Ik denk niet dat ik in staat zal zijn om de districtscommissaris op het juiste spoor te brengen. Ik heb in een aantal artikelen geprobeerd om de jonge districtscommissaris tot andere gedachten te brengen. Ondanks een goede onderbouwing van mijn verhaal, blijft deze zeer gewaardeerde commissaris doordrammen dat hij aan het rechte eind heeft. Mijn wijze, weloverwogen boodschap is waarschijnlijk niet goed tot hem doorgedrongen, maar als een oudere collega/opvoeder/docent /schrijver /een vaderfiguur heb ik mijn best gedaan, via de mogelijkheden die ik ter beschikking heb, (namelijk de pers) om hem binnen de lijnen van de democratische spelregels te brengen.
Minister Betterson van Regionale Ontwikkeling heeft zelf ook getracht om op een zeer voorzichtige en diplomatische manier de districtcommissarissen erop te attenderen om binnen de spelregels te blijven, opdat de kiezers zonder argwaan op 25 mei 2015 naar de stembus kunnen gaan. Als die boodschap niet doorgedrongen is bij de burgervader van Nickerie, kan het misschien aan mijn overredingskracht liggen dat mijn boodschap niet helder is geweest. Ik zal als politiek analist deze zaak verder maar met rust moeten laten en ik wens de districtscommissaris veel succes toe bij het oprichten van de NDP-kernen in Nickerie. Terwijl ik dit artikel schrijf, komt het verhaal van een politieman bij mij op en ik zal de lezers ( de oudere Nickerianen kennen dit verhaal heel goed van 1969) dit onsmakelijk geval niet onthouden.
Tijdens de verkiezingscampagne van 1969 hebben wij ook een politieman (die bij afdeling Verkeer zat) in Nickerie gehad, die op het podium van de toenmalige oppositie klom en een spreekbeurt vervulde. In het verleden werden alle openbare politieke vergaderingen door de politie verslagen en dat verslag moest de volgende dag bij de Gewestelijke Politiecommandant (GPK) ingeleverd worden. Tussen 1967-1070 was inspecteur Boksteen de GPK van Nickerie. Toen de GPK de naam van de politieman Ch. las, heeft hij de agent geroepen die dat verslag gemaakt had en hij vroeg hem of het om de politieman Ch. gaat die bij “Verkeer” zat. Het bevestigende antwoord noopte de GPK een ernstig gesprek te hebben met de politieman Ch. De koppige politieman was zo machtsdronken en ging rustig door met zijn spreekbeurten op het podium van de oppositie. Na drie waarschuwingen heeft de GPK ingegrepen en de politieman werd ontwapend en hij moest zijn attributen inleveren en werd door de korpschef ontslagen. Na enkele dagen belandde deze politieman in ‘s Lands Psychiatrische Inrichting (LPI).Na zijn ‘ontnuchtering’ uit LPI is hij kort daarna geëmigreerd naar Nederland. Wijze raad is vaak duur, maar de politiek heeft jouw nodig om het onmogelijke werk te doen, maar als de tijd aangebroken is, laat men jou vaak als een baksteen vallen.
Simon Bolivar, de bevrijder van Latijns Amerika (1783 -1830) is op de jonge leeftijd van 47 jaar overleden. Deze bevrijder had goede bedoelingen. Hij wilde een Latijns-Amerika hebben net als de Verenigde Staten, maar het is hem niet gelukt anderen op het spoor van hem te brengen. Hij had goede bedoelingen, plannen, maar alles is mislukt. In 1830, wanneer Simon Bolivar in San Mateo op zijn sterfbed ligt en de beroemde veldslagen van Carabobo, Boyacá, Junín en Ayacuchco aan zijn geestesoog ziet voorbijgaan, fluistert hij teleurgesteld: “Yo he arada en el mar” (Ik heb in de zee geploegd). Want zijn grootste droom, de schepping van een federatieve republiek “Groot Columbia” zag hij uiteenvallen in een vijftal staten en hij zelf was verbannen door hen die hij had bevrijd. Een tragisch lot als dat van Napoleon Bonaparte. Ik heb alles gedaan om meneer Joeloemsingh op het juiste pad te brengen, maar het lukt maar niet, omdat hij door machtsdronkenheid blijft volharden in zijn gelijk. Waarschijnlijk heb ik met mijn artikelen over Joeloemsing ook in de zee geploegd.
Hardeo Ramadhin
