Jaren tachtig nog steeds populair
Elke nieuwe generatie lijkt zich steeds weer te kunnen vinden in de muziek uit het tijdperk van de modeflaters als gigantische schoudervullingen, slechte permanentjes en curly. De jaren tachtig staan ook bekend om de revolutie, de voedselschaarste, de avondklok en de vlucht van vele Surinamers naar Nederland en Amerika. Op internationaal gebied vooral om de Koude Oorlog.
‘Er zat meer ‘groove’ in!’
Toch is het de muziek uit die periode die, niet alleen in het buitenland, maar ook in ons land enorm populair blijft. Elke zichzelf respecterende discotheek heeft weleens een Eighties Night gehouden. Volgens radio-DJ Joa de Boa komt het omdat er, naar zijn mening, tal van redenen zijn. ‘Instrumentaal gezien was de muzikale begeleiding veel mooier, zeker live. Het is gewoon niet hetzelfde als muzikale begeleiding met een computer.’ Een gitaarsolo, gespeeld door Slash van Guns ’n Roses, is niet het zelfde als een solo verkregen middels een druk op de knop, aldus Joachim Meyer, zoals de DJ officieel heet. Een ander essentieel onderdeel van de muziek was volgens Joa de ‘groove’ die erin zat. Groove is dansmuziek met elementen uit jazz en funk, maar kan eigenlijk breder getrokken worden naar een gevoel of beleving. Het begrip stamt uit de jaren zestig, denk aan Austin Powers, en werd zelfs tot ver in de jaren negentig belangrijk geacht voor goede muziek. Zodanig dat het zelfs is bezongen in nummers als ‘Groove is in The Heart’ van de band Dee-Lite.
Wel muziek, geen curly
Volgens Meyer waren de teksten vroeger ook pakkender. ‘Je ziet dat de jeugd ze daarom ook vrij kan meezingen. Vergeleken met toen, zijn er nu veel artiesten die rommel zingen. Maar dat is mijn mening, daar hoeft niemand het mee eens te zijn!’, zegt de DJ lachend. ‘Ik hou van rock, dus voor mij waren het vooral bands als Bon Jovi, Guns n Roses, Queen, The Scorpions en Whitesnake.’ Maar ook artiesten als Run DMC, Michael Jackson en Jon Secada hebben nummers met teksten die blijven hangen, aldus Meyer. De DJ waagt zich niet aan een uitspraak over Surinaamse muziek uit die periode en nu. ‘Ik ken dat gewoon niet goed genoeg, maar kijkend naar teksten als ‘Boeke Boeke’ en ‘Pompollolie’ zou hetgeen hij aangeeft ook wel kunnen gelden voor ons eigen land waar artiesten als Max Nijman of Lieve Hugo, eigenlijk jaren zeventig, nog steeds tot de verbeelding spreken. Gelukkig blijft de populariteit van de jaren tachtig beperkt tot de muziek en zijn er vooralsnog geen tekenen dat we weer met enorme schoudervullingen gaan rondlopen of extra baddoeken op onze kussens moeten leggen voor het chemische vet dat van onze gecurlyde haren afgeeft!’
Krishan Vinodsingh
