De Surinaamse samenleving wordt door bezoekers van landen waar de beschaving zich ook uitstrekt naar de rechten van dieren, ervaren als te zijn een ruwe samenleving. Burgers begaan gruwelijkheden tegenover dieren en verwachten ook nog dat men daarvoor positieve media-aandacht moet krijgen. Vrij regelmatig poseert men met gedode dieren in de media. De Surinaamse samenleving is ruw tegenover de medewezens. Volgens het Wetboek van Strafrecht is degene die opzettelijk en wederrechtelijk een dier dat geheel of gedeeltelijk aan een ander toebehoort doodt, beschadigt, onbruikbaar maakt of wegmaakt gestraft met ten hoogste twee jaren of een geldboete. Maar niet alleen getemde dieren vallen onder de bescherming van de wet. De Jachtwet heeft als doel de in het wild levende dieren te beschermen. Dat doet deze wet door de jacht op deze wilde dieren te reguleren. De Jachtwet sluit de jacht op wilde dieren niet uit, maar reguleert het. De wet gaat uit van duurzaam gebruik van de in het wild levende dieren. Tegelijkertijd waakt de Jachtwet over de veiligheid en het welzijn van de mensen in de samenleving, in het kader van de schade aan lijf en goed dat door deze dieren kan worden berokkend. De Jachtwet laat jagen onder bepaalde omstandigheden toe. Onder het jagen wordt dan begrepen het bemachtigen of doden van in het wild levende dieren en alle pogingen daartoe. Ook valt daaronder het opsporen, opdrijven of doen opdrijven met het kennelijk doel deze te bemachtigen of te doden. De Jachtwet en het Jachtbesluit geven aan wanneer en op welke dieren onder welke omstandigheden kan worden gejaagd. De wetgeving gaat uit van jachtseizoenen, die soms voor sommige dieren gesloten zijn en soms open. Uiteraard heeft de mens te allen het recht om zich te beschermen tegen schadelijke diersoorten. De jacht op de ‘overwegend schadelijke diersoorten’ is toegestaan gedurende het gehele jaar in de woon- en agrarische gebieden. Daarvoor is een jachtakte niet vereist en is er ook geen beperking gesteld aan het aantal dieren dat men kan doden (de zogenaamde baglimit). Om te jagen is de aanvraag van een jachtakte nodig, die te vergelijken is als een speciale vergunning, voor jachtgeweerhouders dus naast de vuurwapenmachtiging. Om de 5 jaren moet de jachtakte worden verlengd. De jachtkalender en regels met betrekking tot het doden van dieren zijn het meest bekend bij echte jagers, te onderscheiden met commerciële jagers die zich houden aan God noch gebod. Het is van belang dat overheidsafdelingen als Dienst Landsbosbeheer (Natuurbeheer) van NH zich meer ook gaan richten tot de burgerij. Deze dienst heeft een taak om het bewustzijn van de burgerij te verhogen waar het betreft de interactie tussen mens en dier. Moeten de burgers elke slang, kaaiman of stekelvarken die men op hun weg tegenkomt doden? Welke schade is relevant genoeg om dieren te gaan doden? Wat opvalt in Suriname dat er geen echte dierenlobby’s zijn in Suriname. Wij weten niet welke dieren schadelijk zijn en welke niet. In Suriname hebben wij net een stichting die zich meer focust op huisdieren als honden. Er wordt nagenoeg geen acht geslagen op de dieren die op grote schaal gedood worden voor de consumptie (runderen, varkens en kleine herkauwers, pluimvee). In bepaalde landen zijn er sterke (politieke) lobby’s die het beleid trachten te beïnvloeden inzake een redelijke behandeling van te consumeren dieren en het minimaliseren van lijden en pijn. Zo een beweging is nog onvoorstelbaar in Suriname. Wat dat betreft is het denken over dierenrechten in Suriname nog maar in de kinderschoenen. Er zijn groepen die daar een duidelijke visie over hebben, maar in de seculiere staat als de onze is men heel voorzichtig.
We maken vandaag deze punten vanwege het pijnlijke incident dat zich heeft voorgedaan een deze dagen, waarbij een wild dier een burger heeft gedood. Uit de berichtgeving blijkt dat de handelingen van het dier een reactie waren op handelingen van de ongelukkig getroffen burger. Het is zaak dat zulke pijnlijke incidenten worden voorkomen. De overheid heeft als taak om via het ministerie van NH een bewustwordingscampagne te starten. Op school zijn er programma’s die kinderen mededogen bijbrengen tegenover dieren. Maar een deel van de bevolking haakt af van school en vervreemdt snel van de normen en waarden die aan de orden waren op school. Die burgers moeten door de overheid bereikt worden. De dieren in onze habitat moeten goed bij ons bekend zijn. Dit geldt ook voor de veilige grens met betrekking tot de interactie met vooral de dieren die in het wild leven, dan denken we bijvoorbeeld in bosrijke gebieden aan ook kleine aapsoorten, leguanen, sapakara’s, kaaimannen en slangen. Het was bij de burgerij lijkt het niet bekend dat een miereneter dodelijk zou kunnen toeslaan. Bij nader onderzoek nu naar aanleiding van het incident blijkt nu dat alhoewel in eerste instantie onschuldig ogend, het dier wanneer gemolesteerd of bedreigd uit zelfbehoud zich kan verdedigen. Het kan dan verkeerd aflopen.
Al met al moet gesteld worden dat het een pijnlijk incident is geweest, dat voor het vervolg voorkomen moet worden. Aan NH is het devies om in haar bewustwording tegenover de wilde dieren in Suriname, zich ook te richten tot de volwassene.
