Op vrijdag hield de Progressieve Arbeiders en Landbouwersunie (Palu) in verband met haar 37-jarig bestaan een feestvergadering in haar partijcentrum Bun Djari. Na de in ons land cliché geworden ronde van geestelijken van verschillende geloofsovertuigingen, werd de spits bij politieke toespraken afgebeten door een jongere uit Saramacca. Verder kwamen nog drie jongeren, prominenten van de partij en collega politici van bevriende partijen, afwisselend aan het woord. De felicitaties, lofuitingen en de motivatie tot toetreding vormden de kern in de speeches van de jongeren. Prominenten van de partij als Cyril Eersteling memoreerden de inzet in het verzoeningsproces na de binnenlandse oorlog tussen de gezagdragers van de Inheemsen en Marrons en de durf om in het binnenland vertegenwoordigd te zijn bij de verkiezingen van 1987. Henk Ramnandanlal concentreerde zich in een nogal lange toespraak op het beleid en bijdrage in de huidige coalitie. Anton Paal richtte zich op de verworvenheden, tegenslagen en het doorzettingsvermogen. Voormalig voorzitter Iwan Krolis accentueerde de bijdrage, de glorie jaren en de multi-etniciteit met nadruk op de Hindoestaanse ondersteuning. Bevriende coalitiepolitici voerden ook het woord. Willy Soemita en Salam Somohardjo haalden hun historische banden met de partij aan. In de ludieke en prikkelende voordracht van Somohardjo, sneerde hij overduidelijk naar de NDP, zonder de naam te noemen, en nodigde hij de Palu uit om zich bij zijn verbond aan te sluiten. Eveneens komisch, toonde hij zijn misnoegen over de aanvallen op zijn minister van Binnenlandse Zaken door parlementariërs van de jubilerende partij. In de ingetogen redevoering van NDP-vertegenwoordiger Ander Misiekaba gaf hij aan dat sommige politici reeds zijn begonnen met propaganda, overduidelijk doelend op Somohardjo. Hij voerde op een niet afleidende feestelijke toon aan dat propaganda moet worden overgelaten aan het resultaat van de uitgevoerde projecten van de regering.
Hindoestaanse aanhang niet onopgemerkt
De voorzitter van de jarige partij tevens de minister van Natuurlijke Hulpbronnen, Jim Hok, liet in een langdradige en nogal eens irritatie afketsende toespraak de verrichtingen van de partij de revue passeren. Hij gaf te kennen dat zaken zodanig naar buiten komen dat het soms erop lijkt dat alleen de NDP zorgt voor successen van projecten, echter levert de Palu een onmisbare bijdrage en zorgt de miskenning voor irritatie onder de leden. Opvallend was het aanhalen van de ontevredenheid van de leden van de partij, het niet content zijn met de performance van partijgenoten, de geïrriteerde terechtwijzing naar babbelende leden rondom de geplaatste bar en de in herhaling tredende wens voor het verplaatsen van het bestuurscentrum van het land, welk onderwerp in de gang naar de verkiezing zal worden aangedikt. De vicepresident schoof tegen het einde van de toespraken verlaat aan. Het optreden en aanverwante organisatorische aanpak van de conferenciers helden eerder richting het amateurisme, mogelijk vandaar de opmerking van de voorzitter. De opvallend relatief grote Hindoestaanse aanhang bleek niet onopgemerkt, vandaar dat vele sprekers enkele zinnen in het Sarnami hebben uitgesproken. Vele partijleden waren uit de districten gehaald om de activiteit bij te wonen. De feestvergadering met te veel en te lange toespraken werd afgesloten met een optreden van ‘Cyril and the More Love Band’.
