‘Overal lagen mensen te kermen van de pijn. Je zag duidelijk dat ze veel pijn hadden, ze strekten hun lichamen uit en riepen om hulp, het was hartverscheurend om dit alles te zien’, doet ooggetuige Shantie Rathipal haar relaas tegenover Dagblad Suriname. Het was zondag ongeveer half twaalf ‘s morgens. Zij bevond zich met haar wederhelft en overige familieleden op de Afobakaweg met als bestemming het Brokopondo-stuwmeer voor een gezellig dagje uit. Het zicht op de weg was niet duidelijk. Het was mistig, omdat het net geregend had. Ze reden met een snelheid van bijkans 80 kilometer per uur. Plotseling werd hun wagen ingehaald door een Toyota Caldina. Op dat moment bevonden zij zich op een heuvelachtige gedeelte van de weg. ‘Dus je kon niet zien wie je tegenligger was’, vertelt zij. Het moment dat zij ingehaald werd, hoorde zij slechts een geluid: ‘Vroeeeemmm’. Zij vermoedt dat de bestuurder van die wagen met een snelheid van 140 kilometer per uur heeft gereden.
Wat daarna gebeurde, draait nog steeds door het hoofd van de ooggetuige. Ze ziet die beelden nog voor zich. In de avonduren is het moeilijk om de slaap te vatten. Nog geen minuut nadat de Caldina hen ingehaald had, hoorde zij een harde knal. ‘Plotseling zag ik een zwart ding voor mij. Dat ding kwam uit de Caldina en vloog zeker drie meter in de lucht’, verklaart zij. Bij nader onderzoek bleek dat het de machine was van de Caldina die hen ingehaald had en frontaal in botsing was gekomen met een Mitsubishi Pajero die vanuit de tegenovergestelde richting kwam. De machine belandde in een bosschage langs de weg. Wanneer zij over de taferelen vertelt, krijgt ze kippenvel. Één van de vier wielen van de Caldina raakte los en rolde over straat. ‘En de wielen van de wagen draaiden nog hoewel de auto op zijn kop was beland en de wielen boven waren.’
Samen met de overige familieleden snelden zij naar de gesneuvelde wagens toe voor het bieden van hulp. Haar wederhelft en overige personen haalden de chauffeur van de Toyota Caldina uit het voertuig. ‘Ze hadden hem nauwelijks op de grond gezet of hij blies zijn laatste adem uit.’ Zij heeft dit met haar eigen ogen mogen aanschouwen. Intussen waren de bewoners van de Afobakaweg toegesneld naar de plek des onheil voor het bieden van hulp. ‘Een vrouw was bekneld in die Mitsubhisi Pajero. Haar benen waren helemaal verbrijzeld. Één van de bewoners rende naar huis om een bijl te halen om die mevrouw te kunnen bevrijden. Maar helaas lukte het niet.’ Overal hoorde zij personen schreeuwen om hulp. ‘Het was heel triest om te zien, ik vond het heel eng. Voor het eerst heb ik een dergelijke situatie meegemaakt in mijn leven.’ Ook de bewoners van de Afobakaweg die toegesneld waren voor het bieden van hulp, hadden het zwaar te verduren. ‘Ze sloegen op hun borst en huilden het uit van verdriet.’
Diverse personen belden na de frontale botsing meteen naar Politie Meldkamer 115. ‘Maar de telefoon werd niet opgenomen.’ De personen belden ook met de politie van Brokopondo. ‘Ook daar werd de telefoon niet opgenomen.’ Zij hadden geen keus dan te bellen met de brandweer van Zanderij om de beknelde slachtoffers zo snel mogelijk uit hun benarde positie te bevrijden. ‘Ik ben zeker drie kwartier daar gebleven. En binnen die drie kwartier was er geen enkele spoor van de politie en brandweer te bekennen.’ Uit één van de voorbijrijdende wagens stapte een verpleegster en een militair uit voor het bieden van de nodige hulp. De frontale botsing eindigde in 3 doden waarvan twee ter plekke het leven lieten. Vijf zwaargewonde slachtoffers zijn vervoerd naar de Spoedeisende Hulp voor medische behandeling. ‘Het is erg hoor, het hoefde helemaal niet. Had die bestuurder van die Caldina niet zo met een hoge snelheid gereden en ons niet ingehaald. Dan was er niets gebeurd’, verzucht Rathipal. Het uitje naar het Brokopondo-stuwmeer werd door het tragisch ongeval aan diggelen geslagen. ‘We zijn weer huiswaarts gekeerd, we voelden ons ziek en rot. Niemand had nog zin om naar het stuwmeer te gaan.’
Asha Gajadien-Bhagwat
