Het is een van de Millennium Development doelen dat Tuberculose (TB) in 2015 teruggedrongen is in het Surinaamse straatbeeld. Het verdient daarom ook zeker de aandacht en is er voor het ministerie van Volksgezondheid een zware taak weggelegd. Onlangs is er dan ook aandacht gevraagd op de Wereld Tuberculose Dag, op 24 maart. Op deze dag heeft het Nationaal Tuberculose Programma (NTP) zich ingezet om meer informatie te verstrekken over de aandoening. De aandoening is de laatste drie jaren stabiel gebleven, maar alertheid is nog steeds geboden. Jaarlijks sterven ongeveer 30% van de TB-gevallen.
Sinds 2011 is er het Directly Observed Therapy (DOTS) geïntroduceerd in Suriname, waarbij de behandeling en bestrijding van TB begeleid wordt door vrijwilligers die erop toezien dat patiënten hun medicijnen innemen. Vanaf dat moment zag men ook een daling in het aantal TB-gevallen. Echter bleef het percentage van overlijden onverminderd hoog. Dit heeft te maken met het feit dat patiënten die overlijden aan TB, al een verminderde weerstand hebben. Vaak zijn het patiënten met hiv of diabetes. Alle ziektes zijn individueel gemakkelijk te bestrijden en is de situatie onder controle. De moeilijkheid begint wanneer de patiënten daarboven ook TB oplopen.
De aandoening en medicatie zijn dan een zware belasting op het lichaam van de patiënt. Landelijk zijn er mensen getraind die helpen in de bestrijding van TB. Met name de ‘open’ TB is erg besmettelijk. Wanneer men langer dan twee weken hoest, is de kans groot dat het om een geval van TB gaat. TB is goed te genezen wanneer men goede medicatie krijgt en de behandeling afmaakt. Het is daarom belangrijk dat behandelingen en diensten goed gecombineerd worden wanneer de patiënt ook lijdt aan hiv of diabetes. Het NTP legt dan ook de focus op het vergroten van de gezondheidsdienstige werknemers, het verbeteren van de kwaliteit van het laboratorium, het vergroten van het aantal DOTS-centra en het verbeteren van de communicatie tussen verschillende partijen. Deze punten zijn met name belangrijk voor de Inheemse groepen en de verschillende migrantengroepen. Met name deze groep loopt een verhoogd risico. Deze groepen komen veelal in het binnenland voor, waar de medische zorg beperkter is en waar de mogelijkheid tot de juiste medicatie op gezette tijden een probleem kan vormen.
