Het blijkt dat er personen binnen de samenleving zijn die het vreemd vinden dat er bepaalde personen binnen de politieke arena heftig kritiek leveren via lokale media op het gevoerde beleid van de overheid. Maar er zijn anderzijds ook mensen die van oordeel zijn dat de overheid wel een richtig beleid voert voor een beter Suriname. Maar het is in deze natuurlijk belangrijk te letten op wie de personen zijn die hun oordeel geven hierover en welke belangen betrokkenen mogelijk aan het behartigen zijn. Het is allicht te begrijpen dat haast iedereen deelgenoot zal willen zijn van een moderne maatschappij. Daarom zullen velen de verrichtingen van de overheid nauwkeurig bekijken. En waar nodig en waar mogelijk zullen zij daarvan een oordeel zien te vormen en eventueel dit ook via de media aan de gemeenschap kenbaar maken. Maar bij een nadere beschouwing over het gevoerde beleid gedurende de afgelopen periode en wel vanaf het verkrijgen van de autonomie voor Suriname in 1948 met betrekking tot de verdere ontwikkeling van het land, blijkt dat een teleurstellend beeld te geven. Heel duidelijk blijkt het dat de achtereenvolgende overheden van toen, ofschoon Suriname een hoge potentie aan welvaart heeft, niet gelukt is om een positieve wending in de ontwikkelingslijn te brengen, en het land economisch weerbaar te maken. Vooral als er in ogenschouw wordt genomen de eens zeer bloeiende staatsbedrijven die inmiddels de één na de ander vrijwel allemaal een verloren zijn gegaan. Het waren wel grote economische objecten. Er werd ook aardolie in de bodem van Suriname ontdekt en in den beginne werd er niets mee gedaan. Ook de grote verspilling van ontwikkelingsgelden die door bevriende landen aan ons land werden geschonken, baart ons thans grote zorgen. Bekijk maar de armoede die onder grote delen van de samenleving nog heerst. Dit is vooral de aanleiding om te moeten concluderen dat regeringsleiders van voorgaande perioden onvoldoende hebben gedaan om Suriname tot hogere ontwikkeling te brengen. In voorgaande jaren konden politici volstaan met simpele slogans en het volk voorhouden een verbroederingspolitiek als het ideaalste om dan de volksgunst voor zich te kunnen winnen. Maar het volk van vandaag kan men niet langer meer op basis van slogans gebruiken ten voordele van politiek gewin. Het volk wil thans een duidelijke ontwikkelingslijn zien, die Suriname moet kunnen leiden naar welvaart en welzijn voor het gehele land en wel zonder enige onderscheid tussen ras en of politieke kleur. Het volk moet het voelen in zijn portemonnee en niet dat alleen de politici en de zijnen er vet van worden. Hopelijk krijgen personen met sterke rassentimenten niet de gelegenheid om eens leider te worden van het tot nog toe vreedzame volk van ons geliefd Suriname. Deze ideale samenleving mag niet door zulke figuren worden verkwanseld voor de komende generaties. Bekijk maar wat onder andere de oorzaak is van de hevige rellen in andere delen van de wereld. Op alle scholen gaan namelijk alle rassen van leerlingen om de zelfde lessen te volgen en ook gelijke begeleiding van de leerkracht te mogen krijgen. Maar indien blijkt dat een bepaalde leerkracht onderscheid maakt in rassen van leerlingen in het geven van de lessen die dan onmiddellijk moet worden vervangen. En dat moet ook gelden voor politici. De politiek mag niet als een casino worden beschouwd waar een ieder mag gaan en komen wanneer hij/zij maar wil.
Edward Marbach
