Tarieven van advocaten verschillen teveel van elkaar. Dit constateerde de waarnemend-president van het Hof van Justitie, Iwan Rasoelbaks, onlangs ook. Harish Monorath, deken van de Orde van Advocaten, vertelt in gesprek met Dagblad Suriname dat het gesprek over de tarifering van advocaten nog moet komen. Monorath vertelde dat hij hiermee zijn collega’s niet aan regels wil binden, maar omdat het volgens hem toch goed is om meer structuur te brengen in de betalingen aan advocaten, zodat de consument, in dit geval de cliënt, op de hoogte is wanneer hij een keuze gaat maken voor welke advocaat hij gaat. De tarieven moeten dan als richtsnoer dienen. In gevallen waarbij de cliënt een specifieke advocaat wil hebben, dan mag die veronderstellen dat die daar een veel hoger bedrag gaat betalen. De deken heeft daar geen moeite mee.
Volgens de deken is er een aantal grote advocatenkantoren in Suriname die voorstander is van de tarifering. De tarifering daarentegen is bijzonder ingewikkeld. De vraag volgens Monorath is nu wat een eenvoudige rechtszaak is? De cliënt moet niet vergeten dat een advocaat, die een zaak neemt, eenmaal vierentwintig uur met de zaak zit. ‘Het lijkt alsof hij een paar pagina’s moet uitdiepen, maar hij gaat naar huis, hij denkt erover na, hij komt met ideeën, zinsconstructies en zienswijzen’, zegt Monorath. Dit zijn volgens de deken belangrijke dingen, die ook in het kostenplaatje meegenomen moeten worden. Monorath nam de werkwijze van notarissen als voorbeeld, waarbij notarissen gewoon een marge van een veiling en overdracht krijgen. De advocaten hanteren dit in sommige gevallen ook. Het vaststellen van deze marges kan op de lange baan in het voordeel zijn van de advocaat en de cliënt. Monorath gaf verder aan dat hij als deken nog druk bezig is met het bestuur om de administratieve zaken af te ronden. We denken hierbij aan de publicatie van het ordereglement. De deken mag trouwens ook niet zelf bepalen om de tarifering op de lijst van de vergadering te plaatsen. Dit is de taak van de Orde van Advocaten, aldus Monorath.
Advocatuur is een vrij en nobel beroep
‘Advocatuur is volgens de deken van de Orde van Advocaten een vrij en nobel beroep.’ Het nobele volgens Monorath houdt in dat je een ieder in rechte kan bijstaan. ‘Dat in rechte bijstaan, hangt af van hoe jij de persoon, de cliënt die voor rechtsbijstand is gekomen bij jou, moet zien. Het kan zowel een benadeelde of een verdachte zijn, die de advocaat moet bijstaan.’ Het officieel vaststellen van tarieven van advocaten is nooit geregeld in Suriname. Vandaag de dag is de advocatuur een officieel beroep geworden met 166 advocaten. Suriname heeft een Advocatenwet en daaruit voortvloeiend is er een ordereglement, dat binnenkort zal worden gepubliceerd. Uit het ordereglement moet voortvloeien de ereregelingen voor de advocaten. In al deze belangrijke wetgevingsproducten, waaraan advocaten zich moeten houden, wordt er nergens gesproken over een tarifering. Bij wet zijn advocaten dus niet verplicht om een tarievenlijst te maken. ‘Wij zijn bevoegd om ons salaris zelf te bepalen’, benadrukte de deken. Dus wanneer een advocaat voor een echtscheiding een bedrag van SRD 1500 vraagt en een andere advocaat voor dezelfde zaak SRD 5000 wil nemen, heeft hij dan het recht. Het vraagstuk is echter dat sommige advocaten daar wellicht misbruik van kunnen maken. Volgens Monorath hebben enkele jaren geleden enkele advocaten standaarden gemaakt voor hun eigen kantoor. Deze standaarden zijn aan geen enkele regelgeving of wetgeving gebonden. Op een vergadering van de Orde van Advocaten zijn bepaalde tarieven bespreekbaar gemaakt. Toen werd voorgesteld dat de instapkosten voor alle standaardzaken SRD 1500 moest worden. Sedertdien heeft de Orde gemerkt dat advocaten daarin enige structuur brengen en dat er gewerkt wordt met SRD 1500 als instapkosten voor eenvoudige civiele zaken en bij strafzaken met SRD 2500.
Ontbreken tuchtcollege vormt barrière
De klachten die volgens Monorath bij de deken worden gedeponeerd, variëren meestal tussen een ontevreden optreden van een advocaat, maar meestal ook voor veels te hoge tarieven. Het jammerlijke hiervan is dat Monorath als deken van de Orde ook niets daaraan kan doen, omdat het een vrij beroep is. In gevallen waarbij het bedrag exorbitant hoog is, zou je de klacht wel kunnen behandelen bij het tuchtcollege, maar het tuchtcollege functioneert nog niet bij wet. Vandaar dat hij ook zegt dat de regeling van de tarifering hand in hand gaat met het functioneren van het tuchtcollege en de wijziging van de Advocatenwet. Iets waarvoor hij bijzonder aan de weg timmert.
FR
