Uit onvrede dat hun zaken nog steeds niet worden opgelost, hebben luchtverkeersleiders op de Johan Adolf Pengelluchthaven, Zorg & Hoop en het vliegveld in Nickerie sinds vrijdagmiddag het werk neergelegd. Verenigd in de Suriname Air Traffic Controllers Association (Satca) zijn de luchtverkeersleiders, ondersteund door de technici die het luchtverkeersinstrumentarium bedienen, in staking. Clyde Sabajo, voorzitter van de Satca, geeft in gesprek met Dagblad Suriname aan dat de staking te maken heeft met de afspraken en het principeakkoord dat de Satca met het ministerie van Transport, Communicatie en Toerisme (TCT) in april heeft getekend. Er werd een conceptplan met dertig punten samengesteld, waarvan drie tot vier punten in april of begin mei moesten worden uitgevoerd. Ondertussen wacht de bond, ondanks de belofte, al zeven jaar om deze zaken gerealiseerd te krijgen. Niet alleen de luchtverkeersleiders ondervinden last hiervan, maar ook andere personeelsleden van de Luchtvaartdienst. Volgens de Satca-voorman zijn deze groepen echter niet bij een bond vertegenwoordigd. De acties zullen onverkort doorgaan totdat er een oplossing komt.
Een heet hangijzer is de uitbetaling van de air traffic servicetoelage aan de luchtverkeersleiders. Training van deze groep werkers en het opheffen van het tekort aan luchtverkeersleiders zijn ook prioriteiten van de bond. Er zijn nog te veel leidinggevenden binnen de luchtvaartdienst ‘die geen kaas hebben gegeten van de dienst’. Sabajo zegt dat bij zowel het ministerie van TCT als de Luchtvaartdienst te weinig kader aanwezig is, waardoor bepaalde zaken niet op een juiste manier kunnen worden uitgevoerd. De reden hiertoe is dat er jaren weinig binnen de Luchtvaartdienst gedaan is ten aanzien van scholing, training en opleiding van personeel. Ook zou er door de jaren heen loyalisten van politieke partijen op deze posten zijn geaccommodeerd die de nodige opleidingen niet hebben gevolgd. Op dit moment zijn er tal van personeelsleden van de luchtvaartsecurity die helemaal geen opleiding hebben genoten. Deze taferelen worden voornamelijk gezien op het vliegveld te Zorg & Hoop, wat ook aangeeft dat de leidinggevenden het niet serieus nemen met de veiligheid. Aan de luchtverkeersleiders worden geen carrièremogelijkheden geboden, omdat geen vervolgopleidingen aanwezig zijn. De mensen gaan hierdoor financieel achteruit en trekken naar elders om een baan te zoeken. Het Functie-informatiesysteem bij de Overheid (Fiso) speelt hierbij een belangrijke rol. Punt is dat de Satca wil werken met gecertificeerde instructeurs, omdat deze normen ook door de internationale luchtvaartorganisatie ITU wordt gesteld. Ook het gebouw is behoorlijk in verval geraakt en bepaalde apparaten zijn buiten werking. Sabajo is er niet over te spreken dat het Instrument Landing Systeem (ILS) ruim zes maanden buiten werking is. Het ILS is een radionavigatiesysteem waarmee in de luchtvaart een precisienadering van een landingsbaan kan worden uitgevoerd. ILS maakt landingen bij slechte weersomstandigheden en automatische landingen mogelijk. Het werk van de actievoerders wordt nu gedaan door gepensioneerde krachten. Sabajo merkt op dat de inzet van deze mensen de regering veel meer geld kost.
Wat Sabajo niet begrijpt, is dat de regering steeds aangeeft dat de vakbond betrokken is bij het beleid van het ministerie. Echter blijkt dat de vakbond alleen bij besluiten wordt gevraagd deel te nemen. ‘Zo ga je niet om met de vakbond. Wanneer je zegt dat de bond betrokken is, dan moet hij ook deel zijn van wat er allemaal gebeurt’, aldus de Satca-voorzitter.
FR
