Met de behandeling van de wijziging van de wet tot regeling van de geldelijke voorzieningen van de leden en gewezen leden van De Nationale Assemblee (DNA) wil het Surinaams parlement de financiële positie van vele parlementariërs veiligstellen. Hoewel het om een zeer kleine groep gaat die tegen dit wetsvoorstel is, is het opvallend dat de meeste assembleeleden wel voor een voordeligere pensioenregeling zijn. Het wetsvoorstel zorgt ervoor dat assembleeleden, die 4 jaar en 6 maanden hebben gefunctioneerd, een pensioen kunnen ontvangen, ook al hebben assembleeleden de pensioengerechtigde leeftijd niet bereikt. Nadat ze 2 zittingstermijnen hebben gefunctioneerd als assembleelid, krijgen ze onmiddellijk pensioen uitgekeerd. Het pensioen bedraagt 100% van hun bezoldiging. Dit is gelijkgesteld aan het maximumsalaris van een onderdirecteur van een departement. Met het nieuwe systeem zal dat pas bij 55-jarige leeftijd gebeuren, maar zal 1 termijn voldoende zijn om deze emolumenten te kunnen toucheren. Voor parlementariër Carl Breeveld is het hebben van een pensioenregeling voor DNA-leden wel nodig. Breeveld zegt aan Dagblad Suriname dat hij voorstander is van het storten van pensioenpremie door assembleeleden, met daaraan gekoppeld een voltijdse functie als parlementariër. Hierdoor zouden zij dan wel gerechtigd zijn om bij wet over een pensioen te kunnen beschikken. Breeveld heeft gemengde gevoelens over dit wetsvoorstel, omdat enkele zaken wettelijk niet verantwoord zouden zijn. Zo is het dat DNA-leden maandelijks een schadeloosstelling ontvangen, in plaats van een salaris. Bij wet is het zo dat een werknemer 35 jaar pensioenpremie afdraagt, zodat hij bij het bereiken van zijn pensioengerechtigde leeftijd zekerheid heeft. Wettelijk is vastgesteld dat de pensioengerechtigde leeftijd 60 jaar is, terwijl het parlement met een systeem van 55 jaar werkt. De DOE- parlementariër denkt dat het idee achter de leeftijdsgrens komt, omdat veel parlementariërs en politici na hun parlementsperiode meestal niet meer aan de bak komen. Volgens hem komt dat onder andere ook door het rancuneus model dat in de politiek gehanteerd wordt. “Mensen worden hierdoor dan uitgesloten om nog een positie te bekleden. Hiernaast is het ook zo dat de samenleving iemand niet terug wil hebben die zich zo geprofileerd heeft op politiek niveau”, aldus Breeveld.
Voor assembleelid Harish Monorath, één van de initiatiefnemers van dit concept, is de wijziging een heel belangrijk ontwerp. Volgens hem krijgen assembleeleden die in de periode van de telefooncoup tussen 1987 en 1991 en in de periode 1996 tot 2000 maar 1 zittingstermijn als volksvertegenwoordiger hebben gefunctioneerd, geen cent aan pensioen. De huidige regeling is volgens hem zodanig dat een volledig termijn uitgezeten moet worden om in aanmerking te kunnen komen voor onderstand. Met de nieuwe regeling worden 2 zaken geregeld. De oude groep krijgt de schadeloosstelling omgezet eenmalig of de weduwen krijgen iets. Een aantal komt gewoon in aanmerking voor onderstand en pensioen. In het tweede punt wordt dan een aantal regels voor het huidige parlement in orde gemaakt. Nu zal men vanaf een jaar onderstand krijgen, afhankelijk van hoe lang men heeft gezeten. “Nu men vermoedt dat er steeds meer jonge mensen in het parlement zullen zitten, wil men dus afstappen van die regeling”, aldus Monorath. Op dit moment is er volgens hem een discussie gaande in het parlement. “Als je termijn af is en je niet terugkomt, kan een parlementariër eventueel ook ter beschikking worden gesteld van een ministerie als beleidsadviseur. Zo zullen kennis en ervaring van de 5 jaren beter ingezet worden. Het tweede punt is om te voorkomen dat oud-parlementariërs tot armoede vervallen.
Zowel Monorath en Breeveld is de mening toegedaan dat het een verworven recht is dat gezinsleden van DNA-leden ook meeprofiteren. Breeveld vindt dat dit systeem reeds in alle cao-overeenkomsten voorkomt en geen probleem moet zijn om in te voeren. “Zonder de steun van mijn gezin, zou ik moeilijk mijn werk kunnen uitvoeren. Ook zij maken dingen mee, wanneer ik iets in het parlement zeg”, stelt Breeveld. Hij is ook voorstander van het veranderen van de medische ziektekostenverzekering. Hij pleit ervoor dat er een regeling komt als een nationale basiszorgverzekering voor DNA-leden, zodat deze ook meebetalen voor hun lasten. De DOE-topman heeft wel vraagtekens voor de afkomst van de financiële middelen voor deze regelingen. Monorath vindt dat de regering dit bedrag kan opbrengen als zij tientallen ministers met vette salarissen naar huis stuurt. “De gemeenschap is niet ingenomen met de financiële voordelen van onze parlementsleden. De samenleving vindt dat er bitter weinig wordt gepresteerd ten opzichte van het geld dat maandelijks wordt ontvangen. Om het vertrouwen van de kiezer te winnen, zullen deze soorten wetten achterwege gelaten moeten worden.”
FR
