Van de week las ik een artikel van de president omtrent regeermacht in 2015. Daarop volgden enkele reacties die als rode draad deze verklaring naar het rijk der fabelen verwezen. Is dit bluf of de realiteit? Met een beetje logisch nadenken kun je al begrijpen dat dit werkelijk een zeer realistische gedachte is. Kennelijk heeft de president getracht om mensen logisch te laten nadenken en dat is juist het grote probleem. Wij hanteren te pas en te onpas het gegeven: zien is geloven en dat juist tegen beter weten in.
De afgelopen twee verkiezingen hebben we al gezien dat de NDP aan het groeien is en daarvan uitgaande mogen we aannemen dat de groei aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid wel gaat doorzetten, maar velen begrijpen dat kennelijk niet.
Als we kijken naar de verkiezing van 2010 dan mag duidelijk zijn dat de NDP de andere partijen te kijk heeft gezet, maar de vraag is: hebben we daarvan geleerd?
Regeren is vooruitzien en dat betekent voor mij alle mogelijkheden open houden. Wat dat betreft is meneer Somohardjo heel slim. Waar ik wel blij mee ben, is het feit dat meneer Manorath nu de deken is geworden van de Orde van Advocaten en ik lees steeds weer hoe hij denkt omtrent de rechtsstaat en ik kan mij daar helemaal in terugvinden. We roepen wel eens vaker dat we in een rechtsstaat leven, maar dat is absoluut niet het geval. Hoeveel slachtoffers zijn er inmiddels gemaakt door de knullige rechtspraak en hoe serieus moeten we het Hof van Justitie nu nemen als we merken dat het jaren duurt alvorens de hoger beroepszaken in behandeling worden genomen? Terwijl het leed alleen maar groter wordt voor de slachtoffers van de rechtspraak, moeten zij toch nog maar rustig wachten of het recht in eigen hand nemen? In dat laatste geval zou dus juist het hof anderen tot criminelen maken.
Manorath heeft laatst in een artikel aangehaald dat in Nederland er een wet is, of wordt aangenomen omtrent het buiten functie stellen van een rechter.
Hier in Suriname zal dat nooit gebeuren, want het zijn vaak politieke vriendjes die op verschillende posities geplaatst worden. Daarnaast is het zo dat een rechter in Nederland elke zaak zo goed bestudeert dat een advocaat wel heel erg goed zijn huiswerk moet doen, willen ze de rechter overtuigen van hun gelijk.
Uit ervaring kan ik zeggen dat de rechter hier de zaak niet bestudeert vanwege de ondeskundigheid, waardoor een partij zonder advocaat sowieso geen kans maakt. We zijn dus verplicht om voor elke ‘flutzaak’ al een advocaat te betalen en dan komt ook nog het onverantwoordelijke gedrag van enkele advocaten. We moeten dus op goed geluk een advocaat nemen die werkelijk voor je zaak gaat pleiten. Voor de rest lijkt het meer op een moneymaking bussines.
Belasting betalen is een plicht van iedere burger, maar het recht garanderen kent de overheid niet. Dat is typisch dat lastige achterlijke gedoe in Suriname.
Mensen lopen weleens te demonstreren dat de rechtsstaat verkracht wordt, terwijl ze er helemaal geen kaas van hebben gegeten, maar anderen roepen dat en we hebben nou eenmaal geen eigen mening dus lopen we als een kudde er maar achteraan.
Als het Hof van Justitie zijn verantwoordelijkheid zou nemen, dan waren we al een heel stuk verder, maar men verschuilt zich liever achter het gegeven dat er weinig rechters zijn, waardoor men maar lukraak mensen heeft geplaatst. De goede rechters die weten wat hun verantwoordelijkheid is, moeten nu eenmaal lijden onder het onverantwoordelijke gedrag van hun collega’s. Als het Hof van Justitie niet in staat is om binnen een redelijke termijn een hoger beroepszaak te behandelen, dan mogen ze ook geen vonnissen uitspreken en dus hebben we liever geen rechtspraak , dan een labiele rechtspraak.
Beslagleggingen door een labiele rechtspraak maken dat velen de, door het kantongerecht, aangerichte ellende niet meer te boven komen, omdat het jaren duurt voordat hen de mogelijkheid wordt geboden om hun gelijk te tonen. Dit kan ook opzet zijn maar, dat zullen we nooit weten. Wie neemt nu de verantwoordelijkheid?
Onze hoogste college van staat moet een weerspiegeling zijn van de samenleving en dat gaat heel erg goed. Werken als het ze uitkomt, anders komen ze gewoon niet opdagen.
Heel goed voorbeeld van hoe het niet moet, maar kennelijk hebben ze het niet goed begrepen.
Rebien
