“Nu kunnen we met z’n allen meer dan ooit duidelijk vaststellen hoe eerlijk ons kiesstelsel wel is. De NDP met 114.000 stemmen krijgt 26 zetels, V7 met 100.000 stemmen krijgt slechts 18 zetels: een verschil van 8 zetels. Het verschil zit hem niet alleen in de oneerlijkheid van het kiesstelsel, maar vooral in het feit dat de stemmen van de NDP van een andere kwaliteit zijn dan die van de V7. Grofweg kun je stellen dat de stemmen van de NDP afkomstig zijn van mensen die niet voor zichzelf kunnen zorgen en nu politieke macht krijgen om verder te leven op kosten van de gemeenschap. Hoe kunnen mensen die niet voor zichzelf kunnen zorgen het land opbouwen? Want voor deze mensen worden huizen gebouwd, alle staats-, radio- en tv-stations staan tot hun beschikking en ze krijgen een beloning voor bezig zijn, billen poetsen vrij vertaald. Dus je kunt moeilijk van deze mensen verwachten dat ze voor de rest van de gemeenschap gaan zorgen. Het zijn consumenten van technologie en van ontwikkeling. Ze willen steeds meer voor minder prestatie. Er worden doorgaans geen huizen gebouwd voor de achterban van V7 en deze mensen worden overwegend niet verzorgd uit gemeenschapsgelden. Ze hebben uit eigen middelen hun radio- en televisiestations opgezet. Het zijn in zijn algemeenheid dragers van ontwikkeling en van beschaving. Zij kunnen een bijdrage leveren aan de opbouw van het land.” Tot deze krachtige conclusie komt Richard Kalloe, econoom, ex-minister en politiek analist.
“Het kiesstelsel is niet alleen oneerlijk, maar zorgt ervoor dat het land geregeerd wordt door mensen die niet bekwaam zijn in sociaaleconomische opbouw en inrichting van een moderne natiestaat. Niemand moet mij komen vertellen dat mensen achtergesteld zijn en daarom recht hebben op een inhaalmanoeuvre. Evolutionair, volgens de natuurwetten en volgens de wetten van de kosmos, is inhalen niet mogelijk. En vooral niet wanneer je een voorsprong van circa 200.000 jaar gehad heb op de mensen die op mij lijken. We zijn alweer in een crisis beland. Andere landen hebben tsunami’s, orkanen, een aardbeving, vulkanen, sprinkhanenplagen, wij hebben de NDP. Zo sukkelen we voort van crisis naar crisis. Ondanks tientallen miljarden Amerikaanse dollars welke de Surinaamse regering gespendeerd heeft in de afgelopen jaren zijn we qua rating geen centimeter opgeschoten. Het is duidelijk, men weet niet wat economische ontwikkeling is en hoe ze dat moeten realiseren. Men is gewoon cultureel genetisch een big spender en consument van ontwikkeling en van beschaving. Wij kunnen moeilijk zo blijven doorgaan. Het ligt aan de voorzitter van de NDP om de heilloze weg naar onderontwikkeling te verlaten en te kiezen voor de weg naar ontwikkeling. Zal hij de geschiedenis willen ingaan als de man die telkens een puinhoop achterlaat of zal hij besluiten om te breken met het verleden en de weg van steady en duurzame ontwikkeling inslaan? Kiest hij voor het laatste dan zal hij in zijn regeercombinatie mensen moeten opnemen die weten hoe ontwikkeling te brengen en deze te realiseren”, zegt Kalloe.
