Ons mooi Suriname is niet zo klein en onbenullig ten opzichte van de rest van de wereld als we denken. Zonder dat we het doorhebben, vormen we een inspiratiebron voor anderen en lukt het ons om onopgemerkt af en toe zeer positief, via het internet, in de media te verschijnen. Des te meer reden om onze internetetiquette te verbeteren en op peil te houden, want de ogen van de wereld weten ons steeds sneller te vinden.
What Surinam can teach the world
Zo staat er een artikel over ons land op de website van het magazine Forbes, een Amerikaans magazine gericht op de zakenwereld. Forbes is voornamelijk bekend om de jaarlijkse lijstjes die worden gepresenteerd. Één van de bekendere lijsten is bijvoorbeeld de lijst met de rijkste mensen waar een vermogen van minimaal 1 miljard nodig is om te worden genoteerd op de lijst. De Celebrity List, ook jaarlijks, is een populaire lijst met de meest invloedrijke ‘celebrity’s’. Het uitgebreide artikel, getiteld, ‘What Surinam can teach the world’, gaat niet over veel nieuwe dingen, maar toont wel een andere unieke kijk op ons land. Zo wordt er aangegeven dat ondanks een burgeroorlog van tien jaar, er ‘maar’ 70 slachtoffers zijn gevallen. Wat het echte aantal is, daar zullen de meningen over verschillen, maar als we kijken naar andere landen waar er burgeroorlogen heersten, mogen we rouwen en klagen maar onszelf ook gelukkig prijzen, grof gezegd. Verder worden er andere bijzondere aspecten van ons land aangestipt zoals de goudkoorts, de culturele diversiteit en de verschillende bestuursvormen met betrekking tot onze Inheemse en Marrongemeenschappen.
De vrouw met de luiaards
Een ander bijzonder verhaal over ons land dat momenteel de wereld overgaat, is het verhaal over Monique Pool, van het Green Heritage Fund, en haar luiaards. “Het begon met een artikel voor de BBC. En dat is toen overgenomen door andere sites, zelfs in Japan.” Op de site Buzzfeed is er ook aandacht aan besteed in de vorm van een fotoserie. Pool vindt het erg fijn dat ons land op een positieve manier belicht wordt. Het is natuurlijk ook wel bijzonder dat iemand zich inzet voor een dier en er met ruim 200 in huis eindigt. Pool heeft de dierensoort echt leren kennen en in het artikel wordt een uniek beeld gegeven over de beesten waar zij voor zorgt, alvorens ze weer vrij te laten in de natuur.
Парамарибо (-ooo-ooo-ooo)
Tegenwoordig hebben wij naast Nederlandse toeristen steeds meer bezoekers uit andere landen. Op de meest afgelegen plekken komen er mensen uit Japan, Italië en ook Rusland. Natalia is een Russin die altijd de behoefte heeft gehad ons land te bezoeken. Hoe zij daarbij kwam? “Ik zal het je laten horen!”, zegt ze. Uit haar telefoon komt muziek met een onbegrijpelijke Russische tekst. “Dit hoorde ik toen ik klein was”, vertelt Natalia. Op het moment dat het refrein aanbreekt, valt het kwartje maar ook onze mond open. Men hoeft geen Russisch te verstaan om te begrijpen dat de zangeres het over onze hoofdstad heet. ‘Para-maribo, Para-maribo, Para-maribo’. Voor Natalia was het genoeg om tijdens haar rondreis door Zuid-Amerika ook ons land aan te doen. Op het YouTube-kanaal Profilakta is het nummer te beluisteren en te bekijken of men kan zoeken op de naam Квартал of Kvartal.
Nu is het aan ons zelf
Ondanks dat we het niet altijd zien, misschien uit een minderwaardigheidsgevoel overgebleven uit ons koloniale verleden?, zijn wij echt een bijzonder land met een hoofdstad die zo uniek is dat men zelfs in het koude Rusland de behoefte had er een lied over te schrijven. Nu is het nog aan ons zelf om ons land, onze hoofdstad en ons eigen volk met het respect te behandelen dat het verdient. Zoals de wereld ons ziet, is eigenlijk hetgeen waar wij weer van kunnen en moeten leren. Wie weet volgen er dan meer nummers over ons Paramaribo, no need to stop what Kenny B started.
Christio Wijnhard
