Er komen 4.900 moderne slaven voor in Suriname. Niemand wil weten wie ze zijn en waar ze voorkomen, ook de regering niet. Suriname kent met Cuba en Haïti de zwakste maatregelen op het vlak van moderne slavernij in de regio. Zelfs Myanmaar, het land bekend voor dwangarbeid internationaal, scoort op de hierbeneden genoemde overall index beter dan Suriname. Op facebook is door een exponent van Projekta attentie gevraagd voor de alarmerende positie die Suriname inneemt op een mondiale ranglijst van 167 landen, genaamd de Global Slavery Index. De tweede versie van de index en wel die over het jaar 2014 werd in oktober gepubliceerd. Suriname kleurt bloedrood – samen met alleen Haïti – als deze landen gecategoriseerd worden van hoog voorkomen van slavernij (donkerrood) naar laag (lichtgeel). Suriname en Haïti zijn de enige twee landen die rood gekleurd staan als het gaat om het voorkomen van slavernij in de America’s. De Global Slavery Index wordt gepubliceerd door de Walk Free Foundation, een internationale NGO. Van hoog voorkomen (nummer 1: Mauritanië) naar laag, staat Suriname tamelijk hoog op de ladder: nr. 19. De index geeft aan de mate van voorkomen van moderne slavernij in de 167 landen. In topscorer Mauritanië is 4 % van de bevolking betrokken als slachtoffer van moderne slavernij. In Suriname is het percentage 0,907 % oftewel 4.900 van de bevolking. Nu rijst de vraag wie de moderne slaven zijn in Suriname? Slavernij kennen we en die is in 1863 afgeschaft. De immigratie van Britsch-Indische immigranten werd aangeduid als een verkapte vorm van slavernij, maar ook die is inmiddels ongeveer een eeuw geleden afgeschaft. Via Bob Marley maakten wij kennis met mental slavery, een verknochtheid aan het ding (materiële en immateriële erfgoed) van de witmang, die nog zou voortduren. Volgens de ngo is sprake van moderne slavernij wanneer een persoon het bezit heeft of controle heeft over een andere persoon en wel in zo een mate dat de laatstgenoemde persoon in significante mate verstoken is van zijn persoonlijke vrijheid en met het oogmerk om deze persoon uit te buiten door hem direct te gebruiken/ in te zetten, de persoon te beheren, winst aan hem te hebben, hem te verplaatsen en aan te bieden. Het gaat dan om organisatie die rekruteert, transporteert, grenzen overzet, onderdak biedt en de mensen ontvangt. In het proces is er dan sprake van bedreiging, gebruik van geweld, onder druk zetten (misbruik maken van mentale overwicht), ontvoering, fraude, doen of ontvangen van betalingen en het sluiten dan deals over personen. De uitbuiting vindt plaats middels prostitueren, seksuele uitbuiting, dwangarbeid, slavernij(achtige praktijken), servitude en het verwijderen van organen. Waar zijn de mensen die in Suriname de moderne slaven zijn? Zijn het Surinamers of zijn het buitenlanders? Gaat het om prostitutie, dwangarbeid en uitbuiting en gaat het ook om het weghalen van organen? Op de social media reageert een Surinaamse topdiplomaat geschokt en dat is ronduit hypocriet. Er wordt al enige jaren in internationale mensenrechtenrapporten van bijvoorbeeld de USA Department of State aangehaald dat er dwangarbeid, zware vormen van kinderarbeid, seksuele uitbuiting en ook slavernij is in Suriname. Weet de diplomaat niet dat Suriname gezakt is van de Tier 2 naar de Tier 2 Watchlist categorie wat mensenhandel betreft en de volgende daling zal zijn naar de ergste situatie: de Tier 3? De rapporten bestaan er al enige jaren, maar zolang de Surinaamse ngo’s er niets van zeggen, maakt de politiek er zich niet druk om. Wanneer de protesten iets heftiger zijn dan gaat men op de verkeerde wijze in de verdediging: dan komt het protest uit een bepaalde hoek. Wanneer de oppositie wat zegt, dan reageert de politiek door te stellen dat men de regering in een kwaad daglicht wil stellen. Men gaat zelden of nooit in op de issue en de inhoud van de rapporten. De landen worden op basis van hun reactievermogen op het probleem, gerangschikt in categorieën: Nederland is nummer 1 (AA) en Suriname bengelt in categorie C op plaats 134. Toch durven politieke volgelingen te stellen dat Nederland een probleem heeft en dit land Suriname nodig heeft. Suriname en Haïti steken uit in de America’s wat moderne slavernij betreft: 2.3% van de Haitiaanse bevolking en 0.907% van de Surinaamse bevolking is slachtoffer van moderne slavernij. De volgende in de rij is Guyana met 0,387 % en in totaal 3.100 slachtoffers, minder dus op een grotere bevolking dan Suriname. Wat de overheidsinspanningen in de America’s betreft, is Suriname op nummer 25 uit 27 landen. Suriname, Cuba en Haïti zitten in de staart en de enige in de slechte C-categorie. USA, Brazilië, Canada, Argentinië en Jamaica zitten in de top 5 van de regio. Suriname staat op de overall index op 19, het eerstvolgende land is Guyana maar veel beter op plaats 72, en met een veel betere score ook Trinidad op 133 en Jamaica 134. Nederland zit op 154 met 0.013% van de bevolking (2.200 personen) in moderne slavernij. Met een dertigvoudige van onze bevolking heeft Nederland de helft minder slachtoffers dan Suriname. Er zijn politieke volgelingen in Suriname die blijven afgeven op Nederland en die beweren dat Nederland met grote problemen zit en Suriname nodig heeft. Maar op de internationale rangschikkingen is er een omgekeerd beeld. Nederland is altijd een topscorer en Suriname neemt beschamende plaatsen in die passen bij primitieve landen. Of zijn we inderdaad een primitief land. Met politici die als pooiers de commerciële kracht van de vrouwelijke ondrobere staan te promoten, zullen we als een bananenrepubliek blijven voortmodderen. Suriname heeft oprechte, goed opgeleide en beschaafde leiders nodig, maar de massa stuwt uit haar gelederen alleen misbaksels naar boven, mensen die overigens heel vaak in alle opzichten op haar lijken.
