Sham Binda, voorzitter van de Associatie van de Kleine en Middelgrote Ondernemingen in Suriname(AKMOS), zegt tegenover DBS dat het gevoel hem bekruipt dat de discussie omtrent de basiszorgverzekering niet de mens centraal stelt maar dat die eerder neigt naar populisme. Hij snapt niet dat men dergelijke maatregelen wenst te treffen zonder eerst overleg te hebben gepleegd met het bedrijfsleven.
Volgens Binda tracht men het reeds geplaagde bedrijfsleven te laten opdraaien voor de kosten van mensen die zich niet inzetten voor het land en voor de niet-belastingbetalers. Mensen die zich wel inzetten voor het land worden met dit model als het ware afgestraft om luilakken te gaan verzorgen. Hierdoor creëert men een onevenwichtige samenleving.
Er moet onderscheid gemaakt worden tussen belastingbetalers en niet-belastingbetalers als men praat over kleine ondernemers. Dus de zichtbare en de niet-zichtbare ondernemers.
De ondernemers uit de informele sector dienen allereerst in beeld te worden gebracht. Want waarom zouden de zichtbare ondernemers wel voor zulke zaken moeten opdraaien terwijl de niet-zichtbare hierbij vrijuit gaan. Door deze regeling stimuleert men dan juist weer de informele sector omdat elke ondernemer nu onzichtbaar gaat willen zijn om aan deze verplichtingen te ontkomen. Er zijn een groot aantal mensen die heel veel geld verdienen aan onder andere transport, zoals truckbedrijven die grind vervoeren of busbedrijven en taxi-rijders die mensen naar de grensgebieden vervoeren evenals mensen die bbq stands hebben of mensen die in de goudsector werken, tour-operators en noem zo nog meer, die veel geld verdienen en nergens geregistreerd staan.
Men praat over ’brede schouders’ maar men moet ook eerst nagaan of de wel geregistreerde kleine ondernemers genoeg verdienen om de kosten voor het helpen verzekeren van hun personeel of anderen, te kunnen betalen. Zoals het er nu voor staat betalen bedrijven, vanwege de vele vrije dagen, al 12 maanden salaris aan werknemers die in feite maar 11 maanden per jaar werken. Binda zegt zelf voorstaander te zijn van het verzekeren van arbeiders maar het geld moet wel ergens verdiend worden. Met de huidige prijsstijging, die volgens hem veel meer dan 3% is, is ook de koopkracht enorm uitgehold. Dit is ook de reden dat er al bijkans 2 jaren haast geen sprake kan zijn van salarisverhogingen omdat het geld niet terug te verdienen is door de ondernemers. Het lastige in dit alles is dat elke investering voor een ondernemer in zijn bedrijf kosten met zich meebrengt die hij ergens zal moeten verhalen met het gevolg dat dit wederom zal doorwerken in de prijzen van goederen en diensten. Je geraakt dan in de bekende spiraal.
De ondernemer zegt dat de basiszorgverzekering hem eigenlijk gewoon een politieke stunt lijkt. ‘Voor mensen die werken, wil ik wel helpen betalen maar voor luilakken of belastingontduikers niet’, aldus Sham Binda, voorzitter van de AKMOS.
