Ik heb met grote interesse het artikel van pandit Sitaldin gelezen over Navratrie als een feest voor alle vrouwen, zie Dagblad Suriname van 31-3-2015, pag 22. Sitaldin is uitvoerig en deskundig en behandelt een van de wezenlijke zaken voor de Hindoes. Daarin toont hij dat in die gedachtewereld hele andere zaken aan de orde zijn dan in het Christendom, Islam of andere levensvisies, zo nabij voor iedere Surinamer. Navratrie heeft te maken met de vrouw in diverse aspecten, uitgebreid onderscheiden in die hindoetraditie. Hoe komen de mensen erbij zoveel onderscheidingen te maken? Sitaldin moet wel erkennen dat juist in de huidige tijd mensen zich er niet aan houden en er niet erg op georiënteerd zijn. Een half jaar geleden promoveerde hier in Nijmegen een Indiase zuster over de positie van de vrouw in het India waar vrouwelijke foetussen en kleine meisjes gedood worden om maar meer klemtoon te leggen op mannelijkheid ten koste van de vrouw. Je ziet dus dat het religieus erfgoed sporen nalaat in het sociaal leven. Ten goed en ten kwade.
Dialoog der religies
Het meest opvallend is wel dat Sitaldin, met wie ik in de jaren 70 van de vorige eeuw wel eens samenwerkte, zich niet beperkt tot de denkwereld van het Hindoeïsme. Hij overschrijdt de grenzen van de eigen opvoeding en cultuur. En daarin staat hij in een lang proces in Suriname. Ik heb meegemaakt dat Holi en IdulFitr in Suriname in 1970 geïntroduceerd werden, als een onderdeel van het Surinaams religieus erfgoed. Daar is in latere jaren een vervolg aan gegeven. Ik herinner me dat in de aanloop tot de nationale onafhankelijkheid, nu 40 jaar geleden-religieuze leiders bij elkaar de diensten bijwoonden, op verzoek van de overheid. Deze openheid en gelijkstelling is in de loop der jaren – gelukkig maar- toegenomen. Ook op financieel vlak. Opvallend is dus dat Sitaldin in de traditie van die 40 jaren staat en de dialoog van de religies voor ogen heeft. Dat betekent niet dat iedereen maar moet bekeren tot één bepaalde religie. Er is met de Surinaamse ervaring sprake van verscheidenheid in eenheid (eenheid in verscheidenheid) en dat is een prijzenswaardig proces. De Interreligieuze Raad in Suriname heeft nog heel wat werk te verzetten. Sitaldin is een medestander.
Aan het einde van zijn artikel stelt pandit Sitaldin nog meer in het vooruitzicht. Dat zal wel welkom zijn.
Joop Vernooij
Dr. Joop Vernooij studeerde missiologie, theologie, filosofie en verdiepte zich ook in de antropologie van het Caribisch gebied. Bijkans 31 jaar is hij in diverse geestelijke functies werkzaam geweest in Suriname, heeft zijn intellectuele sporen nagelaten en wordt beschouwd als een prominente autoriteit.
