Tijdens de politieke strijd, die reeds is aangevangen, moeten wij als oprechte landgenoten niet steeds elkaar bespreken. We moeten een voorbeeld zijn voor de jeugd en vooral voor de buitenwereld. Dit gebeurt echter niet als delegaties naar het buitenland moeten vertrekken! De voordrachten van een groot aantal DNA-kandidaten zijn haast geen verrassing geweest. Het is wel te waarderen, dat enkelingen de eer aan zich zelf hebben gehouden. Zij hebben soms ook wel gepaard gaande met veel interne strubbelingen hun plaats afgestaan. Wijlen J. Lachmon (VHP-voorzitter) poneerde destijds de stelling, dat jonge politici gekoppeld moeten worden aan een oude. Deze filosofie was bedoeld om zijn oude “ kliek” te behouden. Hoeveel vrouwen kwamen toen aan bod? De knoop is al enkele jaren terug doorgehakt door meer vrouwen te accommoderen op diverse posities. In vergelijking met andere landen is het ongeveer 13 % in Suriname. Vrouwen zijn wereldwijd nog altijd ondervertegenwoordigd in politieke functies; maar het gaat de goede kant op. In Nederland zijn 56 vrouwelijke Tweede Kamerleden en 5 ministers ( 46,7 % ). Zweden spant de kroon met 56,5 %, daarna volgen Finland en Frankrijk. Het laagste aantal is in Griekenland ( 5 % ), gevolgd door Tsjechië, Slowakije en Litouwen elk met 7,1 %. Het slechtste is Verenigde Koninkrijk, slechts 4 van de 32 ministers zijn vrouwen.
In Suriname zijn in 2010 vijf vrouwen rechtstreeks als DNA-leden gekozen en twee kwamen door opschuivingen binnen. Vermeldenswaard is echter, dat er thans slechts één vrouwelijke minister is t.w. Alice Amafo op Sociale Zaken &Volkshuisvesting (Sozavo).
Binnen enkele partijen zijn vele kandidaten teleurgesteld, maar niet iedereen die ambities heeft, kan worden gekandideerd. Gaat het amper om eigen belang en posities of gaat het om het algemeen belang? Het moet ook duidelijk zijn voor politici, die niet door de kiezers / het volk worden gedragen. Zij dienen plaats te maken voor anderen!
Men moet een behoorlijk draagvlak hebben, want er wordt tegenwoordig veel van hun geëist. Dezerzijds werd eens de stelling geponeerd, dat gekozen DNA-leden uitgesloten moeten zijn van het bekleden van bestuurlijke functies. Dit vanwege het feit, dat we door opschuivingen leden in DNA krijgen, die nauwelijks het woord kunnen voeren en niet optimaal de belangen van de kiezers en vooral van het volk kunnen behartigen.
De statuten en huishoudelijke reglementen van de partijen dienen regelmatig getoetst en vooral aangepast te worden aan de veranderende politieke ontwikkelingen van het land; alsook van de partijen.
De partijbeginselen en doelstellingen moeten stelselmatig worden verbreid.
Tenslotte zij gesteld, dat indien wij ons geliefd land willen ontwikkelen met alle ter beschikking zijnde natuurlijke hulpbronnen, we een team moeten hebben met liefde voor het land en met de nodige daadkracht !
Roy Harpal
