De Commissie Ordening Goudsector (COS) is voor velen geen zuivere koffie, alhoewel wij ons ook vijanden van ordening kunnen voorstellen, vooral onder degenen die illegaal zijn en legaliteit mijden. De kritiek van een Abop-assembleelid kan vanuit verschillende kanten bekeken worden. Het kan liggen aan oprechte kritiek, maar het kan ook als oorzaak hebben de naderende verkiezingen. De achterban heeft nooit gehouden van de COS en haar activiteiten. Op de politieke podia moet de Abop feiten hebben om het electoraat te vertellen wat ze wil horen. Feit is dat men nu vraagt om ontbinding. Het DNA-lid vindt dat de COS een flop is geweest en de verwachtingen niet heeft waar gemaakt. De illegale porknokkers zouden een legale status krijgen en terrein om te werken. De Staat zou meer belasting innen uit deze kleinschalige goudsector. Het DNA-lid zegt dat niets hiervan bereikt is, terwijl elk jaar miljoenen worden opgebracht op de begroting van NH voor de ordening. De COS zelf zegt dat er drie fasen zijn voor de ordening. Naar het schijnt zijn we halverwege blijven steken. En uiteraard haalt de Abop’er de kwestie van het vertrouwen aan. Verwerpelijk is het dat het Abop-DNA-lid zegt dat hij weet wat er speelt, maar doet alsof zijn neus bloedt. Deze houding doet hypocriet en opportunistisch aan en past niet bij een parlementariër. Dat betekent dat dit lid in staat is zijn mond te houden als hij op de hoogte is van illegale zaken, als het hem politiek goed uitkomt. De commissie wordt niet vertrouwd, maar een lid van het hoogste college van Staat kiest ervoor om zijn mond te houden. Hij heeft nu alleen oog voor het veld: 30.000 illegale goudzoekers. Er is veel ruis rond het functioneren en de handel en wandel van de door de president ingestelde (COG). Deze commissie heeft van de gemeenschap nooit volledig vertrouwen gekregen. De Surinaamse samenleving is klein en dingen blijven niet lang geheim. De commissie heeft van meet af aan last gehad van het zogenaamde conflict of interest oftewel belangenverstrengeling. Het is van het buitenland bekend hoe antinarcoticaorganisaties bijvoorbeeld ingesteld worden om drugshandel te bestrijden en hoe de leden op gegeven moment zelf verstrikt raken, de verleiding niet kunnen weerstaan en voor eigen financieel gewin een aparte lucratieve living in hun werk ontdekken en zich eraan overgeven. Suriname is een land dat kampt met een serieus corruptieprobleem. Dat betekent – en dat zien we ook in de praktijk – dat vanwege de brede opvoeding er minder hoge drempels zijn om misbruik te maken van een bevoegdheid. Al jaren zijn er geruchten in Suriname dat veel van de huidige politieke machthebbers op het hoogste niveau, economische belangen hebben in de mijnbouw en de bosbouw, soms direct zichtbaar soms achter de schermen. Op zich is het ondernemerschap geen belemmering voor burgers in het algemeen, maar wel voor bijvoorbeeld de president en de vicepresident. De president en de vicepresident mogen rechtstreeks noch zijdelings deelhebber zijn in enige concessie of onderneming van welke aard dan ook, in Suriname gevestigd of aldaar haar bedrijf uitoefenende, aldus de grondwet. De politiek in Suriname heeft het nooit nodig geacht om transparant te maken wat de inkomstenbronnen (legaal/illegaal) zijn van onze regeringsleiders, ministers en DNA-leden. Met name zou dit geboden zijn waar het gaat om aandelen in de mijnbouw en bosbouw. Door de politiek worden standpunten genomen over twee uitersten: aan de ene kant de zogenaamde economische ontwikkeling door ontginning van mineralen en het bos en aan de andere kant de bescherming van de biodiversiteit, het milieu en het bos. Inzage in de betrokkenheid van deze mensen in deze sector zou het duidelijker maken vanuit welk belang men de standpunten inneemt. Ook zou het duidelijk maken of wat men zegt wel klopt met de individuele praktijk. Over alle periodes – van Nieuw Front tot NDP+ – zijn deze zaken troebel, maar de geruchten zijn hardnekkig. Alleen van de Abop-leider is open bloot bekend dat hij belangen heeft in de bosbouw en mijnbouw, maar what about de andere coalitieleiders en de DNA-leden van oppositie en coalitie? Deze zaak moet transparant zijn.
In verband met de COG wordt vrij vroeg na haar operaties bekend dat ze op den duur ten dienste staat voor de economische belangen van de hoogst geplaatste ambtenaren en de kring daaromheen. Sommige leden van de COG zouden volgens de geruchten van de gelegenheid gebruik maken om ook een graantje mee te pikken in het gebied waar het goud voor het oprapen ligt. De geruchten zijn hardnekkig en zinnig verweer – waartoe men overigens niet verplicht is zolang de president dat niet wil – tegenover de publieke opinie is er nooit geweest. Zaken die de geruchtenmachine overuren lieten draaien, waren bijvoorbeeld het incident waarin een goudzoeker in een put werd doodgeschoten en een illegale ponton die in het stuwmeer zou graven naar goud. Ondanks harde aantijgingen naar de hoogste leiding van het land en de COS toe heeft geen van ze de moeite genomen om het een en ander tegen te spreken. Critici hadden nooit hoop in succes van de COS, omdat men ettelijke diensten in het corrupte Suriname een zijweg heeft zien bewandelen. Consistent is door bijvoorbeeld een van de geestelijke begeleiders van de president gezegd dat hij omringd wordt door mensen die er constant en uitsluitend zijn voor eigen belang. De Surinamer is op en heel bezwaarlijke wijze passief geworden door al deze hardnekkige geruchten. Wat men doet, is leven volgens de regel ‘if you can’t beat them, then just join them’. De burgerij klaagt, maar loert op haar individuele beurt om ergens een slag te slaan. Een voorbeeld met betrekking tot het bovenstaande zijn de 3 AK-geweren die thuis bij een ex-minister zijn gestolen. De zaak van de COS is meerzijdig, wellicht met een kern van waarheid, maar ook in het licht van de komende verkiezingen.
