Door de president is eerder aangekondigd dat hij zal bezuinigen door het aantal ministeries terug te brengen. De burgerij weet in grote lijnen dat men met deze maatregel niet kan bezuinigen. Wat men wel kan doen, is door geen ministeries meer te creëren en geen landsdienaren meer in dienst te nemen voor een aantal jaren. Dat zijn maatregelen die wel kunnen duiden op een bezuiniging, maar deze kunnen niet worden bekendgemaakt. De eerste verklaringen die de president heeft gedaan nadat hij voor de tweede keer werd gekozen in DNA duiden op een vrees en een valse start. De president moet beseffen dat 2015 geen nieuwe start is, maar een voortzetting van wat in 2010 begon. Het enige wat zal gebeuren, is dat nieuwe ministers zullen aantreden op bepaalde posten. Het mooie is dat nu de mogelijkheid bestaat om het alleen met NDP’ers te doen. De president kondigde eerst de inkrimping van de ministeries aan, maar hij had het ook over het saneren van het overheidsapparaat en de spookambtenaren. Een grote uitgavenpost van de overheid zijn de ambtenaren. Eens werd de zogenaamde ambtenarenstop aangekondigd en zijn in de Personeelswet ook voorzieningen getroffen voor het saneren van het overheidsapparaat. In de praktijk betekende dit slechts dat het in dienst nemen van ambtenaren onderworpen was aan een hobbel middels het verkrijgen van de ontheffing. Deze hobbel is behoorlijk afgesleten, waardoor men nauwelijks meer van een drempel kan praten. In de afgelopen maanden is het ambtenarenkorps behoorlijk aangezwollen met lager kader. Er is geen moeite genomen om hoger kader in dienst te nemen, terwijl er een klacht is dat afgestudeerden van de universiteit niet aan een baan kunnen komen. Door de voormalige dc en decentralisatiejurist Ahmadali zijn recent verhelderende opmerkingen gemaakt met betrekking tot het terugbrengen van het aantal ministeries. Het was een ondoordachte uitspraak van de president, want later is hij erop terug gekomen. Het gaat niet meer door, en het proces zal 2-3 jaar duren. Men zal trachten om 1 fusering van ministeries te nemen en dat goed door te voeren. Met betrekking tot het terugbrengen van ministeries geldt dat deze ministeries gekoppeld zijn aan de staatszorg die voortspruit uit de grondwet. De uitvoerende taken van de Staat voltrekken zich via de regering en meer in het bijzonder de ministeries. Deze ministeries nemen dan een deel van de staatszorg op zich of beter gezegd middels het besluit taakomschrijving departementen wordt de staatszorg over de ministeries verdeeld. Soms worden delen van de staatszorg die nog ontbraken toegevoegd aan het geheel, soms worden ze uitvergroot en nader uitgewerkt. Op grond van deze taken wordt de uitvoering van de wetten die in DNA worden gemaakt, toevertrouwd aan deze of gene minister. Men kan ministeries wel terugbrengen, maar het wordt lastiger om de wettelijke bestaande verantwoordelijkheid van ministeries (ongeacht de exacte naam) teniet te doen. Ministeries zijn hooguit terug te brengen tot directoraten. Taken die ministeries hebben, gaan dan mee met het directoraat. De hele organisatie van de uitvoering van de taken (beleidsmaatregelen zoals ze in de begroting worden genoemd) is te zien in de structurering van de afdelingen. Deze beleidsafdelingen zijn heel moeilijk te sluiten of te clusteren, althans om het personeel op deze afdelingen te saneren, is het niet nodig dat men eerst de ministeries moet samenbrengen. Bij een clustering kan het best een integratie plaatsvinden van de ondersteunende afdelingen die over het algemeen ondergebracht zijn op de ODAD-afdelingen. Daar komen de meeste ambtenaren voor, die relatief meer meedoen met de CLO. Deze organisatie heeft eerder vaker aangegeven dat ze zich meer ontfermt over de mofinawang. Deze zitten zogenaamd het meest onder deze ODAD-afdelingen. Het clusteren zal het probleem van de overheid niet oplossen, eerder een saneerplan, waarbij duurzame banen worden gecreëerd in de private sector met evenveel zekerheden als in de publieke sector. Naast het bovenstaande wijst Ahamdali terecht erop dat het clusteren van ministeries niets anders betekent dan concentratie van taken, bevoegdheden en middelen bij een kleine groep van personen. Hij praat dus over de machtsconcentratie. Hij bekijkt het reorganiseren van de overheid tegen de achtergrond van decentralisatie, waarbij hij ook denkt aan het afstoten naar en spreiden van bevoegdheden en middelen. “Samenvoegen van ministeries, die al fout in elkaar zitten, inefficiënt werken, onproductief en geld verspillend zijn, zal de overheidsfinanciën in een nog grotere chaos storten”, zegt hij terecht. De chaos is in de afgelopen 5 jaar alleen maar groter geworden bij de overheid. De president stevent af op een valse start. Dat komt omdat er iets goed fout zit en de president weet dat de oorzaken van het scheppen van vernietiging niet zijn weggewerkt. De president zegt dat hij blij was met de houding van de oppositie, maar hij moet beseffen dat die al duidelijk gezegd heeft dat ze nu met interesse kijkt naar de verrichtingen van de regering. Het is uitkijken of de NDP nu durft om zichzelf bloot te geven en alleen de regering te formeren. De president is wel wanhopig en de kluts kwijt.
