Volgens advocaat Lachman Soedamah moet Suriname de grensgeschillen met buurlanden Guyana en Frans-Guyana snel oplossen voordat er olie of andere grondstoffen worden gevonden. Anders verspeelt Suriname zijn juridische rechten op deze grondgebieden. Een mogelijke oplossing voor deze problemen is het volkenrecht. Dit stelt Soedamah in zijn proefschrift ‘Suriname compleet?’.
In juni 2013 spraken president Bouterse en ambtgenoot Ramotar uit Guyana af om de grensgeschillen te laten voor wat ze zijn. Op deze manier wilden ze de samenwerking tussen beide landen verbeteren en de economische ontwikkeling stimuleren. ‘Met deze houding speelt Suriname Guyana in de kaart. Guyana voert nu het gezag in de gebieden langs de westelijke grens waar de geschillen over gaan. Wanneer Suriname daarin berust en de tijd laat verstrijken, heeft het steeds minder recht van spreken en komt Guyana op grond van internationale beginselen in een juridisch steeds sterkere positie te staan om zich de grondgebieden toe te eigenen’, zo schrijft Soedamah.
Over de land- en maritieme grensgeschillen met Frans-Guyana in het oosten wordt ook niet gesproken in de Surinaamse politiek. ‘Maar door het tekort aan aandacht voor dit grensgebied waar onder meer goud wordt gedolven, vinden veel illegale grondstofactiviteiten plaats die slecht zijn voor Suriname, zijn bevolking en het oerwoud.’ Dat laatste geldt eveneens voor het grensgebied met Brazilië.
Soedamah deed uitgebreid onderzoek naar de oorsprong van de geschillen. Die zijn vooral ontstaan doordat in het koloniale verleden geen belang werd gehecht aan duidelijke afspraken over grenzen in de binnenlanden. De jurist onderzocht eveneens de vereffening van vergelijkbare conflicten in Latijns-Amerika, waarbij gebruik is gemaakt van het regionaal volkenrecht. Zo concludeerde Soedamah dat het volkenrecht dus ook kan bijdragen aan oplossingen voor Suriname en zijn buurlanden.
Sara Van Obbergen
