Het volk van Suriname heeft op 25 mei jongstleden middels algemene vrije en geheime verkiezingen duidelijk kenbaar gemaakt welke personen welgevallig zijn om voor hen als volksvertegenwoordigers in De Nationale Assemblee te mogen optreden. Bekend is dat de trouwe kiezers van de traditionele politieke partijen bij elke verkiezing voor een nieuwe volksvertegenwoordiging, ongetwijfeld weer voor hun zelfde partijgenoten zullen blijven stemmen. Sommige personen binnen de samenleving maken vanwege deze traditie ook hun prognoses als gevolg van de huidige uitslag. Allerhande modellen worden uitgezet en uitgewerkt. Sommige modellen zijn zo vaak uitgedacht dat ze ook al onder voorbehoud zijn gepubliceerd. Maar toch blijkt dat de werkelijke einduitslag van de verkiezingen aanmerkelijk veel verschilt van de prognoses die betrokkenen gemaakt hebben. Het was duidelijk merkbaar dat velen verrast waren en versteld stonden over de uitslag van de verkiezingen. Zij hadden immers anders gehoopt en verwacht. Sommigen hadden waarschijnlijk ook heel veel geloof gehecht aan de uitgebrachte prognoses van de wetenschappers. Die hadden zich meer gefocust op een grote overwinning voor hun eigen politieke partij of combinatie, welke helaas niet gehaald werd. Gelukkig dat voor anderen deze verkiezingen wel een heel groot succes zijn geweest. Dat het volk de huidige regering nog vijf jaren regeermacht heeft toegekend is rationeel goed te noemen. Het valt niet te ontkennen dat deze regering relatief bekeken en wel binnen vijf jaren van regeermacht veel meer heeft weten te verwezenlijken met betrekking tot de ontwikkeling van het land dan voorgaande overheden. Het was opmerkelijk dat telkens wanneer er een regering moest worden samengesteld er meer ministerszetels werden gecreëerd. Er werd daarmee evenwel niet beoogd om spoedig welvaart en welzijn voor land en volk te bewerkstelligen. Het ging er hoofdzakelijk om politieke partijen adequaat te kunnen accommoderen. De regering moest immers gevormd worden. Dit heeft ertoe geleid dat de oorspronkelijke 13 ministersportefeuilles uiteindelijk zijn opgevoerd tot 17. Hebben alle ministers wel een volle dagtaak? Dit fenomeen hoeft zich niet meer voor te doen nu het maar een politieke partij is die de grote overwinning heeft behaald. Zij gaan dus als alles goed verloopt, alleen, in hun eentje een nieuwe regering vormen. Het loopt tot nog toe voorspoedig met de verdere ontwikkeling van Suriname. Elke regering die serieus er naar toe werkt haar land naar economische weerbaarheid te leiden zal ongetwijfeld een duidelijke ontwikkelingslijn willen uitstippelen. Er zijn met betrekking tot de verdere ontwikkeling van Suriname door enkele personen binnen de samenleving prognoses gemaakt die geen gunstige vooruitzichten voor land en volk als zodanig bieden. Maar er zijn gelukkig ook wel anderen die van oordeel zijn dat de regering wel een richtig beleid voert voor een beter Suriname. Wanneer echter wij een nadere beschouwing maken over het uitgevoerde beleid gedurende de afgelopen decennia over onze ontwikkeling in de afgelopen periode dan is dat wel teleurstellend te noemen. Het blijkt heel duidelijk dat de verschillende overheden van toen niet de juiste trend voor ontwikkeling volgden. Het land binnen een bepaalde periode op een drastische wijze economisch weerbaar te maken was klaarblijkelijk geen prioriteit van de regering van toen. De nog voorkomende armoede onder grote delen van de samenleving is immers niet in de afgelopen vijf jaren ontstaan. De ontwikkeling van Suriname is voor een groot deel blijven steken in een primitieve tijdperk in de voorgaande jaren.
Edward Marbach
