Welk volk dan ook moet zichzelf verheffen middels educatie. Ontwikkeling van de mens gaat samen met educatie. Een dagelijks gebruikt woord zou kunnen zijn: leren. Elk individu moet leren om verder te komen in het leven. Als je niet leert, blijf je steken in het bestaande.
We zien dat elk land dat zich los rukt van de koloniale overheerser educatie heeft ingezet om het volk te bevrijden van de koloniale deuken. De deuken kunnen verschillend zijn, bijvoorbeeld: a) imitatie van het gedrag, waarbij men wil nadoen. Dat betekent dat men graag de ander wil zijn; b) masker dragen betekent dat men in de huid van de ander kruipt. Dat kan in principe nooit een stabiele persoonlijkheid opleveren, omdat je nooit volledig de ander kunt worden; c)eigenheden zijn onderdrukt. Dat betekent dat men het eigene nooit heeft leren waarderen, maar juist die van de ander. Het eigene werd als minderwaardig gezien; d) afhankelijkheid in het gedrag, omdat men niet leerde zelf te denken, zelf te beslissen en zelf te doen. De arbeider was afhankelijk van de baas en eigen mening van de arbeider was niet belangrijk. Je leefde niet zelf, maar werd geleefd; e)weinig zelfverantwoordelijkheid, omdat je niet hoefde druk te maken met zaken om je heen. Voor jou werd er gedaan. Je hoefde niet na te denken, voor jou werd wel nagedacht; f)oneigen levensvormen zijn gecreëerd, omdat men moest functioneren in een situatie die niet door hem was geschapen. Die binding met het milieu is nooit gegroeid, vandaar dat door deze deuk, wij nog steeds zitten met vervuiling van het milieu.
Uiteindelijk moeten we als volk naar een totale verandering, een mindshift. Uitgaande van het eigen gezicht, zegt de president. Dat nieuwe komt niet vanzelf, maar moet begeleid worden door deskundigen. Hiervoor moeten deskundigen eerst worden opgeleid. Een academie voor agogen en agogische voorlichters opleiden, is het advies van de schrijver.
Er zijn leer- en bewustwording strategieën die ons kunnen helpen om de gekoloniseerde geest van de Surinamer wederom op het juiste pad te krijgen en de mogelijkheid te creëren voor een eigen ontwikkeling.
Burgereducatie wordt de laatste jaren veel gehanteerd als middel om het volk te doen participeren. Bevolkingsparticipatie is zelfs een mondiale eis van de wereldgemeenschap.
Uiteindelijk moet het volk in staat zijn voldoende handelingscapaciteiten te hebben om de ontwikkeling mede te sturen. Men verwacht wereldwijd bevolkingsparticipatie en dat kan alleen door een goede educatie. Leren is een must en niet alleen door leren in een klas met leerkracht. Leren is zeer ruim en het gaat erom, dat de mens mondiger wordt en opkomt voor datgene wat in hem leeft. Een mens moet een volwaardige burger worden, zelf leven en niet geleefd worden door de ander. Alfabetisatie heeft ook een andere betekenis dan alleen maar leren lezen en schrijven. Termen als permanente educatie, life long education, erwachsenebildung, educationpermanant en adult education zien we veel in literatuur. Open Universiteit is ook daarvan afgeleid.
Behalve formele leersituaties kent men ook non-formele en informele manier van leren.
Unesco heeft heel wat landen vergeleken en komt tot de volgende opsomming om te leren:
1)kranten, posters en andere incidentele bladen; 2)tekstmateriaal; 3)additioneel materiaal bedoeld als follow-up; 4)bibliotheken voor neo-alfabeten, mobiele musea en tentoonstellingen; 5)materiaal ontwikkeld door andere ministeries zoals gezondheid (BOG), landbouwontwikkelingen, etc.; 6)algemeen vormende en beroepsgerichte programma’s buiten het formeel schoolsysteem; 7)programma’s gericht op behoeften en interesse; 8)correspondentie cursus; 9)lokale studie en actie groepen; 10)radio, tv, audio en video cassettes, films etc.; 11) traditionele en folkloristische media; 12)sport, wedstrijden etc.; 13)digitale opties.
Natuurlijk is het zo dat elk land op eigen manier het leerproces heeft gebruikt. Het doel was altijd hetzelfde namelijk dat het volk het heft in eigen moet nemen door educatie te verhogen. Educatie is het sleutelwoord geweest van alle landen die op eigen benen wilden staan.
Ook na de 2de wereldoorlog, waar heel veel was kapot gemaakt, moest men een nieuwe samenleving opbouwen en dat is ook gegaan met educatie en sociale technologieën. In Amerika en Europa ontwikkelde men educatiestrategieën om het volk weer te inspireren het land op te bouwen.
In heel wat andere landen waar men revolutionair de omwenteling wilde, zoals in de Zuid-Amerikaanse landen, zijn er heel radicale technieken gebruikt om het volk te begeleiden. Alfabetisatie was meer een bewustwordingsstrategie om het volk 1 ( één ) vuist te laten maken tegenover de overheerser.
Bron boek: ‘2013 jubileumjaar, maar hoe verder’
Door: Drs. B.Premchand / mail:[email protected]
