Deze dagen is het financieel economisch platform (FEP) een heet fenomeen in Suriname. De aap is uit de mouw, we zijn zo een beetje bankroet, dus de vraag is hoe we nu samen de zaak zullen redden. Er is weliswaar niet samengewerkt om de boel kapot te maken. De VHP is de grootste oppositiepartij en heeft de voormalige PLOS- en LVV-minister afgevaardigd om zitting te nemen in het platform. KKF-man Naarendorp zal het platform trekken. De PL-overlopers, BEP, PALU , DOE, NDP en de Fols zitten in het platform. Er zijn ook zogenaamde vertegenwoordigers van jongeren en landbouwers in het platform. Ravaksur en BvL zullen participeren maar konden nog geen naam doorgeven van hun participant. De VSB moet zich nog over haar participatie beraden. Onderwerpen die genoemd worden waarover het FEP zich zal buigen zijn het energiebeleid (subsidie elektriciteit), ‘spookambtenaren’ en efficiëntie bij de buitenlandse posten. Volgens Naarendorp gaat 5 tot 10 procent van het bruto binnenlands product op aan subsidie. De vraag rijst wat de VHP zal doen als het platform niet zover kan komen om haar aanbevelingen voor de regering te ondersteunen. Bij de felicitaties bij de verkiezing van de president en de vp was de VHP duidelijk verontrust over de financieel-economische situatie in het land. De partij deed een oproep aan de president. VHP is overigens de enige oppositiepartij die zal deelnemen aan het FEP. Critici vinden dat de houding van de VHP om als oppositie in het FEP te zitten, een halfslachtige houding is. Ze is een politieke partij en geen maatschappelijke groep als de VSB of de Vrouwenbeweging. Lastig wordt het als de partij een besluit sanctioneert binnen het FEP. Het wordt dan lastig voor de DNA-leden, die gaan moeten napraten en het overheidsbeleid moeten verdedigen. Als DNA-leden van de VHP een andere mening zijn toegedaan dan de partijgenoot in het FEP, dan ontstaan er interne problemen binnen de partij. De controlefunctie waarop de samenleving zwaar steunt wat betreft de oppositie, dus haar onafhankelijkheid van de regering die aanzit, komt door deze belangenverstrengelingen in gevaar. Het lijkt alsof de VHP behoefte heeft om te slijmen en om het goed te maken met de NDP(-achterban).
Door onze huidige president zijn in het verleden soortgelijke zaken uitgeprobeerd maar nagenoeg alles mislukte. We denken aan Denktanks en het Tripartiet Overleg. Opmerkelijk is dat hij in de afgelopen regeerperiode de SER niet heeft ingevuld dus inactief heeft gelaten. Het FEP moet de ruimte hebben om kritische vragen te stellen en van daaruit lessen te leren om voor de toekomst aanbevelingen te doen. Niemand durft in de groep echter om de president om opheldering en informatie te vragen. Zonder de zaak te hebben geëvalueerd is het niet verstandig om in het FEP te springen. Opvallend is dat de bankiersvereniging niet meedoet. De deelname van enkele ngo’s is niet helemaal helder. Critici zeggen dat de regering bezig is personen en organisaties die mobilisatiekracht hebben, te neutraliseren door hen verantwoordelijkheid te geven. Maar consultancyopdrachten kunnen ook het resultaat zijn. Daar draait de business van vele ngo’s door. Wat eveneens opvalt, is dat de knappe economen van de NDP die de media aflopen, nergens te bekennen zijn. Deze economen hebben een antwoord op alles, maar ze worden niet door hun pres ingezet. De burgerij kijkt verbouwereerd naar de uitlatingen van de president over het bankroet van Suriname. Het kiezersvolk is informatie onthouden en dan praten we van kiezersbedrog en oplichterij. Zo is er in het geheel geen sprake van een crisis in de wereld, maar er is wel een crisis in Suriname. Wat er nu met Suriname gebeurt, daarvoor waarschuwden we jaren terug al. We haalden analyses aan die een slechte tijd aankondigden voor de prijs van goud. Ook de prijs van olie zakt al de afgelopen 2 jaar. Het een en ander was gewoon te volgen via Wall Street Journal en Bloomberg. Maar het verspillen van geld houdt niet op. Zo is 18 miljoen SRD geraamd voor de inauguratie van de pres en er zijn mensen die verdedigen dat het maar een raming is, een schatting. Men vergeet te vermelden dat een onkostenraming een optelsom is van een aantal te plegen onkosten die specifiek in de raming worden genoemd. Het is geen algemene schatting met natte vingerwerk. En de praktijk leert dat in de praktijk de onkosten juist meer worden dan de raming en niet minder. Wat het FEP zeker moet doen, is een schatting maken van de verspilling die in de afgelopen 5 jaar is geweest via de staatsbegroting maar ook via de parastatalen en de grondroof. Er ligt een aantal maatregelen op stapel. Waar precies allemaal bezuinigd zal worden is onduidelijk. Het FEP zal geen lang leven beschoren zijn; bij de jaarrede van de president zal FEP zijn bijdrage al geleverd hebben en kan het ontbonden worden. Het meest opmerkelijke in het geheel blijft, dat na alle destructie oogluikend te hebben toegestaan, de president nu iedereen voor de kar wil spannen voor oplossingen of minder kritiek wil kopen via participatie. Het FEP is een desperate maatregel van een regering die nu moet oogsten wat ze in de vorige periode zaaide.
