De geschiedenis leert ons dat in de voorgaande eeuwen veelal Europeanen een aantal gebiedsdelen in de wereld hadden gekoloniseerd. Ook Nederlanders hadden actief hieraan meegedaan. Nederland was een bekende kolonisator. In de Surinaamse geschiedenis is er op heel veel over deze kolonisatie terug te vinden. Het gekoloniseerde land werd dan onderworpen aan het gezag van de kolonisator. Gelukkig heeft Suriname zich gestadig, stap voor stap, uit dit juk los gewrikt en heeft zij uiteindelijk zijn volledige onafhankelijkheid kunnen verkrijgen. Wij zijn nu dus sinds 1975 een zelfstandige natie. Suriname is niet meer onderworpen aan het gezag van de kolonisator. Wanneer een kind besluit het ouderlijk huis te verlaten vanwege het bereiken van de volwassenheid, dan is hij of zij verder verantwoordelijk voor zijn of haar verdere levensloopbaan. Wanneer een burger van het land een stuk braak liggend terrein bij de overheid aanvraagt en het wordt hem ook toegekend, wordt van hem verwacht dat betrokkene zich optimaal zal inzetten om het tot ontwikkeling te brengen. Het steeds weer heel simpel verwijzen naar ons koloniale verleden als de oorzaak van problemen met betrekking tot de ontwikkeling van Suriname door bepaalde groepen van personen in de samenleving is zeer zeker geen correcte benadering, en moet ten zeerste worden afgekeurd. Wanneer in ogenschouw wordt genomen hoe het land, vanaf het moment van onze onafhankelijkheid, door eigen landgenoten, gedurende de afgelopen decennia is geleid en hoe de volkshuishouding is ingericht, stemt het ons wel tot nadenken. Personen die zich nog ervoor lenen om zo negatief te spreken over die periode, beseffen nog niet dat het voornamelijk aan de politieke leiders van Suriname heeft gelegen dat Suriname in zijn verdere ontwikkeling is blijven steken op het huidige niveau. Een vergelijking mag bij deze worden gemaakt met andere landen zonder natuurlijke rijkdommen en natuurlijke hulpbronnen, die ook door Nederland werden gekoloniseerd of nog onder beheer zijn, en die er toch beter aan toe zijn dan ons land. Bekijk maar de perfecte infrastructuur en het milieu van die landen, ondanks het feit dat zij zo vaak te kampen hebben gehad met natuurrampen die heel veel schade hebben toegebracht aan have en goed van grote delen van de gemeenschap. Suriname is zulks tot nog toe gelukkig bespaard gebleven. Een huisvestingsprobleem bij de burgerij is toch niet als zodanig in die landen te merken. Het Surinaamse volk is multiraciaal en toch heel vreedzaam van aard. Vanaf de invoering van het model van een politieke strijd voor het verwerven van regeermacht in het land is het systeem van etniciteit van politieke partijen naar binnen geslopen. Deze constellatie welke te maken heeft met het kunnen verwerven van regeermacht is in feite de hoofdoorzaak van de achterstand in de economische ontwikkeling van ons geliefd Suriname. Het waren voornamelijk de belangen van een enkeling en of een kleine groep van personen die behartigd werden, in plaats van om het gehele volk trouw te dienen. Het is immers belangrijk dat, voor een hechte en sterke natie, de politieke partijen in Suriname een weerspiegeling worden van de Surinaamse natie. Er wordt thans zeer intensief gewerkt aan ordening om te geraken tot een gezond milieu in het land. Dit moet positieve invloed uitoefenen en een uitstraling hebben naar een beschaafde samenleving. De Waterkant bijvoorbeeld, in haar huidige situatie, helemaal omgetoverd, biedt een prachtig aanzicht naar de Surinamerivier toe. De huidige dynamische minister van Openbare Werken is voortvarend bezig met de ordening van het milieu. Hopelijk krijgt hij de nodige ondersteuning van de dienst Milieu-inspectie van BOG en de bestuurdienst van de commissariaten. Regering ga zo door!
Edward Marbach
