Op 29 januari richtte de Bacoven Arbeidersbond Nickerie (BABN) een open brief aan de president van Suriname over de oud-arbeiders van het bedrijf die jaren in dienst zijn geweest van Surland en die geen adequate oudedagsvoorziening c.q. pensioenregeling hebben. De bond wil een eenmalige uitkering voor de groep die thans de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt. “Deze groep van gewezen werkers, heeft op haar oude dag een heel moeilijk bestaan, vaak zonder medische voorzieningen, hetgeen in deze tijd van economische en welvaartsgroei onaanvaardbaar is”, staat in de open brief. Ook wordt gesteld dat de Staat een sociale schuld te vereffenen heeft met deze groep. Het verzoek is overigens gebaseerd op erkentelijkheid en solidariteit jegens deze groep, alsmede op humanitaire overwegingen. Daarnaast krijgt de regering als aanbeveling mee om het netto bedrag verkregen uit de verkoop van SBBS, te storten in een speciaal fonds, waaruit andere landbouwprojecten kunnen worden gefinancierd. “Dit is niet speciaal voor de groep arbeiders, maar voor de landbouwsector in het algemeen”, stelt Dayanand Dwarka in een gesprek met Dagblad Suriname.
Het heeft Dwarka gestoord dat gesuggereerd is dat hij indertijd betrokken zou zijn geweest bij de bonden van Surland. “Ik heb nimmer een formele functie gehad bij de bonden bij Surland”, benadrukt hij met klem. “Ik was lid van de vakcentrale FAL.” In deze hoedanigheid werd hij afgevaardigd om samen met Ravaksur de impasse te doorbreken bij Surland. “De arbeiders waren toen al maanden niet uitbetaald”, geeft Dwarka te kennen. Ravaksur nam toen het initiatief om te bemiddelen in de verstoorde relatie tussen de overheid en de bond bij Surland. Dwarka kreeg van Jiwan Sital, die de vakbondsleider was bij Surland, de verzekering dat als de regering minstens 800 miljoen Surinaamse gulden (de toenmalige nationale munt) vrij zou maken om de arbeiders te betalen, de arbeiders het werk gelijk zou hervatten. Met deze voorwaarde heeft hij onderhandeld met de regering en het geld losgekregen. “Nadien zijn de arbeiders niet aan de slag gegaan, vanwege het feit dat allerlei personen hen hadden opgehitst”, zegt Dwarka. De arbeiders wensten garanties van de regering dat een dergelijke situatie niet meer zou ontstaan en die garanties kon de regering toen niet geven. ‘Dit betekende uiteindelijk de sluiting van Surland.’ Dwarka vindt de manier waarop hij toen ‘in de steek werd gelaten’ nog steeds bezwaarlijk. Hij stapte toen gelijk uit de FAL en de PVF.
Na de doorstart van Surland als SSBS werd hij door de arbeiders gevraagd om als hun vakbondsleider op te treden. Tot op heden is hij de bondsvoorzitter. Het is in deze hoedanigheid dat hij opkomt voor de voormalige Surland-arbeiders.
