Nagenoeg elk goed plan van de huidige regering heeft een staart en een dubieuze geur. Dat zou komen door partijmensen uit de dominante regeerpartner, die overal waar geld aan te pas komt, uitbetaald willen worden voor diensten die men wel of niet kan leveren. De Naschoolse Opvang is daar het meest sprekende voorbeeld van, maar een meer exacte analyse van alle staatsuitgaven zou een interessant bedrag opleveren dat via oneerlijke gunningsprocessen en overfacturering zou gaan naar bepaalde leveranciers van goederen en diensten, naar consultants die soms niet eens een halve A4 aan rapportage hebben geschreven en aan bedrijven/personen, die als tussenpersonen dienen bij het aankopen van goederen en diensten uit het buitenland. Iets dat hierop lijkt, is de begrote ‘Beleidsmaatregel 112: Inst. Strengthening Kabinet President’ op de begroting van Binnenlandse Zaken. De begroting vermeldt dat een aantal projecten is geïdentificeerd, waarbij o.a. gebruik gemaakt zal worden van externe consultants, die de processen zullen begeleiden die men voor ogen heeft. Deze projecten zullen leiden tot verhoging van de effectiviteit, efficiency en de totale performance van het overheidsgebeuren. Voor deze post is SRD 55 miljoen uitgetrokken. De begroting zegt iets concreter dat het gaat om het trainen en bijscholen van het personeel, met als doel de uitvoeringscapaciteit duurzaam te versterken. Men zal lokale en/of externe deskundigen aantrekken voor het trainen en bijscholen van het personeel, met als doel de uitvoeringscapaciteit duurzaam te versterken. Maar interessant genoeg wordt ook vermeld dat kantoorpanden ten behoeve van het Kabinet van de President aangeschaft en gerenoveerd moeten worden. De onduidelijkheid bestaat of het hier gaat om personeel van het kabinet of alleen van het kabinet. Er is sprake van projecten, die zullen leiden tot een beter functioneren van het overheidsgebeuren (dus niet het totale overheidspersoneel). Er zijn projecten al geïdentificeerd, maar om welke projecten gaat het? Er wordt gesproken over duurzaam versterken, maar is men er zeker van dat het personeel op het kabinet duurzaam gehandhaafd zal worden? En is het niet zo dat een groot deel van het kabinet bestaat uit deskundigen en dat ze daarom daar zitten? Welke gebouwen men zal aanschaffen en waarvoor is onbekend. Welke gebouwen men zal restaureren evenmin. Hoeveel bedoeld is voor renovatie en aanschaf en hoeveel voor training is niet gescheiden. Het kan zijn dat het ene deel wel geschiedt en het andere niet en dat toch het hele bedrag of een groot deel wordt opgemaakt. Interessant is te weten dat een groter bedrag onder dezelfde noemer van institutionele versterking van het kabinet voor 2013 was opgebracht en wel SRD 80 miljoen. De toelichting hier is copy conform. Dus aan deze onduidelijke begrotingspost is wellicht 80 miljoen opgemaakt, zonder dat de gemeenschap er iets van heeft kunnen ruiken. In de begroting van 2013 wordt bij de begrotingspost tussen haakjes ook vermeld dat het gaat om het programma Public Sector Reform en in die van 2014 ook. Is dit programma, dat aanving tijdens Venetiaan II (2000-2005), al niet beëindigd/mislukt? Of worden delen nog voortgezet? Door de oppositie werd gisteren melding gemaakt dat in de totale begroting in totaal SRD 400 miljoen is opgebracht voor beleidsmaatregelen die niet altijd even gemakkelijk te verifiëren zijn. Het is al voorgekomen dat in verband met het hospitaal in Wanica al ongeveer 1.5 miljoen euro naar verluidt is opgemaakt aan de diensten van een consultant en een eventueel ondersteunend team. Het betrof dan geen ingenieur die het hospitaal tot in de puntjes moest inrichten. Dus het is best wel mogelijk dat elke beleidsmaatregel pas na een advies wordt uitgevoerd en dat het bedrag wordt opgemaakt. Zulke vage begrotingsposten komen veel voor en uit de ervaring met het hospitaal weten we dat miljoenen aan adviezen kunnen worden uitgegeven zonder dat enige instantie kan ingrijpen. In dit kader was gisteren een Clad-rapport van 2013 aan de orde, dat duidelijk zou verwijzen naar een onverifieerbaar en corruptief beleid van de regering. De oppositie wilde hard copy van het rapport in handen hebben en een verwijzing naar de website van de Clad, waar het rapport vrij te downloaden is, was niet genoeg. Dat betekent dus dat de oppositie alles in het werk heeft gesteld om de inhoud van het rapport niet letterlijk ter sprake te brengen in DNA, tenzij het rapport inderdaad niet (gemakkelijk) op de website te verkrijgen zou zijn. Achteraf blijkt het betreffende rapport niet althans niet eenvoudig te downloaden is van de website, maar de oppositie heeft dit niet als bezwaar aangehaald. Wat ook opvalt, is dat de oppositie wanneer het erop aankomt, tegenstribbelt om door te stoten en bijvoorbeeld voor te lezen uit het rapport. Kennelijk wil men dan de schrijvers van het rapport behoeden van rancune en een voortijdig vertrek, maar wellicht is men ook bang dan ook uit oudere rapporten van voor 2010 zullen worden voorgelezen. De cases van corruptie zijn er talrijk en gisteren passeerde weer een hele rij zaken de revue, waar geen openbare aanbestedingen zijn gehouden of bedragen zijn gesplitst. Daaronder zijn er ook gevallen waar de hoogste bieder het werk krijgt. De wurgcontracten waarin bepaalde directeuren van staatsbedrijven en parastatalen zich in hebben weten te manoeuvreren, was gisteren weer aan de orde. De vp zou deze contracten en de lonen transparant maken, maar het is hem niet gelukt. De omvang van de malversaties waarin deze bedrijfsleidingen zijn betrokken door op een bepaalde manier diensten en goederen aan te trekken, moet niet worden onderschat. De nadruk moet niet alleen liggen op de ministeries – die misschien wel een grotere hap uitgeven – maar ook op de staatsbedrijven. Gisteren werd het duidelijk gemaakt in DNA aan de hand van de case die speelde bij de TAS. Daar zou een directeur die slechts bevoegd was de autoriteit tot USD 10 duizend te binden, gegaan zijn tot meer dan 10 miljoen USD, terwijl er een offerte was van een acceptabele partner van minder dan 1 miljoen USD. Enkele gevallen lijden schipbreuk onder bepaalde politieke omstandigheden, maar een aantal gaat door en blijft doorgonzen in de wandelgangen zonder dat de autoriteit optreedt. Er zijn directeuren van staatsbedrijven die zich doelbewust aansluiten bij de betreffende politieke partijen (waaronder de staatsbedrijven vallen) en de activiteiten van deze partijen sponsoren, alleen maar om ongestoord hun gang te kunnen gaan met het aantrekken ven goederen en diensten en het verrijken van zichzelf. In een aantal gevallen zijn autoriteiten op de hoogte en men laat de corruptie ‘omdat men kijkt naar een groter plaatje’. Dat was in het verleden zo en ook nu. Voor de verkiezingen is van belang hoe deze regering zich kan onderscheiden van de voorgaande op dit punt.
