‘De economische en financiële chaos waarvan er momenteel sprake is, koerst richting een financieel gat.’ Dit meent DA’91-assembleelid Winston Jessurun die wederom namens de DA’91 op nummer 9 is gekandideerd op de V7-DNA-lijst in Paramaribo. ‘De komende regering moet extra werk verzetten om de financiële puinhoop op te ruimen. Deze zelfde situatie had zich voorgedaan in 2000, nadat de regering Wijdenbosch was afgetreden door vervroegde verkiezingen. De verwikkelingen momenteel in het land met miljarden aan schuld en het devalueren van de Surinaamse munt zijn allemaal aanwijzingen dat zich na de verkiezingen weer een herhaling zal plaatsvinden als in 2000. Waar de toenmalige Nieuw Front-regering middels het strakker trekken van de buikriemen de financiële wansituatie ordende en een monetaire kasreserve opbouwde.’
Het zal Jessurun dan ook niet verbazen dat de NDP weer vanuit de oppositiebanken zal schreeuwen naar het adres van de coalitie dat ze niets doet. ‘Dit, terwijl de NDP zichzelf vanaf haar aantreden geblinddoekt heeft en de gevolgen van de economische crisis wegdanst middels populaire muziekformaties om vooral bij de first voters te doen overkomen alsof alles prima gaat in het land.’ De politicus geeft aan dat het bedrijfsleven reeds geruime tijd kunstmatig zuurstof krijgt toegediend. Er zal een moment aankomen waar de financiële chaos helemaal compleet zal zijn. ‘Het ziet er heel somber uit’, laat Jessurun als een ernstige waarschuwing horen.
Gisteren heeft zich volgens Jessurun een merkwaardige ontwikkeling voorgedaan. Een ondernemer die nog op 26 maart van dit jaar een brief schreef aan het adres van de beleidsmakers dat hij in liquiditeitsproblemen verkeerde vanwege openstaande rekeningen van de Staat, organiseerde een loop waarmee hij zijn steun betuigt aan het adres van deze regering. ‘Hij mag, het is zijn democratisch recht’, reageert Jessurun. Maar tegelijkertijd rijzen bij hem vraagtekens op dat een onderneming die bijna over de kop gaat vanwege openstaande schulden die door de Staat betaald moeten worden, nota bene het beleid van deze regering aanprijst. En dat de onderneming het zich kan permitteren, zijn deuren voor een aantal uren voor klanten gesloten te houden. Jessurun is zich goed van doordrongen dat dit geen zuivere koffie kan zijn en blijft benieuwd wat de uitkomst ervan is. Als het zo mocht zijn dat de onderneming onder druk is gezet om zijn steun te betuigen om op die manier zijn openstaande rekeningen betaald te krijgen door de Staat, dan wordt dit ten zeerste door Jessurun afgekeurd. ‘Dit is niet de stijl en manier om rekeningen betaald te krijgen’, uit hij verbouwereerd.
Asha Gajadien-Bhagwat
