In 1964 werd de Avondvierdaagse (AVD) in Suriname geïntroduceerd. Daarvoor kende Suriname een eendaagse wandelmars die al decennia werd gehouden. Vanaf dag één won de AVD de harten van lopers en toeschouwers.
Met de introductie van de AVD deed het lopen in groepsverband haar intrede en werd het aantal deelnemers aanzienlijk vergroot. Bij de 2de AVD bleek het record voor wat betreft lopers bij wandelevenementen gebroken te zijn. De West hield het op 3.594 deelnemers, terwijl De Ware Tijd het over 3.817 had. Hier werd nog enthousiast aan toegevoegd dat dit 1% van de bevolking was.
In de loop der tijd is de AVD uitgegroeid tot een cultureel – of beter gezegd – een folkloristische activiteit die zich kan verheugen in de belangstelling van een aanzienlijk deel van de bevolking. Het gebeuren is zelfs geïnternationaliseerd. Maar het blijft essentieel om de oorspronkelijke doelstelling van de wandelsport niet uit het oog te verliezen: Lopen voor je plezier, om uiteindelijk de gezondheid te bevorderen.
Wat heeft obesitas of “overgewicht” met de AVD van doen?
Categorieën
Bij het AVD gebeuren kunnen wij – tenminste – 3 categorieën identificeren.
1.de traditionele wandelgroepen
2.de individuele deelnemers
3.de toeschouwers
De individuele lopers bewegen het effectiefst van allen. Ze kunnen vaak vrij doorlopen en wel op eigen tempo.
De traditionele wandelgroepen kunnen we opdelen in twee subcategorieën. De groepen die met weinig of geen “show geven” deelnemen aan de AVD en de groepen waarbij het(weg)geven van “shows” centraal staat. De tweede subcategorie beweegt redelijk tot heel veel, hoewel niet op een regelmatige basis. Het “geven van shows” ontregelt echter het loopritme van de reguliere groepen.
Deze moeten op momenten van de “show” gedwongen stilstaan. Niet zelden doen de reguliere groepen zich tijdens de “pauzes” en overigens ook tijdens het lopen te goed aan de meestuiteenlopende“dik makende” versnaperingen.
Maar de grootste categorie bij de AVD is de groep “toeschouwers”, de passieve deelnemer. Het is een belangrijke groep, die met haarcommentaren vaak sfeer geeft aan de AVD. Helaas is vaak de enige mobiliteit van deze categorie de wandeling van hun bankje of stoel – langs de weg – naar de koelkast of provisiekast om wat te eten en/of te drinken te halen.
Bewegen en obesitas
Hoe erg de gevolgen zijn van het niet of niet optimaal bewegen tijdens de AVD moeten de deskundigen op dat gebied ons laten weten. Ik hoop dat men dat zo spoedig mogelijk op wetenschappelijke wijze voor ons presenteert.
Natuurlijk zullen er mensen zijn die zeggen dat al die voetballiefhebbers die, voor hun TV met chips en andere “dikmakers” uren zitten te kijken naar het voetballen van anderen even weinig bewegen als de toeschouwers van de AVD. Aan hen moet ik het bekende citaat voorhouden: “Two wrongs don’t make a right”. Overigens het is altijd verkieselijker om uit welke sport dan ook de prikkel te halen om zelf ook te gaan sporten.
Ook tijdens dezewandelmars zullenwe ongetwijfeld weer de aanmoedigende slogan horen: “Lopen, lopen is gezond, zitten, zitten maakt je rond”, terwijl ook
Bedrijven Vereniging Sport en Spel (BVSS) ook dit jaar een duidelijk advies meegeeft aan allen: ”Gebalanceerd eten drinken en bewegen is de sleutel van het leven”.
In januari 2014 wees een Steps-onderzoek van de Faculteit der Medische Wetenschappen uit dat overgewicht alarmerende vormen in Suriname heeft aangenomen. Onevenredig veel mensen kampen met een te hoge cholesterol, een te hoge bloeddruk of suikerziekte. Allemaal redenen om meer te bewegen, met of zonder BVSS.
Een advies aan lopers en toeschouwers is om zich voor en direct na de AVD te (laten) wegen. Je kan zo nagaan of en met hoeveel (kilo)grammen je bent af- of toegenomen.
Dit stuk is zeker niet om de deelname aan en het kijken naar de AVD te ontmoedigen, maar een verzoek aan de actieve en passieve deelnemers tijdens de AVD zoveel mogelijk te bewegen, maar vooral na de AVD door te gaan met deze gezonde bezigheid.
Hans Breeveld
