Van de banken in Suriname heb ik nooit een hoge dunk gehad en ik zou het liefst geen zaken met hen willen doen. Maar als je de drive hebt om iets leuks op te zetten en je bent afhankelijk van de bank, dan kun je het eigenlijk al vergeten.
De vraag is natuurlijk of de bank alleen als schuldige kan worden aangewezen of dat ook grotere organisaties de andere kant op kijken. Voorbeeld: Ik heb een financiering bij een buitenlandse organisatie afgesloten voor een onderneming. Dat is gebeurd omdat de banken in Suriname mij meer demotiveerden dan dat ze mij motiveerden. Na een lange aanloopperiode begon het goed te gaan en dat bleek wel op basis van de betalingen.
Dan komt het nieuws dat de bank uit Suriname vertrekt en wordt mij gevraagd om akkoord te geven voor overname door een Surinaamse bank. Ik ben toen niet akkoord gegaan maar de bank heeft het toch gewoon overgenomen. Als ik vraag hoe dat kan, krijg ik als antwoord dat ik daar niets heb in te brengen.
Dat is het eerste vraagteken.
De bank in Suriname doet een voorstel die ik weiger, dan een tweede voorstel die ik ook weiger dan een derde voorstel waar ik mee akkoord ga.
Zes maanden later komt de bank mij vertellen dat door een actie van de centrale bank, de rente is verhoogd van 11 naar 12%. Dat is doorgevoerd in mijn financiering omdat zij dat recht hebben en ik dat niet kan tegenhouden.
Dus als de centrale bank om de zes maanden weer met zo’n “actie” komt dan is mijn lening na 2 jaar al 4 keer hoger. Dat kan toch nooit de bedoeling zijn?
Als ik daarmee akkoord ga of niet, maakt niets uit.
De bank die meedenkt met haar klanten heeft direkt voorgesteld dat de looptijd met 5 jaar wordt verlengd om niet in betalingsproblemen te komen.
Daar ga ik niet mee akkoord.
Ik zeg aan de accountmanager van de bank dat zij de verhoogde rente hebben doorgevoerd zonder mijn goedkeuring. Dat mag volgens de bank omdat zulks in de voorwaarden staat. Ik zeg dat in dat geval de klant dus nooit weet waar hij/zij aan toe is. Meneer de accountmanager begrijpt dat wel, maar helaas. Als ik vraag waarom ik moet tekenen voor wijziging van de looptijd dan is zijn antwoord: dat is een formaliteit.
Ik zeg, dan teken ik niet want stel dat over 4 maanden de centrale bank weer de rente verhoogt. Wat dan? Dan moeten we gaan kijken hoe we dat kunnen oplossen, zegt hij.
Het werd een discussie waar je er niet wijzer van werd en sterker nog. Als zelfs de bestaande financieringen steeds mogen worden “opengebroken” om de rente te verhogen dan weet je als klant toch nooit waar je aan toe bent? Als dit werkelijk mogelijk is dan is dat een achterlijk systeem. Waarom tekent een klant dan? Is er dan iets van consumentenrecht?
De accountmanager legt mij iets uit en als ik het dan uitreken en hem ermee confronteer dat het niet klopt dan is zijn antwoord: ik weet het niet, dat is wat de afdeling mij heeft verteld.
Als ik hem dan aangeef dat ik de indruk heb dat hij bezig is met misleiding dan wordt meneer boos.
Eerste oproep: gevraagd een particulier die de financiering wil overnemen. Dat is nu precies het gevolg van dat achterbakse systeem van de grote banken. In ieder geval van twee banken.
Tweede oproep: de organisaties die te maken hebben met consumentenrecht.
Voelt u zich aangesproken om een onderzoek in te stellen. Gaarne middels de pers aandacht voor dit gedrag zodat de klanten (burgers) beter geïnformeerd zijn.
Derde oproep: is er een organisatie die controle uitoefent op de commerciële banken zodat ik deze en een soortgelijk geval kan voorleggen. Wie neemt nu de verantwoordelijkheid? Ik ben benieuwd.
Rebien
