Vaak wordt beweerd dat de Surinaamse kiezers een selectief en korte termijn geheugen hebben. Deze bewering dekt slechts een deel van de lading. Bekend is dat er leerlingen zijn die in een bepaald vak slecht presteren, maar dat hoeft niet te komen doordat hun geheugen hen in de steek laat. Desinteresse kan de oorzaak zijn. Zo kunnen er ook kiezers zijn die geen belangstelling tonen voor bepaalde handelingen en gedragingen van politici. Neem als voorbeeld de dagelijkse berichten via de media over vermeende corruptiepraktijken. Ondanks de schijnbare overdosering blijkt uit een Idos-peiling dat een groot deel van de kiezers de heersende corruptie niet als criterium gaat hanteren om bij de komende verkiezingen zijn partij- of persoonskeuze te bepalen.
Evenals de instituten Clad, Rekenkamer, Openbaar Ministerie en De Nationale Assemblee geven deze kiezers aan de heersende machthebbers een vrijbrief om de staatskas leeg te “roven”. We kunnen moeilijk stellen dat hierbij sprake is van korte termijn geheugen.
Onze president heeft in zijn jaarrede bekend gemaakt dat de algemene verkiezingen op 25 mei 2015 gehouden zullen worden. Voor een ieder is het duidelijk dat de strijd zal gaan tussen NDP+ en NF+. De organisaties DOE en Abop zullen hoogstwaarschijnlijk zelfstandig de verkiezingen ingaan. De NDP heeft haar presidentskandidaat al bekend gemaakt, waarbij geen gebruik is gemaakt van democratische spelregels. Ondanks het geschreeuw van Brunswijk dat na de verkiezingen de partij met de meeste DNA-leden de presidentskandidaat gaat aanwijzen, is het duidelijk dat elke partij die met de NDP wil samenwerken de kandidatuur van Bouterse zal moeten accepteren. Het is publiek geheim dat Bouterse onder alle omstandigheden en ten koste van alles nogmaals tot president van Suriname gekozen wil worden. Het 8 December-proces hangt hem als het zwaard van Damocles boven het hoofd.
Aan de NF+ zijde zien we dat de VHP vrij vroeg haar presidentskandidaat en wel in de persoon van Ch. Santokhi naar voren heeft geschoven en hem ook als zodanig presenteert tijdens het voeren van haar campagne. Het merendeel van de partners van de VHP verkondigt volhardend de aanname dat pas na de verkiezingen de presidentskandidaat aangewezen zal worden en wel door de partij die de meeste DNA- zetels heeft behaald.
Brunswijk, Somohardjo en Waterberg hebben wel te kennen gegeven president van het land te willen worden. De NDP heeft reeds een kandidaat aangewezen, waarom mag de VHP dat niet doen? Op de presidentskandidaat van de NDP is er geen of nauwelijks kritiek gekomen. Ook niet op de wens van Brunswijk, Somohardjo en Waterberg om president van Suriname te worden. Waarom richten de critici hun pijlen alleen op de kandidaat van de VHP ?
Natuurlijk mag men van de VHP een meer democratische opstelling verwachten. Maar de noodzaak daartoe ontbreekt. Immers, nu is bekend dat in 2005 de VHP de aangewezen partij was om de presidentskandidaat voor te dragen. De NPS en PL gingen toen ermee akkoord. De VHP heeft toen de mogelijkheid laten schieten. De overwegingen zijn nooit echt naar buiten gebracht. Vermoedelijk durfde zij de verantwoordelijkheid voor de ontwikkeling van het land niet op zich te nemen.
Men kan niet ontkennen dat de VHP momenteel veel sterker is dan in het jaar 2005.
Bovendien heeft zij thans binnen het NF de coördinerende taak welke de NPS altijd had.
Is het dan niet logisch en redelijk dat de VHP ervan uitgaat dat zij wederom in de positie verkeert om de presidentskandidaat voor te dragen?
Als de VHP haar voorzitter Santokhi naar voren schuift, dan kan men hem toch niet beschuldigen dat hij met alle geweld president wil worden? Het is bovendien de eerste keer dat de VHP gedurfd heeft om ruim voor een te houden verkiezing een presidentskandidaat te presenteren. Binnen de VHP is er momenteel geen enkele andere kandidaat zichtbaar, die onverschrokken, uitdagend en met onwrikbaar vertrouwen de strijd tegen Bouterse zou durven en willen aangaan. De door de VHP gemaakte keuze om Santokhi als presidentskandidaat aan te wijzen, is begrijpelijk en zeer verantwoord.
Nu zijn er critici die Santokhi kwalijk nemen dat hij zich zo nadrukkelijk als presidentskandidaat profileert. Ook aan zijn geschiktheid en integriteit wordt er getwijfeld.
Als we de zondagse (opbel) programma’s via radio en tv volgen, dan heeft het land veel “deskundigen” op het gebied van politiekvoering. Kritiek maakt de geest sterk en is vaak terecht.
Kiezers die geen last hebben van ” korte termijn geheugen” zullen zich nog de heer Jiwan Sital, ex-voorzitter van PVF, herinneren. Na de rellen tijdens de regeerperiode Wijdenbosch was daar de roep naar een Kabinet met Telting en Jharap. Dat was de wil van het volk. In 2000 werden de verkiezingen gehouden. De politiek besloot de topfuncties toch in handen van politici te leggen. De kiezer was teleurgesteld. In 2005 hamerde Jiwan Sital om die reden dat de namen van de presidents- en vicepresidentskandidaat en parlementsvoorzitter voor de verkiezingen bekend dienden te zijn.
Wat de politiek na de verkiezingsuitslag gaat doen, achten wij ondergeschikt aan transparantie naar de kiezer toe; de kiezers kiezen de president niet rechtstreeks, wel de DNA-, dr- en rr-leden. Het zijn de DNA-leden of DNA, dr- en rr-leden die de president kiezen. Het is belangrijk dat de kiezers van te voren weten wie hun presidentskandidaten zijn, want dan kunnen ze doelgerichter bepalen wie ze als DNA-lid, dr-lid en rr-lid willen hebben. De VHP heeft deze transparantie aan haar achterban gegeven door de naam van Ch. Santokhi te noemen voor presidentskandidaat. Elke kiezer weet nu dat na de verkiezingen de strijd om het presidentschap zal gaan tussen Bouterse en Santokhi. Dat is naar de kiezer toe eerlijk en transparant. Welk bezwaar bestaat er daartegen?
De VHP is voor zover bekend tot nu toe de enige partij die heeft bekend gemaakt wat zij van derden aan donaties heeft ontvangen. Het is een vaststaand feit dat alle politieke organisaties middelen van derden ontvangen. Waarom wil men alleen van de VHP weten vanwaar de middelen komen en niet hoe de andere politieke partijen aan hun financiële middelen komen?
Ook de entourage van Santhokhi geeft sommigen aanleiding om zijn integriteit in twijfel te trekken. Hebben deze critici ook oog voor de entourage van Bouterse? Bij de een ziet men het wel en bij de ander, die veel erger is, ziet men het niet. Handelt men te kwade trouw? Evenals de critici pleiten wij voor transparantie, maar dan gestoeld op een stukje wetgeving, zodat alle partijen genoodzaakt zijn openheid van zaken te geven.
Verder is het vermeldenswaardig dat er geen profielschets voor een presidentskandidaat bestaat. Dus is het niet verantwoord om op onduidelijke gronden te twijfelen aan de geschiktheid van Santokhi.
Soms twijfelen wij aan de oprechtheid van critici. Ze spelen eerder de man dan de bal. Als wij Bouterse en Santokhi op de weegschaal plaatsen met als “maat”: transparantie, integriteit, betrouwbaarheid en rechtszekerheid dan slaat de balans door aan de zijde van Santokhi. Daarom is er niets mis met de presidentskandidatuur van Santokhi. En in dit geval geldt: “ Neks no fout”.
Soerdj Badrising /Jack Mohanlal
