Vanaf maandag 14 april 2014 heeft politiek Suriname een andere wending genomen. Het bericht dat de Pertjajah Luhur uit de coalitie is gezet, is als een grote verrassing gekomen bij de meeste Surinamers. Op het eerste gezicht lijkt het alsof de Pertjajah Luhur de eerste veldslag verloren heeft, maar de “politieke oorlog” heeft de Pertjajah Luhur nog niet verloren. Ik ken de geschiedenis van de Pendawalima (nu de Pertjajah Luhur) heel goed. Ik ken de mobilisatiekracht van de voorzitter van de Pertjajah Luhur heel goed. In 2010 is de Pertjajah Luhur uit het Nieuw Front vertrokken. Een ieder had toen gedacht dat de PL een terugval zou krijgen, maar men heeft zich daarbij deerlijk vergist. De partij is tussen 2005 tot mei 2010 gegroeid met ruim 80.66%. De Pertjajah Luhur had toen nog een voorstel gedaan aan het Nieuw Front om op RR-en DR-niveau samen te werken, maar men leefde toen in een “droomwereld”.
De landelijke sterkte van PL in 1996, 2000, 2005 en 2010 (in VA)
Jaar Totaal PL/(VA) Landelijk % De PL (VA) is tussen 2005 tot 2010 gegroeid met (30.943-17.127)=13.816 stemmen.
In procenten uitgedrukt komt dit neer op (13.816:17.127)X 100%=80.66%
1996 173.126 16.011 9.25 %
2000 183.470 14.458 7.85 %
2005 211.042 17127 8.12 %
2010 237.499 30.943 13.03 %
Geen oude koeien uit de sloot halen
Het is niet mijn bedoeling om middels dit artikel veel oude koeien uit de sloot te halen. Wat al gebeurd is, kan niet meer teruggedraaid worden. In 2010 had de PL besloten, na jaren met het NF samengewerkt te hebben, alleen de verkiezingen in te gaan. De PL behaalde zes zetels en verkeerde toen in een riante positie om met de MC een regering te vormen. Wij weten wat er verder gebeurd is. De AC (met name de Abop) heeft ook een rol gespeeld waardoor de riante positie van PL aan diggelen is geslagen. Wij weten ook waarom de voorzitter van de Pertjajah Luhur ook geen parlementsvoorzitter is geworden. Wie verraad gepleegd heeft, zit nu lekker in de coalitie. Dankzij de geniale methode van parlementariër Guno Castelen zijn wij erachter gekomen wie de chanteurs en de verraders zijn. De rest van de geschiedenis zal ik voorlopig met rust laten.
De recente ontwikkeling
Nadat de Pertjajah Luhur uit de coalitie is gezet, heeft de voorzitter gedurfd drie markante uitspraken te doen. Het is in deze fase van groot belang dat deze drie belangrijke uitspraken van de PL -voorzitter specifiek aan de lezers worden voorgehouden:
1. Toen de voorzitter van de MC president wilde worden, was hij elke dag in het partijcentrum van de Pertjajah Luhur (de tocht naar Canossa).
2. Toen de amnestiewet aangenomen moest worden, heeft men hemel en aarde bewogen om de PL zover te krijgen dat zij meewerkte om de amnestiewet aan te nemen. De voorzitter van de PL heeft in het openbaar verklaard dat vele vrienden, eigen familieleden en familieleden van de slachtoffers hem nog steeds niet vergeven hebben.
3. De voorzitter zegt met ronde Hollandse woorden tenslotte: “De Moor heeft zijn werk gedaan en de Moor moet nu gaan”.
Wat gaan de oppositionele partijen nu doen?
Een nieuwe bondgenootschap (alliantie) tot stand te brengen is niet eenvoudig. Alle partijen hebben hun wensen en hun grieven. Wij zijn vaker geneigd om eerder gedane uitspraken bij onderhandelingen weer ter tafel te brengen. Daar beginnen zaken dan weer mis te lopen. De geschiedenis heeft ons geleerd dat wanneer de wereldvrede in gevaar is, grote leiders op deze aardbol wel bereid zijn een deel van hun ideologie en principes opzij te leggen. De dictator Adolf Hitler had in zijn boek Mein Kampf, zijn doel onverbloemd omschreven. Hij wilde Lebensraum in Oost Europa. De bevolking daar zou onderworpen of verwijderd worden. De grondstoffen, voorraden en arbeidskrachten van het gebied moesten dan dienen om Duitslands positie als wereldmacht te bevestigen. Binnen korte tijd heeft hij een aantal landen veroverd. Geen enkel land op deze aardbol was toen alleen opgewassen om het machtige Duitsland te verslaan en een einde te maken aan het fascistische beleid. In het begin hebben wereldleiders geprobeerd om Adolf Hitler tot andere gedachten te brengen, maar het mocht niet baten. De oorlog escaleerde en aartsrivalen VS, Sovjet Unie en Engeland (De “Grote Drie”, Churchill, Roosevelt en Stalin) hebben hun zinnen bij elkaar gebracht en uiteindelijk hebben zij alle krachten gebundeld om een einde te maken aan het terreurbewind van Hitler.
In de politiek moeten wij altijd grote doelen nastreven en wanneer wij tot het besef komen dat het niet goed gaat met Suriname (met de economie, politiek, rechtsstaat, democratie), dan moeten wij alle positieve krachten bundelen en alle kleine meningsverschillen opzij leggen. Wij moeten Suriname in een goede conditie achterlaten voor ons nageslacht.
Oproep aan PL, BEP en NF
Ik roep de oppositionele partijen als de PL, BEP en NF op om de tafel te gaan zitten en een nieuwe combinatie te vormen voor de komende verkiezingen van 2015. De tijd is kort maar niet te laat, want over ruim dertien maanden moeten de kiezers naar de stembus gaan. Politiek Suriname kijkt naar de richting van oppositionele partijen. Wat gaan de leiders als Somohardjo, Waterberg, Rusland, Santokhi en anderen doen. Wij moeten een einde maken aan de “eenmansshow” in Suriname. Men heeft nu een aanval geopend op de Pertjajah Luhur. Men zegt dat hij chanteert. Wat een grote onzin. Wanneer je opkomt voor jouw achterban, word je uitgemaakt voor chanteren en etnische politiekvoering. De BEP is uit de coalitie gezet en deze partij had meer dan de helft van 11.093 stemmen (AC). De Abop heeft slechts 3 zetels in DNA en een landelijke sterkte van 5.303 stemmen. Op dit ogenblik heeft de Abop het beheer over het Ministerie van Justitie en Politie, Sociale Zaken, Regionale Ontwikkeling, de vicepresident en straks het beheer over het ministerie van Handel en Industrie. Wat een bevoorrechte positie heeft deze partij met haar 5.303 stemmen. De leider van deze partij heeft geen ontwikkelingsvisie, volgens zijn politieke “ baas”. Ik zal niet dieper op deze materie ingaan.
De geschiedenis goed bestuderen
In de periode 1996-2000 werd de toenmalige president uitgemaakt voor een verrader, nadat hij (de president) de staatsadviseur ontslagen had. Men was boos en de bekende uitspraak op de Berm was: “Ik ga hem over het plein slepen”. In het verleden zijn twee parlementariërs (academici) van de Paarse Partij gevlucht van het partijcentrum nadat men zei: “Gaan jullie weg voordat het dak op jullie hoofden valt”. In ons buurland Guyana was er een zogenaamde “democraat” Linden Forbes Burnham. Deze politicus had systemen ingebouwd waardoor hij ongehinderd “democratisch”( via verkiezingsfraude ) het land heeft bestuurd tot zijn dood.
Hardeo Ramadhin
