaalde personen te verdedigen. Ook dit punt van het paspoort is vast onderdeel van de mensenhandel-TIP-trainingen. Werkers zouden blij zijn dat hun paspoorten in bewaring worden genomen. Maar zo zouden ook de slaven blij zijn geweest in Suriname dat hen beschaving werd bijgebracht door de koloniale christelijke overheersers. De conclusies die over TIP in Suriname worden getrokken, zijn niet gek. De verdediging van Suriname is een teken dat het niet beter zal worden. De minister had het over Chinezen en het is duidelijk dat de Surinaamse regering geen grip heeft op de Chinese gemeenschap. Want in een der laatste TIP-rapporten staat dat deze gemeenschap heel erg gesloten is en dat de politie zelf zou hebben verklaard dat het haar niet lukt om deze gemeenschap te penetreren. In dat rapport staat ook dat de politieorganisatie geen middelen heeft om het werk ter zake mensenhandel te doen. Maar wat ook opvallend is, is dat het rapport praat over ‘complicity’, van ‘local officials’. Dat wil zeggen dat er medeplichtigheid dan wel betrokkenheid is van functionarissen in Suriname, waardoor het mensenhandel probleem in Suriname niet kan worden opgelost. De houding van de Buza-minister wordt door critici geplaatst in dit kader. Verder staat er in het rapport hierboven aangehaald dat er sterke aanwijzingen bekend zijn bij de justitie en politie over mensenhandel, maar dat deze aanwijzingen door de bevoegde autoriteiten compleet worden genegeerd. Dan denken we weer aan de houding van onze Buza-minister. De Amerikanen doen zoveel uitspraken over ons, maar wij zijn niet in staat om ons zelf goed te verweren en eigenlijk daarop in te spelen. Straks zullen we horen dat dit rapport weer een scenario is van de USA tegen onze huidige president. We gaan straks ook horen dat binnenlandse krachten, hand- en spandiensten verlenen aan die buitenlandse krachten. De USA State Department brengt jaarlijks een landenrapport uit over alle landen, inclusief Suriname uit om de situatie met betrekking tot mensenhandel te kwalificeren, maar ook te benaderen de moeite en de maatregelen die de regeringen allemaal op dit vlak (willen) doen. In 2011 veranderde de situatie van Suriname drastisch. Suriname werd van een Tier 2-land (een land dat willing, bereid en in staat is geweest om maatregelen tegen mensenhandel aan te pakken), een Tier 2 Watschlist land (een land dat geen sterke wil heeft en geen vermogen heeft om de zaak aan te pakken). De volgende fase voor Suriname is de laatste fase: Tier 3, waar regeerders floreren bij mensenhandel of dit probleem compleet negeren. Dat is een heel slechte beoordeling voor Suriname en de Surinaamse regeerders. Deze laatsten zoeken niet naar oplossingen, maar willen ageren tegen de klokkenluider. Zo is het de afgelopen 5 jaar geweest met het corruptieprobleem en zo is het ook met mensenhandel. Suriname wordt nog steeds aangemerkt als een bron-, doorvoer- en bestemmingsland van slachtoffers van seksuele en andere uitbuiting van mannen, vrouwen en kinderen die worden onderworpen aan dwangarbeid. Het punt dat Surinaamse kinderen in het binnenland mee kunnen helpen met economische activiteiten is ook compleet misplaatst. Beslissende factoren zijn ook in het binnenland, de educatie en de ontwikkeling van geest, moraal en fysieke gezondheid. Statistieken zouden weer aangeven dat de mensenhandel sterk is toegenomen in het binnenland, waar er een beperkte aanwezigheid is van de overheid. Landen en/of staatsburgers van Suriname, Guyana, Brazilië, Nederland en de Dominicaanse Republiek worden genoemd als daders en slachtoffers. Ook wordt gewaarschuwd voor migrant worker (buitenlandse werknemers). De Surinaamse regering schiet tekort in het nemen van maatregelen tegen mensenhandel, er zijn nu zelfs tekenen van onwil te zien. Dat is geen voorbode voor progressie.
