‘Ik wil jullie wat zeggen. Al die tijd hebben jullie uit liefde gestemd, niet uit winstoogmerk/voordeel. Al die vrouwen die hier zijn, gaan jullie niet liggen voor een man die van jullie houdt. En de mannen hier waarschuw ik; als je niet van het meisje houdt, klets haar niet. Dan kletsen ze jullie en geven jullie niets. Nog gevaarlijker ze rijden met jullie in hun Skyline in de stad, een hele city tour. Als jullie uit de auto stappen, geven ze jullie niks. Dan wanneer jullie vragen wat er gegeten zal worden, zeggen ze ‘morgen’. Wanneer jullie morgen bellen, dan horen jullie ‘597…’. En dan leven jullie, maar ik wil dat jullie in winst leven. Ik wil dat jullie weten wat jullie doen, omdat jullie als vrouwen toch, jullie hoogste goed is bij je onderbuik. Dan laten ze je wat ervoor geven. Als je het verkoopt, verkoop het dan goed.’ Dit is op zijn (Edgar) Cairoiaans vertaald het niveau en de boodschap van de ondervoorzitter een coalitiepartij, die aspiraties heeft om de president af te leveren. Deze boodschap werd onder luid gejoel van de massa ontvangen. Surinamers hebben een lage scholing en hebben daarbovenop een hekel aan lezen, dus niet in staat om wat hen voorgekauwd wordt, te verifiëren. Onder deze omstandigheden zien politici van zowel de oppositie en coalitie kans om vooral halve waarheden te vertellen. Wat zedelijk en moreel ethisch verwerpelijk is, moet dan in context worden bekeken, want dan is het wel goed en te begrijpen. Daarmee is dan ook ‘niks no fout’ want je moet het dan in context bekijken: ‘de emoties waren hoog opgelopen en dat mag, want we zijn mens’. Alzo praat men alles nu recht wat krom is, zelfs wanneer een coalitieleider achter weerloze arbiters rent en hun trappen en klappen verkoopt. Recentelijk hebben we in dit verband weer voorbeelden gezien van hoe het niet moet. Corrigerende instituten zijn er niet. Alles is aan het kiezersvolk dat verkeerd geïnformeerd wordt, slecht geschoold is en ‘dom’ gehouden wordt door de politieke partijen zelf. Onderwijs wordt opzettelijk door bepaalde partijen in hun respectieve politieke haarden verwaarloosd. Bovenaangehaalde speech is een week geleden afgestoken op een vergadering van de Abop. De partijvoorzitter deelde geld uit en nam telefoonnummers van vrouwen die hij leuk vond. Een ondervoorzitter ging op de geplaveide weg verder. We leggen u dit voor in verband met de context, om te wijzen hoe het niet moet en hoe ver de politiek is gedevalueerd met waardeloze politici. De toespraak van deze ondervoorzitter van een partij is op social media gezet en burgers hebben het afgewezen, maar er zijn ook vrouwelijke burgers die zeggen dat de meneer niets verkeerds heeft gezegd, omdat hij heeft gesproken over de realiteit en omdat zijn aanbeveling ‘in context’ moet worden bekeken. Dit laatste is een veel gebruikt argument om foute uitspraken goed te praten. Dit argument gaat alleen op wanneer in gewraakte zinnen verwezen wordt naar uitspraken die daaraan vooraf gingen en als die uitspraken niet bekend zijn. Er is een gewoonte ontstaan in Suriname om alles goed te praten. De politiek gaat daarin voor. Deze huidige regering heeft door geen verantwoording af te leggen en vragen niet te beantwoorden, deze cultuur gemaakt tot norm. Met betrekking tot de context moet na bestudering van de hele toespraak zoals het verscheen in ‘In de branding’ gezegd worden dat de meneer geprobeerd heeft om politiek correcte uitspraken te doen, maar hij heeft het moeilijke nette niveau niet lang kunnen vasthouden, hij verviel snel tot het ware niveau, zijn niveau. En die gewraakte zinnen hebben daarmee te maken, met de echtheid. Het publiek vond het kennelijk stoer en had geen bezwaar tegen deze uitspraken. Wat deze politicus eigenlijk zegt, komt op het volgende neer: ‘roven is niet goed, je moet het niet doen, maar als je besluit om het toch te doen, doe het goed waardoor je goed geld maakt’. Elk weldenkend mens en rechtgeaarde burger weet dat het een crimineel uitgangspunt is. Precies zo is het uitgangspunt van deze politicus op Beekhuizen een schande. De man beweert dat men geen seksuele relatie moet aangaan uit liefde, maar uit financiële overwegingen. Het discrimineert zwaar tegen vrouwen en zet vrouwen aan tot prostitutie. Het stimuleert vrouwen die partnerschappen aangaan voor seks om het commercieel gedeelte goed te bekijken. Het trekt vrouwen die opkijken naar zulke politici over de streep om hun lichaam voor de juiste prijs te verkopen. Aan de andere kant geeft het ook mannen een boodschap: het is niet slecht dat vrouwen hun lichaam verkopen, koop het en zorg ervoor dat je goed betaalt. Dit uitgangspunt van de ondervoorzitter is niet onbekend ‘op het veld’. Een aantal vrouwen in Suriname heeft heel vroeg, soms al op tienerleeftijd, een heleboel kinderen met een aantal onbekende vaders. Deze vrouwen begeven zich op gegeven op straat om de kost binnen te halen. Men zoekt mannen uit en bedelt naar geldt, men is altijd sjwaki en zoekt altijd naar lekkers. Het is inderdaad de realiteit, maar vanuit een vooruit geschoven positie moet gewerkt worden naar empowerment van deze vrouwen en niet naar het creëren van een situatie, waarbij deze vrouwen hun waardigheid verder verliezen en een lustobject worden voor mannen die kunnen betalen. Hoe diep we aan het zakken zijn, is te zien hoe vrouwen deze politici verdedigen. Alles draait in Suriname nu om het eigen persoonlijk belang, waarbij men niets en niemand ontziet. De lage morele waarden en normen die bepaalde groepen in de samenleving eropna houden, heeft duidelijk voor een niet onaanzienlijk deel te maken met verziekte politici.
