Hoewel het OKB het resultaat van de verkiezingen gehouden op 25 mei 2015 nog niet definitief heeft vastgesteld, zijn de resultaten van de stemmingen zodanig dat de logge V7-combinatie deze verkiezingen heeft verloren. Santokhi wilde coûte que coûte president worden! Ik heb in een vroeg stadium gewaarschuwd dat dit geen handige manoeuvre was omdat in Suriname nog steeds ressentimenten bestaan. Bovendien de aanstellerige wijze waarop door zijn tegenstander de term “Sheriff” hem was toebedeeld en geaccepteerd door de leider van de VHP zal zeker meegespeeld hebben, vermoed ik. In een uitzending van Apintie-televisie op 24 mei 2015 in het programma “Opiniemakers” onderstreept de medeoprichter van de NDP, de heer Ludwich van Mulier, dat het niet juist is een “neks-no-fout-mentaliteit” te hebben. Dat is funest voor het land. Maar het allerbelangrijkste is dat een charismatische leider ontbreekt bij de NDP, stelt hij. De vraag is of dit tevens niet het geval is bij de VHP en de V7 in zijn geheel. Tegen elke prijs president willen worden van Suriname is onmogelijk. Bovendien moeten de partijen laten zien dat ze met de kandidaatstelling daadwerkelijk natievorming voorstaan. Niet alleen in kiesdistricten waar een potentieel bestaat van de eigen etniciteit moeten kandidaten geplaatst worden. Overigens moeten de voorgedragen kandidaten in een partij steeds meer een afspiegeling worden van de bevolking van Suriname. Dus het gaat niet alleen om de knikkers maar ook om het spel. In die zin had de NDP wellicht een streepje voor. Zeker omdat op regionaal niveau gestreefd is de kandidaten een afspiegeling te laten zijn van onze samenleving.
Worden er consequenties verbonden aan de uitslag?
Er gaan stemmen op dat de leiders van V7 consequenties verbinden aan de uitslag. Dat moet niet alleen aan de structuren in een partij overgelaten worden. Men moet gewoon de eer aan zichzelf houden, zoals dit in een goede democratie betaamt. Maar daar hebben deze leiders kennelijk een hard hoofd in omdat het politieke moraal in Suriname heel laag is. Bij sommige van deze partijen kun je soms maffiapraktijken waarnemen waarbij de democratie ver te zoeken is. Hopelijk dat de structuren dan toch een goede oplossing vinden. In alle partijen die gebundeld waren in de V7 moeten de leiders vervangen worden. Bij de één sneller dan bij de andere. Dat is tevens de visie van de gerenommeerde politicoloog Hans Breeveld. Met name dient dit te geschieden bij de NPS en de VHP. De vraag die daarbij gesteld moet worden, is of altijd de leider van de grootste partij (in zetels) de president moet leveren. Moet er niet eerder gekeken worden naar een capabele persoon? Bij de verkiezingen in 1968 werd Jules Sedney premier van Suriname, ondanks dat zijn partij minder zetels had behaald (8 van de 39). Hij was als gepromoveerde econoom de beste persoon om zijn land te land te leiden. Waarom gebeurt dat nu niet meer?
De samenwerking met de NDP
Hoewel ik een voorstander ben van samenwerking met de NDP omdat de uitslag zulks heeft gerechtvaardigd, kan dat niet zonder voorwaarden. Uiteraard zal Bouterse (1945) zich dan moeten terugtrekken als kandidaat voor het presidentschap. Binnen zijn partij zijn er genoeg bekwame en capabele personen zoals Jennifer Simons-Geerlings (1953), Ricardo Panka (1963) en Rabin Parmessar (1952) om voorgedragen te worden als president van ons land. Voorts zullen afspraken gemaakt moeten worden over het terugdraaien van de aangenomen amnestiewet in 2012 en de voortgang van het proces van de Decembermoorden. Daarnaast moet er snel een Constitutioneel Hof komen zoals de grondwet dat in artikel 144 bepaalt. Toch verwacht ik dat er niet zo gemakkelijk een samenwerking zal komen met de NDP, omdat er door V7 flink is gescholden op deze partij. Evenwel is in Suriname alles mogelijk! Daarmee is idem dito het voortbestaan van V7 in het geding. Hoe lang moet deze combinatie in deze samenstelling (6 partijen) zo verder gaan nu er geen noemenswaardig politiek resultaat is bereikt? Deze gelegenheidscombinatie moet zo snel mogelijk ontbonden worden. Eventueel kan men als oppositie samenwerken met elkaar, maar dat is een andere zaak. We wachten de verdere ontwikkelingen af die wellicht veel verrassingen in petto heeft. Overigens mijn felicitaties aan allen die met voorkeursstemmen zijn gekozen. Dit wordt een nieuw fenomeen in Suriname!
Robby Roeplall (uit Nederland)
