Duizendpoten
‘De werkzaamheden zijn divers. Zeker waar ik nu zit.’ Janssen-Sewcharan werkt momenteel als management assistent op het secretariaat van de verpleegkundig directeur van het Psychiatrisch Centrum Suriname. Daar heeft zij een aantal hoofdtaken waar het beheer van de agenda van de directeur er een van is. ‘We zorgen ook voor de inkomende en uitgaande correspondentie, we notuleren, archiveren en voeren verschillende projecten uit, zoals het organiseren van dienstreizen, seminaars en lezingen.’ Volgens de ervaren secretaresse stopt het daar niet bij. ‘Een secretaresse moet herkenbaar zijn, als men ergens binnenkomt, moet men haar gelijk herkennen. Ze moet representatief zijn dus! Verder moet ze op de hoogte zijn van veel dingen in het bedrijf. Ze moet een duizendpoot zijn, maar ook weer discreet omgaan met de informatie die haar van alle kanten toevertrouwd wordt. Ook wordt verwacht van ons dat we accuraat zijn, we moeten deadlines halen. Daar komt bij dat we altijd vriendelijk zijn tegen mensen, zowel persoonlijk als aan de telefoon!’
Meer aandacht voor in Suriname
‘Allerbelangrijkste is dat een secretaresse beschikt over zelfvertrouwen. Vaak genoeg worden zij ook gezien als een uitlaatklep’, zeg Janssen-Sewcharan. In de 20 jaar dat ze het werk doet, heeft ze daar al wat ervaring mee gehad. Een van de mindere was toen ze werkzaam was bij SAB. ‘De persoon waar ik voor werkte, maakte er mijn leven tot een levende hel. Op dat soort momenten kun je aan jezelf gaan twijfelen.’ Haar volgende werkgever wist beter om te gaan met het personeel, misschien omdat het ook een vrouw was. Janssen-Sewcharan kwam terecht op het ministerie van Volksgezondheid. ‘Daar werkte ik voor de voormalige directeur, Verginia Asin-Oostburg. Zij gaf ons veel vrijheid, omdat ze vertrouwen had in ons kunnen. Dat maakte dat ik na die vervelende ervaring weer plezier in het werk kreeg en nog steeds heb.’ Tijdens haar carrière bij het PCS heeft Janssen-Sewcharan vorig jaar voor het eerst een bosje bloemen gekregen op de Secretaressedag. ‘De directeur gaf wel instructies er een jaarlijks terugkerend iets van te maken, dus ik ben benieuwd wat we vandaag zullen krijgen’, zegt ze lachend. ‘Hoe dan ook mag er in Suriname meer werk van worden gemaakt, want zonder secretaresses zouden veel leidinggevenden het best moeilijk hebben!’
Christio Wijnhard
