Heel vaak worden we geconfronteerd met het fenomeen bureaucratie en dat komen we heel vaak tegen bij overheidskantoren. Voor de duidelijkheid wil ik vooraf vermelden dat ik van mening ben dat wij bureaucratie heel vaak zelf in de hand werken.
We laten ons vaak afschepen met een heel onsamenhangende verklaring van het desbetreffende personeel. We staat er dan wezenloos bij, want we weten op dat moment geen raad wat je op dat moment moet zeggen. Heel vaak stuurt de ambtenaar je weg met een verklaring die nergens op slaat. Je wordt als het ware door die houding verrast, je gaat in gedachten verzonken heel netjes weg en pas als je al buiten staat ben je weer jezelf om dan te klagen omtrent de behandeling.
Ik vraag me af waarom de mensen niet direct voor hun mening uitkomen. Als je het niet eens bent met een verklaring of gedrag van een ambtenaar, dan kan je vragen naar een gesprek met een hogere in functie. Zolang je dat op een nette manier doet, kan het helemaal geen kwaad. Schelden en tieren terwijl je al onderweg bent naar huis heeft helemaal geen zin.
Ik merk vaak dat men al van rancuneus gedrag uitgaat, terwijl dat nog niet aan de orde is en als er al sprake is van rancuneus gedrag dan zijn er altijd nog mogelijkheden om dat de kop in te drukken. Maar wij lijden vaak aan valse angst en dat werkt nonchalance in de hand. En het probleem wordt daardoor groter, want je bent nog steeds niet geholpen.
Ik denk dat we veel met betrekking tot onze eigen ontwikkeling in eigen hand hebben, maar we laten het meestal voor wat het is. Wij zijn niet mondig om de andere te overtuigen dat het anders moet. En dat is heel erg jammer. Ben je het een keer niet eens met een ambtenaar, een baliemedewerker, of het nu bij de overheid is of bij een particulier bedrijf, vraag dan een gesprek aan met een hogere in rang, maar doe dat vooral netjes. Emotioneel te werk gaan leidt heel vaak tot niets.
Toch is ons land Suriname een fijn land om er te wonen en daar werken de verschillende media heel goed aan mee.
Ik las een tijdje geleden dat een motorrijder was komen te overlijden door een tragisch ongeval en op zich was dat natuurlijk verschrikkelijk. De berichtgeving daarover was ietwat verwarrend. Was het een ongelukkig verkeersongeval of was het een motorshow.
Opmerkelijk is dat één van de dagbladen er melding van maakte dat de bestuurder van de motor aan het ‘wippen’ was. Het was duidelijk een verkeerde woordkeus; ik kan me die situatie van wippen op een motorfiets niet voorstellen. Ik las dat de motorrijder kwam te overlijden, maar ik las verder niet hoe het met de vrouw was afgelopen. Wippen heeft een totaal andere betekenis dan hetgeen werd bedoeld.
Ik wilde niet direct reageren uit respect voor het slachtoffer, maar het zou goed zijn als de dagbladen meer aandacht zouden geven aan hun taalgebruik.
Ik denk eerder dat werd bedoeld dat de bestuurder aan het stunten was. Maar ook dat werd pertinent door de familie tegengesproken.
Toen ik het artikel las dat er een nieuw taxibedrijf was opgericht, was ik zeer verheugd. Eindelijk! Dacht ik toen. Ik heb zolang gehoopt dat er iets zou gebeuren aan dat ongeregeld zooitje waar de taxichauffeurs hun eigen tarief bepaalden. Velen, en met name de toeristen, werden en worden nog steeds heel vaak afgezet door taxichauffeurs en dat is geen goede reclame voor Suriname; maar gelukkig dat er nog mensen zijn die in deze wild-west situatie verbetering willen brengen. Om dit initiatief te ondersteunen, vraag ik aan een ieder om gebruik te maken van de diensten van dit nieuwe taxibedrijf. Ik maak er vanaf de eerste dag al gebruik van.
Ik heb in de wandelgangen ook vernomen dat iemand zou hebben aangegeven dat zijn/haar idee was overgenomen door deze nieuwe bedrijfsleider. Jammer, maar met voornemens alleen maar kom je geen stap verder. Je kan niet slechts door het leven gaan door te dagdromen en luchtkastelen te bouwen, daar heeft de gemeenschap niets aan. Je moet je goede ideeën omzetten in daden , dat brengt ontwikkeling en vooruitgang.
Niet alleen denken maar doen; dat is het motto vandaag de dag. Het begin zal altijd moeilijk zijn, maar als we daarom nooit beginnen, komen we ook nergens.
Rebien
