Ongetwijfeld zijn er veel mensen die graag een onderneming willen opzetten en daar ook graag voor gaan en dat is natuurlijk goed voor elke maatschappij. Het probleem is echter dat we in Suriname te maken hebben met het ‘dorpsdenken’, hetgeen betekent dat we kleinschalig denken en daardoor de grote organisaties kunnen doen en laten wat ze willen. Neem nou het voorbeeld van de banken. Als je bij hen aanklopt voor een financiering, dan gaan ze zover dat ze er niet voor schromen om de woningen van ouders / schoonouders als onderpand te vragen en als je niet uitkijkt dan vragen ze zelfs naar uw gehele kledingkast inclusief ondergoed. En als je gelukkigerwijs dat al voor elkaar krijgt, dan komt de teleurstelling, want dan wil de bank voor een deel financieren. Dat kleinschalig denken gaat dan van doorslaggevend belang zijn. De banken presteren het om een aanbieding te doen die heel aantrekkelijk is zodat je als klant akkoord kunt gaan. Na enkele maanden wordt je geconfronteerd met de ‘zweeftekie mentaliteit’. Dan wordt plotseling de rente verhoogd onder verwijzing naar een maatregel van de Centrale Bank. Als je de Centrale Bank dan vraagt of het wel klopt wat de bank aangeeft, dan mag je blij zijn als je daar nog een antwoord op krijgt.
Ik ontkom niet aan de indruk dat de Centrale Bank, die nota bene een controlerende taak heeft, de banken de hand boven het hoofd houdt. Nu lijkt het erop alsof het de schuld van de banken is, maar dat is juist niet het geval. Het is de schuld van de klanten zelf want die durven niet op te komen en accepteren alles maar lukraak. Ik lees vaker artikelen omtrent de zo geprezen microfinancieringen. Geprezen door de bank zelf, want dat is het systeem: zo snel mogelijk geld verdienen met weinig investering. Ik vraag me al langere tijd af of dit systeem juist die zaken in de hand werkt die we in een geordende maatschappij niet willen hebben en dat is het kleinschalig ondernemen (thuiswerkers) waardoor juist de grotere ondernemingen het moeilijker krijgen. ‘Thuiswerken’ moet juist afgestraft worden. Middels het huidige model wordt het juist gestimuleerd door de zogenaamde geweldige microfinancieringen.
Men doet vaak voorkomen alsof een geweldig idee is uitgevonden, terwijl het mijns inziens een uiting is van de ‘tjepotie’-mentaliteit. Groot denken en durven is de sleutel tot succes, maar daar zijn wij kennelijk nog niet achter gekomen.
Een ander probleem is bijvoorbeeld de energielevering. Drie tot vier keer in de afgelopen maand kregen we te maken met een stroomstoring. De EBS dient te weten dat de bedrijven daardoor verlies lijden en inkomsten mislopen, terwijl de uitgaven gewoon doorgaan. Maar kennelijk niemand die zich daarom bekommert.
Vaker lees ik dat de overheid nu meer gaat doen voor de kleine ondernemers, maar dat zijn tot nu toe alleen maar praatjes. Laatst hoorde ik dat ondernemers gebruik zouden kunnen maken van goedkopere financieringen bij de Islamitische Bank. Dit bericht is al een jaar geleden gelanceerd, maar nooit meer hebben wij iets van gehoord. Jammer want de goedkopere financieringen zouden juist voor werkgelegenheid zorgen. Helaas. Als de overheid nu generatoren zou gaan leveren met subsidies, dan zou dat probleem voor de ondernemers zijn opgelost met medewerking van de overheid, maar wederom, helaas.
Mijn laatste advies aan u als lezer is het volgende: lees nooit de artikelen in de dagbladen halfje, lees ze in het geheel en ook nog heel aandachtig. Dan ga je beter begrijpen wat er precies staat en hoe je ermee moet omgaan.
Rebien
