Wie de politieke ontwikkelingen in Suriname goed volgt, kan alleen maar luidkeels lachen: “Boontje komt om zijn loontje”. De twee partners die eerst in Nieuw Front-verband hadden samengewerkt, zijn al teruggefloten. De judaskussen hebben niet geholpen, vermoed ik. Zowel de PL als de Abop ligt er al definitief uit! Hoe lang wordt de leugenachtige politiek die Suriname zo lang in haar greep houdt, voortgezet? Mensen die verantwoordelijk zijn voor ernstige mensenrechtenschendingen zitten nog steeds niet achter de tralies. Sommige mensen worden er zo moedeloos van dat deze misdadigers nog steeds niet zijn veroordeeld, dat ze het er dan maar over hebben dat het nu niet meer hoeft. Maar de grootste Granbasi (De Almachtige) slaapt niet. Velen hebben de straffen die zij verdienen al enigszins gevoeld. Al is het indirect! Wat de Abop betreft, ben ik wel ingenomen dat mijn voorspellingen zijn uitgekomen. Belfort was gewoon een zeer slechte minister die meer op de persoon speelde dan beleid te ontwikkelen. Dat geldt immers ook voor Ameerali: “Waarom moesten de ouderen zo gemeen aangepakt worden door hem?”. Gelukkig is dat onrecht ten aanzien van de gepensioneerden die zo hard hebben gewerkt, gedeeltelijk goedgemaakt. De pensioenen van de gepensioneerden die jarenlang daarvoor premies hebben betaald, moeten nog steeds waardevast worden gemaakt en dient het vakantiegeld uiteraard uitgekeerd te worden. Inmiddels zijn deze gestorte premies opgemaakt door de politici! Welke premie heeft Ameerali trouwens voldaan om straks van zijn pensioen te genieten als hij terugtreedt? Wat ook mijn verbazing heeft gewekt, is dat zowel de zogenaamde informateur als formateur dezelfde persoon is. Meestal is de informateur een “neutrale” persoon die eerst een onderzoek doet naar het welslagen van een kabinet. Maar omdat de democratie in Suriname al langere tijd in het slop is geraakt, vinden er onbegrijpelijke handelingen plaats (machtstaat). En het gepeupel juicht maar!
Leugens
Door verdeel- en heerstactieken te gebruiken, zijn al zoveel ministers en partijen de laan uitgestuurd. Precies zoals dat plaatsvond na de staatsgreep in 1980. Niettemin leren veel van onze landgenoten het niet af om zich in het ootje te laten nemen. Die zakelijkheid bestaat niet in Suriname anders had de populistische politiek het nooit gewonnen van de realiteit. Al langere tijd laat men zich bedonderen door mooie praatjes terwijl de economie hard achteruit holt. Zelfs de schoolbusvervoerders en de boothouders moesten wederom met een staking hun achterstallige verdiensten die maandenlang niet uitgekeerd waren, met genoemde acties opeisen. Wat denkt u van al de advocaten die rechtsbijstand verlenen en jarenlang met reçu’s van de overheid opgescheept zitten en maar niet uitbetaald worden. Vergeet u de vele burgers en andere leveranciers niet die met ditzelfde probleem kampen. Soms moet je smeken om je eigen geld want: “Granbasi e ley”, hij komt zijn beloften toch niet na. De kleine partijen die nu met de NDP in zee zijn gegaan, wens ik veel succes toe. Mijn voorspelling is dat ze spoedig terug naar af zullen zijn. Desniettegenstaande heeft de hebzucht het altijd gewonnen van de principes in de Surinaamse politiek. In mijn vorige artikel heb ik mij al afgevraagd of onze politieke leiders nog wel principes hebben. U mag deze vraag zelf beantwoorden. Als ik het huidige moraal vergelijk met dat uit mijn eigen jeugd kan ik niet anders dan een zeer ernstige teloorgang constateren. Wellicht zou wetenschappelijk onderzoek verrichten hiernaar op zijn plaats zijn. Veel Surinamers vinden het al niet meer erg dat de premier van een bevriende natie als Nederland – waar wij goede historische banden mee hebben – de huidige president Bouterse geen felicitaties stuurt. Waar is onze trots gebleven? Zelfs sommige Surinamers die in Nederland wonen, grieft dit Nederlands standpunt niet meer: “Eigenlijk zouden zij, om de woorden van burgemeester Aboutaleb van Rotterdam te gebruiken, moeten oprotten naar hun land van Bouta”. Want vaak zie je juist deze – vaak ongeschoolde lieden – tekeer gaan op de sociale media. Als psycholoog heb ik deze mensen vaak opgeroepen zich te laten “nakijken” door professionele deskundigen. Ik vraag mij steeds meer af waarom zij geen positieve bijdrage kunnen leveren dat criminelen worden berecht en mensenrechtenschenders worden opgepakt en berecht zoals dit een democratische rechtstaat gebruikelijk is.
Het recht zal zegevieren
Wij mogen nooit moedeloos worden. Dat bepaalde corrupte “zakenlieden” de NDP steunen, zal op den duur afgestraft worden. Ik heb veel mensen failliet zien gaan, terwijl ze miljoenen hadden vergaard. De hebzucht van deze mensen kent geen grenzen! Ook hierbij is mijn advies dat u goed om u heen moet kijken in Suriname. Overigens is gebleken dat Nederland zelf heeft meegewerkt aan het organiseren van de staatsgreep in de jaren tachtig van de vorige eeuw (Valk). Deze vermeende betrokkenheid heeft ertoe geleid dat de bijlagen bij het eerste onderzoeksrapport tot 2060 als staatsgeheim is verklaard. Wellicht heeft deze interventie van Nederland ertoe geleid dat in 1982 na de Decembermoorden Amerika niet kon ingrijpen in Suriname en ons land daardoor nog steeds opgescheept zit met opgekropte woede en onrecht. Het verdriet kan niet verwerkt worden! Het is zelfs zo erg met de moraal in Suriname dat politieke partijen die propageren een christelijke visie voor te staan voornemens zijn toe te treden tot een coalitie waarvan zij weten dat de leider van de NDP is veroordeeld, en het schier onmogelijk wordt gemaakt een aangevangen rechtsgang inzake de Decembermoorden voort te zetten. Dit proces is nu geschorst: “Waarvoor het woord van Christus zich niet leent in Suriname”. Het is zeer correct geweest van de leiding van de NPS om niet deel te nemen aan de coalitie: “Eens zal de nu verloren achterban aan de NDP op zijn schreden terugkeren, is mijn prognose”. En daarmee het recht zegevieren. Ik verwacht dat de samenwerking van de VHP met de NPS op dezelfde wijze wordt voortgezet! Anders moeten de standbeelden van Pengel en Lachmon op het Onafhankelijkheidsplein een andere plaats krijgen. Dat de verbroederingspolitiek (pacificatie democratie, E. Dew en R.Hoppe) haar langste tijd heeft gehad, is wel duidelijk. Volgens voornoemde wetenschapers vanaf 1966 in: werkstuk politicologie A. Blanksma, 2006. Daarom is het toe te juichen dat er nu gezocht wordt naar andere samenwerkingsverbanden om de democratie en natievorming (met behoud van de eigen identiteit) te versterken.
Robby Roeplall (Uit Nederland)
