Wie mijn artikelen leest, zal zeker in enkele afleveringen ontdekt hebben dat ik fysieke kolonisatie die vaak na annexatie van bewoonde gebieden volgt, in deze verlichte tijd niet voor mogelijk had gehouden. Ik heb in een of meerdere analyses gesteld dat het neokolonialisme zich meer op het vlak van kennis, kapitaal en economische overheersing zou voltrekken. Dit houdt in dat de rijke landen, instituten en middelen als de Bretten Wood-organisaties, ICT , handelsrestricties of protectionistische maatregels zouden hanteren of reeds hanteren om de ontwikkelingslanden in hun neokolonialistische greep te houden. Kijk maar naar de handelingen en werkwijze in dit kader, van onder andere de Wereldbank, het IMF, WTO. Via deze organisaties hebben de rijke landen een grote greep op de ontwikkeling van de ontwikkelingslanden. Als bijvoorbeeld beslist wordt door de rijke landen om economische en een handelsboycot tegen een ontwikkelingsland in te stellen, zal het resultaat ongetwijfeld leiden tot poverty, hoge inflatie en gezondheidminimalisatie in dat ontwikkelingsland. Op basis van deze en andere strategieën had ik gedacht dat er geen annexatie, expansiedrang in deze moderne tijd zouden plaatsvinden. Annexatie en expansie hebben uiteindelijk kolonisatie tot gevolg.
Waarom geen fysieke kolonisatie meer
De Westerse landen hebben geleerd van de archaïsche vorm van kolonisatie, welke gepaard is gegaan met veel risico. Gedacht wordt aan de risico-investeringen, het onderhouden van de kolonie, het gevaar van oorlogen en dus bloedvergieten en ga maar zo door. De ex-kolonisatoren zijn vernuftig genoeg geweest om andere strategieën toe te passen, waarbij met weinig middelen en minder gevaar van bloedvergieten en kapitaalverlies, exorbitante winsten te maken. Mijn zienswijze dat fysieke kolonisatie in feite afgezworen was, is dus meer gebaseerd op handelingen van de Westerse landen die zich schuldig hebben gemaakt aan fysieke kolonisatie (annexatie van landen gevolgd door slavernij).
Rusland heeft geen rol van betekenis gespeeld in met name het post-Columbus (kolonisatie) tijdperk en heeft dus geen ervaring hiermee. Gebieden in Azië, met name in Centraal-Azie, zijn wel door Rusland in diverse fasen van de geschiedenis geannexeerd. Ook Rusland is diverse malen in haar ontstaansgeschiedenis geannexeerd. Zo hebben de Tataren in 1240 Rusland veroverd en stichtten Kanaten die een deel van het land direct regeerden. Heel Rusland werd verplicht belasting te betalen aan de Tataarse vorsten en waren jonge Russen verplicht zich te onderwerpen aan de diensplicht.
De huidige Krim-Tataren hebben middels strijd het laatste Kanaat (vorstendom) in stand gehouden na het verval van het Tataarse rijk. In de jaren daarop volgend zijn de Tataren op diverse momenten gedeporteerd naar gebieden in Centraal-Azie. Dit gebeurde zowel ten tijde van het Tsaarse tijdperk als ten tijde van Sovjet-Unie. In 1954 gaf de Sovjet-unie onder leiding van Nikita Chroestjov de Krim aan Oekraïne. Het lijkt mij interessant te achterhalen welke de beweegredenen zijn geweest waarom de Krim werd afgestaan aan Oekraïne. Het is ook bekend dat Chroestjov een Oekraïener was. Maar dit kon mijns inziens niet de enige reden zijn geweest om de Krim af te staan aan Oekraïne.
Met de annexatie van de Krim, lijkt het erop dat de Russen geen vrede hebben gehad met het afstaan van de Krim aan Oekraïne, dat ook deel uitmaakte van de Sovjet-Unie. Overigens heeft Putin dit na de annexatie aangegeven. Ik mag u zeggen dat deze reden als drogreden dient ter rechtvaardiging van de ordinaire annexatie. In elk geval blijkt dat ik een denkfout heb gemaakt dat fysieke kolonisatie in deze verlichte tijd uitgesloten was.
De lessen voor Suriname
Met de annexatie van de Krim door Rusland, is dus duidelijk dat landen, regeringen uitgaande van de eigen ‘valide’ argumenten, ertoe over kunnen gaan gebieden van andere landen te annexeren. Zo moet bijvoorbeeld het vraagstuk van de Tigri -driehoek gezien worden. Guyana gaat uit van het absurde argument dat door de heer Robert Shomburgk in 1840 geproduceerd is, namelijk dat de Coeroenirivier de voortzetting was van de Corantijnrovier en derhalve de Tigri -driehoek aan Guyana toebehoort. Ook na de ontdekking van de Boven-Corantijn door Barrington in 1871 en nadat door metingen aangetoond is dat niet de Coeroenirivier, maar de Boven-Corantijn de voorzetting is van de Corantijnrivier, heeft Guyana zijn standpunt ter zake niet gewijzigd en bezet zij tot heden ‘fysiek’ het gebied Tigri. Ook het verdrag van Chaquarama heeft Guyana niet tot andere gedachte gebracht. In dit verdrag wordt Guyana opgeroepen om het Tigri-gebied te demilitariseren. Uit het gedrag van Guyana valt op te merken dat dit land het karakter vertoont van een bezetter dat absolute expansiedrang heeft. Als wij dit soort gedragingen hebben geconstateerd bij ons buurland, lijkt het mij goed dat wij ons prudent en diplomatischer opstellen bij het doen van uitspraken over annexatie van gebieden door andere landen, in dit geval de annexatie van de Krim door Rusland. In elk geval vind ik de reactie van de minister van Buitenlandse Zaken over de annexatie van de Krim niet een prudente en diplomatische uitspraak. Deze uitspraak verzwakt verder, nationaal en internationaal, onze rechtspositie met betrekking tot de correcte claim van ons als de enige authentieke bezitter van het Tigri- gebied.
Wat zal de houding van de minister zijn als Guyana een soortgelijke (Russisch) verzinsel gebruikt om aan te geven, dat de veiligheid van Guyanezen in Nieuw Nickerie in gevaar komt en derhalve dit deel van Suriname gaat bezetten? ‘Laat mij dit gelijk afkloppen.’ Ik hoop dat de houding nationalistisch zal zijn. De uitspraak van de minister van Buitenlandse Zaken in de case van de Krim, geeft mijns inziens vrijbrief aan landen, dus ook Guyana, om gebieden van andere landen op basis van valse argumenten te annexeren. Venezuela zou volgens de redenering van de minister van Buitenlandse Zaken, drie kwart deel van Guyana kunnen annexeren op basis van het Venezolaanse argument, dat bovengenoemde deel van het Guyanese grondgebied historisch aan Venezuela toebehoort. Dus heeft Venezuela volgens deze redenering het recht het gebied te annexeren, op basis van geopolitieke, economische, en of militair-strategische redenen. Een andere absurde redenering in dit kader, is voor wat mij betreft niet denkbaar.
De harde conclusie die ik trek uit de annexatie van de Krim door Rusland, is dat in de wereld anno 2014 nog sprake bestaat van fysieke kolonisatie. De Russen zullen tot onderdrukking van de Krim-Tataren en de Oekraïense minderheid overgaan. Dat is overheersing, zeker in sociaaleconomisch en cultureel opzicht. Dat is pure kolonisatie. No doubt about that.
Bert Eersteling
