In de voorbije dagen heb ik kunnen lezen dat er een aanvang wordt gemaakt met de officiersopleiding bij de politie. Tot zover ik heb begrepen, worden toegelaten de politie ambtenaren die in de rang van onderinspecteur dienen en andere onderofficieren die een middelbare schoolopleiding (mbo) of hoger (hbo) hebben genoten. Ik neem gevoeglijk aan dat er sprake moet zijn van een afgeronde mbo- opleiding. Boze tongen beweren dat er mensen in het verleden zijn geweest, die de opleiding hebben mogen volgen zonder dat zij in het bezit waren van een afgeronde mbo-opleiding. Ik heb het dus over onderofficieren, die op dat moment niet dienden in de rang van onderinspecteur. Als dit op waarheid berust, zal de grondslag daartoe, zeker zijn vervat in één of andere wet of reglement. Wie er allemaal toegelaten wordt, is in deze geen punt van discussie.
Waar ik tegen aanloop, is het feit dat enkelen die in aanmerking komen om op de opleiding te gaan, worden uitgesloten dan wel niet toegelaten. Ik heb het over een groep onderinspecteurs. Ik twijfel niet aan de terechte uitsluiting. Een terechte uitsluiting zou regarderen, iemand die in de fout is gegaan. Ik denk meer aan de politieambtenaar die zich schuldig heeft gemaakt aan (ernstig) plichtsverzuim. Ik kan mij niet voorstellen dat iemand tegen wie strafvervolging was ingezet, naar aanleiding van het plegen van een misdrijf z.a. omschreven in het Wetboek van Strafrecht, nog kan blijven functioneren in zo een gerespecteerde organisatie als het Korps Politie Suriname. Het gezegde, dat een politieambtenaar ook maar een mens is, gaat bij mij niet op. Wie in de fout gaat, geeft duidelijk aan dat die niet geknipt is voor het werk. Indien een politieman tegen wie strafvervolging was ingezet in het korps blijft, rijst bij mij de vraag, hoe een jonge agent moet opkijken tegen zo een collega. Met het boven aangehaalde heb ik geprobeerd om een beeld te krijgen(scheppen) op basis waarvan toelating tot de opleiding plaatsvindt. Vermeldenswaard is dat aan de rang van onderinspecteur diverse bevorderingen voorafgaan. Dit bekeken vanaf de rang van aspirant agent van politie. Ik mag dus gerust concluderen dat de politieambtenaar die bevorderd moet worden in de naast hogere rang, integer dient te zijn. Dit houdt in dat zij die nu niet worden toegelaten op de opleiding niet integer zijn. De vraag rijst wie de integriteit van de kopstukken aan de kaak stelt. Is het zo, dat de mensen die deel uitmaken van de top bestempeld kunnen worden als integere mensen? Is maar een vraag. Ik durf echter te stellen dat de top er anders uit zou zien indien van dit principe uit zou zijn gegaan. Naar aanleiding van de strubbelingen binnen de top en de bemensing, ontkom ik er niet aan te zeggen dat er een grote mate van willekeur te bespeuren is binnen het korps. Er is zelfs een hoge piet die niet te porren is voor de functie die hij toebedeeld kreeg. Hiervan ga ik tenminste uit. De precieze reden waarom hij ontevreden is, is eigenlijk in deze niet relevant. Ter verduidelijking zeg ik dat ik niet tegen het opleggen van straffen ben indien iemand in de fout gaat. Maar laat dat gelden voor een ieder, ongeacht rang, bevolkingsgroep, politieke kleur, geloof of sekse. In ieder geval dient het spreekwoord ‘gelijke monniken, gelijke kappen’ gehanteerd te worden. In het verlengde hiervan verwijs ik naar de baas van de politie, zoals het bekend staat, namelijk het OM. Binnen deze organisatie vinden er ook taferelen plaats die het daglicht schuwen. De misstanden onder het personeel worden niet aangepakt, maar met alle voortvarendheid worden die van de kleine man(lees ook vrouw) afgehandeld. Ik verwijs naar de recente perikelen rond de geveilde Venezolaanse vissersboot. Worden de hoofdrolspelers in deze zaak nog vervolgd? De grote man bij het OM, de PG, zwijgt in alle talen. Intussen is het bekend dat van deze autoriteit niet veel verwacht hoeft te worden. Ik ben van mening dat hij niet de juiste man, op de juiste plek is. Ik vraag mezelf verder af hoe zij die in de fout gaan bij het Openbaar Ministerie, het kunnen opbrengen om tijdens hun requisitoir een gevangenisstraf te eisen, tegen iemand die verdacht wordt van het plegen van een misdrijf, in dit geval verduistering. Tegen de mensen van het OM, die het niet nauw nemen met wet en recht, zeg ik in ieder geval dat de Surinaamse jeugd rolmodellen nodig heeft. Terugkerend naar dat van het KPS. Indien de groep die is uitgesloten haar recht gaat zoeken bij de groene tafel, vind ik dat meer dan terecht. Hopelijk komt de zaak bij een rechter die daadwerkelijk onafhankelijk recht spreekt of gaat spreken. Ik stel dit omdat het publiek geheim is dat haast elke politieke partij haar eigen mensen als rechter benoemt. Het resultaat liegt er vaak niet om. De kleine man wordt weer de dupe van deze praktijken. Deze wordt zonder pardon gestraft en de notabelen, politieke toppers e.a. worden van alle rechtsvervolging ontslagen.
Tot slot, wil ik ook, de aandacht van de politiemensen vragen voor de criminaliteit die met rasse schreden aan het stijgen is. Een veilig gevoel dient elke burger weer te krijgen. Aan de korpschef en de andere politi toppers vraag ik, om hun ondergeschikten te laten merken en voelen dat zij ook erbij horen. Hiermee bedoel ik dat de motivatie aangepakt dient te worden. Ik denk eerlijk gezegd niet, dat de huidige leiding in staat zal zijn om dit vraagstuk op te lossen. De korpschef profileert zich momenteel als een ceremoniële functionaris. Ik vraag me af of dit de rol is die hij heeft toebedeeld gekregen. Als dat het geval is, dan zou het beter voor het korps en de samenleving zijn indien hij de eer aan zichzelf houdt. Een groot ego is in deze niet in het belang van land en volk. In een land waar beleidsmakers willen tonen dat zij het met de bevolking menen, zou de korpschef of de minister van Justitie en Politie consequenties moeten verbinden aan hun onmacht om de burgers een veilig gevoel te bieden. Dit, gelet op het feit dat de politie tot nog toe, niet in staat is om de criminaliteit tot aanvaardbare proportie terug te dringen. De politie is en blijft mijn beste kameraad.
