Er zijn mensen die uiterst loyaal zijn aan hun ideeën, al zouden die later blijken niet op de juiste grondslag te zijn gebaseerd. Men heeft het dan over dromen. Afzien van een droom zou een teken van zwakte zijn, gebrek aan daadkracht weergeven. Wanneer het op politici aankomt, dan is het onverstandig om burgers op te roepen om onvoorwaardelijk en blindelings steun te verlenen aan die dromen. Uit de kringen van onze president wordt beweerd dat hij een van de weinige personen is die dromen heeft over (een beter) Suriname. Dat is laatst weer beweerd over de bouw van een tramlijn tussen Paramaribo en waarschijnlijk Onverwacht in Para. In kringen van de president valt men erover dat een deel van de burgerij sceptisch is. Men hekelt dus nu het feit dat een deel van de burgerij er niet in zou geloven dat de tramlijn gerealiseerd kan worden. Wat ons betreft, is thans niet aan de orde bij de samenleving of die tramlijn kan komen, dan wel de vraag in hoeverre de investeringen daarbij opwegen tegen de output die zou uitblijven als die tramlijn er niet was. Dus in hoeverre het dringend noodzakelijk is dat de tramlijn moet komen. En hoe de tramlijn in stand zal worden gehouden. In de samenleving is er geen ‘scepticisme’ als het gaat om de bouw van een tramlijn. Het is wel degelijk mogelijk dat zo een tram komt, het is een kwestie van geld en dat is wel voorhanden. Bovendien kan een deel of het geheel worden gefinancierd met een lening. Wat de samenleving wel bezighoudt, is of een tramlijn wel noodzakelijk is. Er wordt nu gezegd dat er een haalbaarheidsstudie zou zijn gedaan. Daaruit begrijpen wij dat een kredietwaardig instituut heeft berekend hoeveel de tramlijn zal kosten en dat in sociaaleconomisch context het niet bezwaarlijk is om de bouw te realiseren. Overigens is het de vraag waarom de tramlijn naar het zuiden moet gaan en bijvoorbeeld niet naar het waarschijnlijk veel drukkere Oost-Westverbinding naar het oosten (Albina) of het westen (Nickerie). Heeft het te maken met de eruptie van een vulkaan die ons zal dwingen om massaal – en misschien op hetzelfde moment – naar het zuiden te verkassen? We hebben in Suriname gezien dat de Surinaamse regering in staat is ‘grote’ infrastructurele projecten uit te voeren, waarbij wij denken aan de 2 bruggen in de NDP Wijdenbosch-periode. Aan de bouw van de bruggen werd nooit getwijfeld vanaf het moment toen de bouw ervan definitief werd aangekondigd. Het grote zorgpunt was de financiering in een kwakkelende economie, waarvan de bevolking al moeite had om het hoofd boven water te houden. Wat olie op het vuur gooide, waren de hardnekkige geruchten die de ronde deden met betrekking tot smeergelden, die zouden zijn betaald aan politici. Het betrokken bedrijf heeft toegegeven dat het in andere landen smeergeld betaalde. Intussen is de welvaart in Suriname toegenomen, terwijl de kloof tussen de ‘haves’ en de ‘have nots’ minimaal constant is gebleven. De overheidscommunicatie moet zich niet gaan richten op een mogelijk sceptische ontvangst van de aankondiging, maar voornamelijk op de noodzaak ervan en de financiering en de belasting van de staatskas en de sociale impact ervan. Wat zouden wij verliezen als wij geen tramlijn hadden? ‘Als het Westen trams heeft, waarom wij dan niet’, moet in elk geval niet de beredenering zijn. Het zou neerkomen op het dragen van een dure wintermantel in een tropisch land. We maken geen punt door het buitenland iets te bewijzen. De tijd waarin de tramlijn wordt aangekondigd, verschilt van de tijd waarin de 2 bruggen werden aangekondigd. Maar de vooruitzichten zijn voor Suriname nu wel bijgesteld vanwege ontwikkelingen op de internationale markt. Waarmee wij ook te maken hebben, is een verhoogde staatsschuld. Deze laatste zal een impact hebben op onze kredietwaardigheid. Op de conceptbegroting 2014 van OW is niet direct te zien dat er plannen zijn voor de aanleg van een tramlijn. Het blijft bij wegen, rioleringen, irrigatie- en afwateringswerken, verkeerstechnische voorzieningen, bruggen en waterkeringswerken. De tramlijn staat noch in de begroting van OW noch die van TCT vermeld. Van bepaalde behoeften hoeft de bevolking niet veel te worden uitgelegd, omdat de oplossingen zelf door haar worden voorgedragen. Maar een tramlijn moet nog uitgelegd worden. Het is niet bekend dat de burgerij ernaar vraagt of dat het de oplossing is van een nijpend probleem. Tot dan is de noodzaak ervan diffuus en zal het kritiek ontvangen. Het is over het algemeen zo dat na twee regeertermijnen politieke coalities het moeilijk krijgen bij de verkiezingen. Hoe maak je indruk op het Surinaamse electoraat? De bruggen hebben toen niet gewerkt, omdat het volk toch op het betreffende moment kijkt naar eten, drinken, school etc.. De tram zal er waarschijnlijk zijn voor personen- en goederenvervoer. Het kan dat er al halve afspraken bestaan met betrekking tot de beschikking over materiaal en de deal met het bedrijf dat de trams en de spoorlijn aanlegt. Steekpenningen en ongerechtvaardigde verrijking van politici en vrienden komen dan altijd om de hoek kijken. De witte olifanten (grote infrastructuurprojecten) zijn het meest geschikt voor verduistering van staatsmiddelen. Een tram van Paramaribo naar Onverwacht is in termen van noodzaak iets heel anders dan de twee bruggen. Vooralsnog bestaat bij grote delen van de bevolking de indruk dat een tramlijn misschien wel mooi, maar geen noodzaak is, vooral omdat wij moeilijker economische tijden tegemoet gaan, de overheid leningen neemt en de ‘bills’ steeds moeilijker kunnen worden betaald.
