Als kind van de politicus Paul Somohardjo ben ik gewend om heel wat zaken over mijn vader te lezen, zowel positief als negatief. Als kind leer je op den duur hiermee om te gaan. Des te meer omdat kinderen hun ouders als voorbeeld nemen en daarbij zoveel mogelijk de positieve dingen proberen over te nemen. In het geval van mijn vader kan ik zeggen dat ik al het positieve van hem, zoals sociaal zijn, hard werken en zijn durf, in mijn socialisatie heb meegenomen. Ook probeer je als kind, voor zover mogelijk, de negatieve dingen die je over je ouders hoort te beoordelen op basis van feiten. Daarbij kijk je natuurlijk ook naar de achtergronden van de personen die deze dingen hebben gezegd. Tot nu toe mag ik constateren dat al het negatieve, dat over mijn vader Paul Somohardjo is gezegd, alsook de beschuldigingen aan zijn adres niet zijn bewezen.
Zo wordt hij dus weer eens in artikel, verschenen in een dagelijks dagblad, betiteld als te zijn de duivel. Mijn hart sloeg een paar keer over toen ik dit las, omdat ik dacht dat het een geestelijke was die het had gezegd.Gelukkig was dit tot grote opluchting van mijn hart niet het geval, want de gene die het zei was een ene Roy Bhikharie
Bhikharie zegt dat Somohardjo een duivel is en een ieder die met hem samenwerkt, ook. Dat is op z’n minst zeer kortzichtig. Zijn de leiders van onder andere het Nieuw Front en BEP, die thans willen samenwerken met de PL, ook duivels? Betekent dit, dat de achterban van deze partijen als aanhangers van duivels kan worden aangemerkt? Houdt de uitspraak van Bhikharie in, dat minstens de helft van de Surinaamse bevolking als duivelaanbidders kunnen worden gekenmerkt? En als we in acht nemen dat de NDP en de ABOP vier jaren lang met Somohardjo en de Pertjajah Luhur hebben samengewerkt in de regeercoalitie, welke conclusie zouden we als gevolg van Bhikharie’s uitspraak dan moeten trekken over de totale Surinaamse samenleving, waar de PVP-voorzitter en diens leden overigens ook deel van uitmaken?
Deze uitspraak van Bhikharie is ongefundeerd, zeer verregaand en uitermate onverantwoordelijk. Het is in feite zó dwaas, dat reageren hierop eigenlijk niet de moeite waard zou zijn. Toch voel ik me geroepen een reactie te geven, om te voorkomen dat het bespreken van mijn vader niet op een nog lager niveau dan dat het al normaal is, wordt gebracht door Bhikarie en vanwege de gevaarlijke tendens die Bhikharie poogt op te roepen in ons multicultureel, multi-etnisch en multireligieus land. Wie denkt Bhikharie dat hij is door publiekelijk voor een ander te bepalen of hij of zij al dan niet een duivel is? Is hij, alvorens tot deze uitspraak te komen, eerst bij zichzelf te rade gegaan en zoja, tot welke conclusie is hij gekomen? Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.
Zoals velen wist ik niet wie deze zekere Bhikharie is, dus ben ik hem gaan opzoeken via Google. Uit het Google-resultaat kon ik terstond de conclusie trekken dat het predicaat duivel niet van toepassing is op mijn vader, maar juist op de heer Bhikharie, wier verleden doorspekt wordt met occulte zaken en lugubere moord.
Zoals elke kind dat idealiter doet, neem ik mijn vader als voorbeeld en kan ik met trots zeggen dat hij al zijn kinderen zodanig heeft opgevoed en begeleid, dat zij nooit een strafblad hebben gehad, de muren van een cellenhuis nooit hebben gezien en al helemaal niet met de politie in aanraking zijn gekomen vanwege drugs en/of moord. Heer Bhikharie, kunnen uw kinderen hetzelfde zeggen? En als dat niet het geval is, heeft u, heer Bhikharie, dan het recht om te beoordelen wie wel of wie niet een duivel is? Want tenslotte is het kind het product van zijn omgeving.
Bronto Somohardjo
